ama kafamız nasıl güzel radyo programı

uykunun içinde bir rüya,
rüyamda bir gece,
gecede ben...
bir yere gidiyorum,
delice...
aklımda sen!
özdemir asaf

merhabalar sözlük, merhabalar sevgili yazarlar...

hüzün candır ile beraber hazırladığımız ve bu hafta rüyalar hakkında konuşacağımız ama kafamız nasıl güzel radyo programı saat 23’te sözlük radyoda!

siz de bu konuda diyecekleriniz varsa bizlerle paylaşın olmaz mı? korkunçlu olmasın ama ben korkarım. *

bekleriz efenim....

“yan yana uyuyamayanlar
yan yana uyanıyor bazı sabahlar
uzaktan…”

ama kafamız nasıl güzel 23’te…

rüyalar konseptini sevdim.
konkunçlu geliyor bir tane.
beni çok etkileyen aklımdan hiç çıkmayan bir rüyamı anlatacağım. sonradan bu rüyayı bir arkadaşa anlattım üzerinden birlikte bir hikaye yazdık, adını bahçe koydum.* rüyamın ismi bile var düşünün.*
hikaye çok uzun olduğu için ben direkt gördüğüm rüyayı anlatıyorum.

deniz kenarında ahşap bir evin içindeyim. yalnızım ve etrafta çok fazla kuş var. dışarı çıktığımda yüzüme çarpıyorlar. içeri geçiyorum sanki o evden kurtulmam gerek. ters giden bir şeyler var. mutfakta arka bahçeye açılan büyük bir kapı var, kilitli. bir ses duyuyorum, sakın açma!. rüya bu canım, bari orada cesaretli olayım diyerek kapıyı açmaya çalışıyorum. kapıyı açtın, o halde gözlerini kapat! ilk uyarıyı dikkate almamışım ikinciyi neden alayım: gözlerim açık, dışarısı fırtına, etrafta uçuşan kuşlar ve ormanın ürkütücü sesi eşliğinde denizi ve gösterişli beyaz bir evi görüyorum. oraya doğru büyük bahçeden yola koyuluyorum. yanlız bir masa etrafında dört kişi var. hepsinin gözleri siyah bant ile kapatılmış. denize doğru oturuyorlar, yürüme sesimi duyduklarında kıpırdıyorlar. ürkütücü bir görüntü, rüya da ecel terleri döküyorum. geriye dönemiyorum geldiğim yerlere karanlık çökmüş. aydınlık olan sadece o beyaz evin yolu. önlerinden geçmem gerekiyor, ne kadar yaklaştıysam o kadar üzerime kuşlar geliyor. kuşlarla çarpışıyorum, onların önüden geçiyorum, tir tir titriyorum. bacaklarım tutmuyor, başlarını bana doğru çeviriyorlar ama hiçbir şey yapmıyorlar. biri ayağı kalkar gibi oluyor, arkama bakacak cesareti bulamıyorum, yanlızca beyaz eve doğru ilerliyorum. yaşadığım korku dehşet. tam evin yoluna giriyorum, arkama bakıyorum dördü de oturduğu yerde. bir oh çekip beyaz eve varıyorum. kapıyı tıklatıyorum. kapı açılıyor kendiliğinden. hiç korkmadan içeri giriyorum çünkü o ev kurtuluş biliyorum. aklımda kalan son şey evin her yerinin turuncu bir ışık altında olması. uyandım burada ve uzun bir süre kendime gelemedim.* rüyanın garip bir dokunuşu vardı, çözemedim.

gecede gizli bir ışık
ışıkta saklı bir umut
umudun içinde küçük bir kıvılcım
yanar içten içe sessizce ve derinden

kulağımda sessiz bir fısıltı
gözlerimin derinliğinde bir ışıltı
kalbimde de hafif bir çarpıntı
bir bakmışım, uykudan uyanan ben...

ormancidan selam olsun programa. müsait değilim bu arada. iyi yayınlar.

23 yazıyor, müsait olabilirim.

cumartesi gecesini güzelleştiren pek sevdiğim yayın.
istisnasız her gece rüya gören ve uyandıktan sonra gördüğü rüyanın yüzde 80'inini unutan biri olarak bir rüyamı anlatamayacağım için üzgünüm. ancak rüyalar hakkında birkaç şey söyleyebilirim sanırım.

bilinçaltımızın bir yansıması ve birer haberci olduğunu düşünüyorum rüyaların.
zihnimiz ne kadar bulanık ve düşüncelerle doluysa o kadar karışık ve huzursuz rüyalar görüyoruz malesef. gerçekte 3-5 saniye süren rüya sanki sabaha kadar yakamızı bırakmıyor ve böyle sabahlara daha agresif uyanıyoruz. oysa ne kadar rahatsak, rüyalar da öyle oluyor. uyanınca "keşke gerçek olsaydı" ya da "oh be sadece rüyaydı " diye düşünmemizin sebebi de işte bu bilinçaltının rüyalarımıza olan etkisi aslında.
haberci kısmı ise bir tık daha psişik güçler ve hislerle alakalı. rüya yorumcuları ve analistlerinin araştırmasına göre rüyada görülen semboller yorumlanarak kısa ya da uzun vadeli gelecek hakkında fikir verebiliyor.

rüyalarda sen, sende bir ben
içimde tatlı bir heyecan
uyur uyur ve uyanırım ansızın
tekrar kapatırım gözlerimi
seni düşlerim gecede
girse rüyalarıma can sızım...

çocukluğumda sık sık görürdüm kötü rüyalar. bunun sebebi de hayalperest olmam herhalde. neyse benim rüyalarım çocukluğumda kalsın. bir gün anlatmak istersem eğer para verip psikolog a giderim. para verince daha tatlı ve heyecanlı anlatırsın. *

birhan keskin'in "taş parçaları" şiirinin seslendirilmekte olduğu program. sırf bu sebepten kalbimi çalmış olup, bu gidişle programı düzenli takip etmeme de sebep olacak şiir.

29 ocak cumartesi gününden herkese merhabalar...
bizi dinleyen tüm ponçik yazar arkadaşlarımıza tanıdık geldi değil mi bu selamlama?
evet hüzün candır'ı taklit ediyorum *.

efendim biz bugün pek değerli dostum ile şiir konusunda hasbıhal edeceğiz.
biliyorsunuz her hafta illa da okur kendisi bir-iki şiir, hatta birhan keskin'in taş parçaları * şiiri bizim programın olmazsa olmazıdır. durduramıyoruz efendim okuyor. eminim birhan keskin bu şiiri bu kadar okuyan hayranını bilmek isterdi. girişimlerim olabilir bu konuda hakkımı saklı tutuyorum.

bu arada tarihteki ilk şairin bir kadın olduğunu biliyor muydunuz? ben bilmiyordum. elbette dersimi çalışmakla beraber hep olduğu gibi ortada farklı bilgiler var ve benim kafam karışık.
ilk şairin sümerli ve kadın olduğu net ama hikaye karışık. sevgili hüzün candır bizi bu konuda da biraz aydınlatır diye düşünüyorum.

bir günde ama kafamız nasıl karışık diye program yapabilir miyiz acaba? *

sizin de şiirle ilgili diyecekleriniz veya merak ettikleriniz varsa *, sevdiğiniz şiirler varsa ya da sadece siz de taş parçalarını seviyorsanız bekleriz efendim.

ama kafamız nasıl güzel radyo programı saat 23’te sözlük radyoda!
buluşmak üzere...

biz iyileşmeyiz diyor ilhan
biz iyileşmeyiz bunu bil, diyor.
biliyordum: ağırdı
biliyorum: çok ağırdı
biliyorum: adım adım
…
ben seninle sevgilim
mutsuz ama bahtiyardım.

gece uzun mevzu derin...* ama kafamız nasıl güzel 23'te efenim, gelin şiirlerden bahsedelim...

introsunu her dinlediğimde boş bulunup kahkaha attığım... birbirinden tatlı iki yayıncımız, bugün bize birhan keskin'den yola çıkıp şiir temasını seçimişler. normalde şiirle sorunlu bir ilişkisi olarak yumuşak karnım ve hemşerim birhan keskin seçiminden dolayı tuvalete bile kalkmayarak dinlemeyi düşündüğüm yayın.

isimsiz şiir olur mu hiç?
insan güzel yürekli olunca olurmuş.
şiir okuyanındır ismini vermekte onun hakkıdır diyen şairimiz.
çok sevdiği, hayatını oluşturan arkadaşını kaybettikten sonra.

tanıştığımda şiirlerini çok sevdiğimi söylemiştim.
şiirlerine dizilmiş iltifatlar mutlu ediyordu şairimizi.

ara sıra da yardım ederdim istemese de.
zorlanıyordu bazen yardım istemezdi ama,
istekli olduğumu da bilirdi ses etmezdi.
severdi beni, şiirlerini sevdiğimden mi bilmem.

bir insanın başka bir insana duyduğu sevgiyi,
görmüştüm, imrenmiştim de dostluğuna.

dostuna yazdığı 46 sayfalık şiirin hepsini buraya sığdıramam fakat bir bölümünü paylaşabilirim

yabancısı olduğum program, fırsat bulmuşken radyoyu açtım.tok bir ses şiir okuyordu,tam moda girecekken şiir bitti gülüşme sesleri..
tok ses geliyor buradan devam ediyorum yine bir şeylere gülünüyor.(bkz: ama kafamız nasıl güzel)herhalde benim kafam güzel.neyse ki şarkı arası verildi de biraz kendime geldim.
anlık tok sesli abi şiire başladı.*

şiir okuyamayan arkadaşa selamlar.* alıştım,dinlemeye devam.iyi yayınlar.

herkese merhabalarrrr,

günler hızını tespit edemediğimiz bir şekilde birbirini kovalıyor uzun zamandır, ben takvim kullanmayı zorunlu durumlar hariç bıraktım ve geldik yine bir cumartesi gününe.

ilkokulda bize şöyle ezberletmişlerdi mevsimleri; ilkbahar, yaz, sonbahar, kış.
o zamanlar bilmezdik ilkbahar demek gevşeyen gönül yayları demekmiş, aşkmış, gönlü birine düşmekmiş,
sonbahar, kış ise; ayrılık, hazan, hüzün...

biz hüzün candır ile bugün kışı, kar ve yağmuru ve bize etkilerini konuşacağız.
ben ve olur olmaz gülmelerim, hüzün candır ve her an okumaya hazır olduğu şiirleri ile sizleri bekliyoruz efendim.

sever misiniz kışı? yoksa kendisinden hiç haz etmez misiniz?
camın önünde iki eliniz ile kahve kupasını tuttuğunuz bir yağmur pozunuz var mı peki sizin de? *

yazın bize düşüncelerinizi, konuşalım olmaz mı?

ama kafamız nasıl güzel radyo programı saat 23’te sözlük radyoda!
buluşmak üzere...

bak dışarıda yağmur var
görüyor musun
çabuk geçer bilirsin
kirpiklerin ıslak ağlıyor musun
hiç değişmemişsin...*



ama kafamız nasıl güzel saat 23'te bekleriz efenim...

iki kişilik tatlı bir radyo sohbeti.
eski radyo dinleme zamanımı yaşatır böyle yayınlar. ışığı söndürüp gece karanlığında trt radyosu dinlediğim nostalji zamanlarıma döndüm.

kışın sabah doğmadan kalıp okula veya işe gidip yine akşam, akşam ezanında eve gelmek gerçekten kışın tadını bozuyor. onun dışında karın yağması akşam dışarı çıkıp eğlenmek aşırı eğlenceli tek sıkıntı bu yıl ilk defa belime kadar kar yağdı ve evde mahsur kaldık dışarı çıkamadık. bence kışın en güzel yanı kar yağması olabilir, gerisi eziyet oluyor.

uyuyakaldığım için kaçırdığım yayın. kime ne bundan gerçi de niyetlenmiştim. üzüldüm. çok da üzülmedim. biraz.
uyumasam iyiydi.

sığamıyorsan eğer bir yerlere,
ne önemi var bir evin?
gidebileceğin bir yer yoksa eğer,
ne anlamı var başını alıp gitmelerin... *

merhabalar sevgili sözlük yazarları, biz geldik...
gündem kötü, haberler kötü, iyi şeyler pek yok ve bazen insanın içinden pek bir şey yapası da gelmiyor ama bir yandan da hayat devam ediyor. telafisiz şeyler olmasın diye temenni ederek biz bu akşam önce kendimize, sonra sizlere sormak istiyoruz.
kendimizle aramız nasıl?
klişe evet, yüz puanlık anket sorusu evet ama gerçekten kendinizle aranız nasıl?

mega starımız, canımız ciğerimiz tarkan mesela diyor ya;
parçalı bulutluyum
ama hâlâ umutluyum
dünya gözümden düştü
bu kadar acı yeter...

veya superstarımız, yıkılmayan çınarımız, allah nazarlardan korusun ajda pekkan'ımız diyor ki eğlen güzelim şarkısında;
düşün düşün aşamıyorum engelleri
varamıyorum yanına çarelerin
yıkıl duvar göremiyorum enginleri
gidemiyorum bırakıp uzaklara...

ya da duydunuz mu bilmem şöyle bir şarkı var; *
aklım başımda değil,
dostlar yanımda değil,
kimse umurumda değil,
sanırım her şey yolunda...

nasıl kendinizle aranız sayın dinleyen? yazın bize...

hüzün candır ile hazırladığımız ama kafamız nasıl güzel radyo programı saat 23’te sözlük radyoda!
buluşmak üzere...

yaralı tepeden tırnağa herkes yaralı
alışılmıyor acıya yok kaidesi kuralı
kanayıp ne kadar tutabilirsin gül uğruna dikeni
ne gelen anladı ne giden olanı biteni…

selamlar...

içinizden martı gibi geçiyorum..

en son yürükulum ile yola çıktım küçük bir zebellah bilir. ah başıma neler geldi .. o sarı tekne beni yanlış kıyılara vurdu.
vardığım yer sanırsam beykozdu.
tek tesellim martılardı onlar da bir anda doluştu, karşılama senfonisiyle güzel bir ahenk oluştu.
kısa sürdü bu hava, karanlık çöktüğünde her biri ortadan kayboldu..
karadan evime varmaya çalıştım, köklerim kuzguncuktu.
kandilli de bir balıkçı teknesinin halatı koptu. balıkçının 'olduramadım' deyişiyle yüreğim burkuldu.
yamacıma bir şarkı sokuldu:

bıktım usandım bu hataları tekrârlamaktan
onun bunun adına film olmaktan
özendim, bezendim her seferinde
bu defa acaba olur mu diye

ama kopuktu kopuktu, zincir olduramadım
ne yaptım, ne ettimse olduramadım

ah balıkçı üzülme, sadece sen değilsin olduramayan. vişnede de var sen de olan.
radyoyu açtım, bu sefer çalan şarkı mfö den:

boş laf bunlar hepsi bahane
hâlim ne kötü ne şahane
nedir bu böyle aynı hikâye?
suç kimde, neden böyle?

neden böyle sizce?
niye bu kadar endişe?

kendimle parçalı bulutlu benim.. bazen öpesim bazen boğasım var..

ama şu sıralar,
çat diye çatlamak üzereyim
neresinden tutup da düzeleyim
ortağı olmuşum düzeneğin
kendimi boğasım var.


çakkıdı çakkıdı diye diye vardım kuzguncuğa...