an itibarıyla yazarların nerede olup ne hissettiği

yalnız ve düşünceliyim ama mutsuz hissetmiyorum boşlukta süzülür gibi bir his. insanlara değmeden ama aralarına karışık yaşıyorum

en sevdiğim ayt mat konusuyla beraberiz. sıkıldım birascık.

ofisteyim, sıkılıyorum.
bir başka deyişle : i'm at work / boriiinnngggg

işteyim ve inanılmaz yorgun hissediyorum. beni burdan alsalar ve bi saunaya bıraksalar ve orda uyusam yaaa..

reşatbey'de içiyoz işte. klasik. tadımız da *rak gibi. o da klasik. rahatlık batıyor rahatlık.

bir plazanın orta katının ortak kullanım alanında sigara içiyorum. kafada binbir tilki.

renksiz. vahşi. böyle bir şehir gözümün ucunda. hafifçe yukarıdan bakıyorum bir bölümüne.

çekip gitmek istiyorum ama henüz erken. gerçekliğe odaklanıp ‘o ev satışından 40.000 tl komisyon” almam lazım, gayret et diyorum.

derken önümden plaza kadınları geçiyor. tamamen kopuyorum artık, çünküm gülümsüyor. çünküm ufacık bir etkileşime bile razılar. hayatlarından hiç umut yok. cansız.

sözlük kadınları gibi sosyal medyada erkek doğrultarak geçici ego tatminlerini yaşayamıyorlar. gerçeklik çığ gibi.

hepsinin içinde sonlanmayı isteyip hepsinden iğreniyorum. çünküm kendimden değerli tek bir insan göremiyorum.

boşal.. bir kere daha boşal. hedef değiştir, doldur, boşalt.

neydi gerçeklik.

ofiste olanlara ofisten selamlar.

öyle bir yerdeyim ki, ne karanfil ne kurbağa...



hissiyat ise, sarı siyah resmi artık tamamlamam gerektiği...

en boş günümde dahi 100 km yol yaptığım için tabi ki yollardayım. hissiyatim ise ammmaaaan noktasında.

yurt odasında ve müthiş yorgun hissediyor.

babannemin evindeyim, endişeli hissediyorum.

sonunda evdeyim. yorgun ve sıkkın hissediyorum. kahve sigara yapıyorum çünkü bana iyi gelecek.

kaynananın evinde sovyet filmi izliyorum.

tatlı bir akşamüstü akarken çehremden, bostanlı vapuru ile konağa geçiyorum.

izmir'de bugün göğün bulutları seyrek, akşam güneşi ise arsız bir çiçek gibi sanki bulutlarla münakaşa etmede.

yanımda sevdiceğim öylece oturmuş bir şeyler yazıyor. eve geçince okurum belki.
birazdan vapur durur, eve uğrayıp asansöre geçeriz...

dario moreno sokakta bir küçük kafe var sürekli gittiğimiz, bu aylarda masalarında hep nergisler, zerrinler, fulyalar olan salaş küçük bir yer, oraya gideriz.
ben yine ona hangisi nergis, hangisi zerrin, hangisi fulya hepsini anlatırım, o da insanın içini ısıtan bir ilgiyle dinler.

uzun lafın kısası buna mutluluk demek kafiyse hissiyatımı bu isimle anınınız sevgili sözlük.

evdeyim ve sıkılıyorum

evdeyim. alt komşum olan karı koca biraz önce çok kötü kavga ettiler. adam, valizini alıp evi terk etti. böyle şeylere şahit olduğum için üzgünüm.

stres.

komsumuzun evinde.

deli bir enerji. hani kediler gündüz uyur da gece delirir ya, aynı öyle.

hava soğuk üşüyorum ama camı kapatamıyorum, kapatirsam nefessiz kalıcakmışım gibi. karlı gecede bana cam açtıran da şimdi kapattirmayan da ciğerimi dolduran böyle aynı şey.

masa başında test kitaplarıyla bakışıp hayatı sorguladığım anlardaym.