an itibarıyla yazarların nerede olup ne hissettiği

battaniyemle oturdum kahve içiyorum.
kıș romantizmine güzelleme yaptığımdan değil.
kombiyi açmak ya da açmamak iște bütün mesele bu.

ofisteyim, sıkılıyorum.
akşam da plansız çıkışlar yapıp, bostanlı tarafında yekten keyif yapacağım.
bu akşam first drink kampanyası yok, kusura bakabilirsiniz sorun değil.

kurstayım, çok hastayım. ben bu toplumdan mı utanacağım modu çoktan açılmış olduğu için evden çıkarken çantama koyduğum koca bir rulo havlu kağıt masamda, burnumu silip duruyorum. eve gidip kedili yumuş battaniyemin altında izleyeceğim sarsıcı bir filmin hayalini kuruyorum.

hastaneden ayrılışımı yaptım.

nihayet istifa etmeden bitirdim bir yeri.
inanılmaz.
biraz mutlu biraz üzgünüm.
o ortamı daha bulamam gibi.

hayrolsun.

hersey çok net değil sanırım ama çok güzel genede.sanırım hayat bulanık şahane.

i just wanna lay in my bed.

o kadar iyi değil ki ruh halim... mental olarak o kadar iyi hissetmiyorum ki... biri gelse sarılsa ve ben orada kalsam. saatlerce belki günlerce.
çok yoruldum, dinlenmek istiyorum artık...
ne gücüm kaldı ne takatim.. iyiyi çağırdıkça tersiyle karşı karşıya gelmek çok yordu...
biri sarılsın ve hiç bırakmasın istiyorum şu an... o kadar kendimle baş başa kalmak istemiyorum... öyle bir yalnızlık ruhu sardı ki bedenimi...milyon dolu bir ülkede kimse, hiç kimse yokmuş gibi...

heyecanla bekliyorum, hepimiz bekliyoruz değil mi renktaşlar?

1 sey hissetmemeye calisiyorum. evet.

ilk kez gittiğim bir yerde barda cin tonik içiyorum. etrafı seyrediyorum, iyiyim. olmak istediğim yerdeyim sanırım.

az biraz alkol aldım. sanıyorum aynı mekanda çok fazla oturarak vakit geçirdim. rüzgar da çıktı bir yandan ama bize bir şey olmaz dedik.

fazla oturmaktan belim ağrıyor, rüzgar yemekten de hapşırıyorum. yatakta cenin pozisyonunda mal gibi uzanıyorum şimdi. ağrıdan ayıldım yemin ederim.

kafa güzel, ben güzel evimde köpüşlerimle sefadayız efendim...

bu masanın bașındayım. kendi bașımla beraberim. hak ettim bence.
karșımda el gün yok.
annem var ama. bir de babam. bir de kör olmasın kardeșim.
bir ona sövüyorum, dönüp diğerine aglıyorum. bir bakıyorsun, pederle kadeh tokușturup freudu cekiștiriyoruz. sonra hop bir nihavend, sonrasında dağıtıp bulutlarımızı raks ediyoruz.
bașım dönüyor.
babamın dizinin dibine çöküyorum.
a aaa yok.
seni çok uzağa gömdüler baba.

neden bilmem belki de öyle gösterdiğinden
sanki herkes benim her şeyi kolay atlatabildiğimi
umarsız ve ataletsiz olduğumu düşünebilirler.
ben ne kadar ortalıkta bakın bana şunu yapıldı size de yapılmıştır
ben şunları yaşadım sizlerde yaşayabilirsiniz
bana bunlar dendi size neler denmiştir diye konuştukça
sanki travmalarım yokmuş gibi mi görülüyor
anlam veremiyorum.
daha ne yapmam ne kadar çabalamam gerekli
kendimi bir yere getiremedim
akıl sağlığımı korumaya çalışmaktan başka bir şey yapamadım evet.
bunlar yetmez mi travmalarımın olduğuna

neler yaşadım ancak ben hep kurtuldum.
hayatta kaldım.
hayatta kalan neden aşmış görünür ki ?
aşmadım aşamadım.
ama öbür türlüsü gibi de davranmıyor muyum zaten içime kapanarak evimden çok çıkmayarak

ben her türlü yargılanırken kimse yardım etmedi ahkam kesmek dışında
destek olmak bile üstten bakmaktı sizin için yer yer.
aslında sadece egonuzu beslediniz.
ben kendimin kızıyım. annem,evladım her şeyi kendi içimde taşıyorum.
kendimi büyüttüğümden beri kavram karmaşası ve anlam kaymalarıyla geliştim.

çünkü söylenen ve yapılan asla tutarlı değil
istekler asla makul ve yapıcı değil.
herkes kendi hikayesinde debelenirken
günün sonunda..
evet günün sonunda..
ah neyse.. o boşluklar bir nefes alış verişiyle kesilsin varsın..

bazı şeyler dillendirilmemeli bence.
oysa ki söylenen her şey bunlardan biriyken..

benim hikayemde sevdiklerim gider
kalanlarla uzaklaşırız onlar da bir nevi gider
en içimdeki beni anlamaz
en uzağımdaki anlar da görmez.

bu trajik hikayede mutluluğu bir türlü bulamayan ben için galiba esas mesele daha farklı olsa gerek.
her şeyi yaşamalıyım ki sıradan kalamayayım değil mi?
bırakmadı ki normal olayım
tamam ya al istediğin gibi olsun.
kovalamıyorum ne huzuru ne mutluluğu
beni gelip bulan her trajedinin üstüne biraz daha ekleyeceksen sadece mentalimi koru.
çünkü dahasına katlanabilir miyim bilmiyorum.

sınıftayım, bir kulağımda kulaklık. toplantıdayım
sunum için stresli bir bekleyiş

işteyim, şimdiden sıkılmaya başladım.

işe gitmeyi hazırlanıyorum geç kaldım ve aslında pek umrumda değil.
işe gidip bir üst pozisyona geçiş için bir karar vermem gerek, bu da umrumda değil.
uzun zaman sonra aklımın ve duygumun iş dışında birinin özlemi ve var olması mutluluğu ile dolarken, her şeye umudum iki kat artmış bir duygunun sabahına uyandım.

arabadayım çok ateşli hissediyorum. hava çok sıcak.

tuvalette dışkılarken sigara içiyorum ve mutluyum