arkadaşlık kesme sebepleri

cahil olduğunu fark etmem.

kullanılmak
yalan

kıskanması.

1. sevmediğim kızla arkadaşlık kurması
2. iki yüzlü olması
3. beni dinlememesi ve istediğim tepkileri vermemesi
4. yalan söylemesi
5. dönek olması
aslında bu kadarla da değil hani her şey yüzünden bitebilir bir sebebede ihtiyacın yok sogursun ve biter . doğru bir arkadaşlık değilse daha fazla hayatınızda tutmaya da gerek yok

1 madde kullanması
2 hiçbir hayvanın o insana yaklaşmaması (tüm hayvanlar bir kişiden kaçıyorsa uzak durun)
3 şeriatçı olması
4 araptapar olması
5 anlamayıp, sevmediği şeyleri (müzik vs) aşağılayacak kadar cahil olması.

erkek olması.

maddiyatçı olması.

1- içince sapıtıp daha flörte bile başlamadığım kişiye "enişte" demesi.
2- ona anlattığım komik aptalliklarimi sarhoş olunca "enişte" dediği şahsa aktarması.


kızlar niye boylesiniz ya, nedir bu "enişte" merakınız? ben eniştelerime bile demiyorum ne çirkin sıfat, ne saçma konum a.q. yazık erkeklere. üzüldüm şimdi. hepsinin saçını okşayasım geldi.

kadin olmasi.

kız arkadaslarımla genelde erkeklerden dolayı bitiyor benim arkadaslıklarım.
hayatıma aldıgım erkekler konusunda cok hassasım. asla paylasmam. benim. bitti.
bu konularda yavsak kız arkadasları arkadaslık bitirtir bana, ister bes, ister on, ister on bes, ister yirmi senelik arkadasım olsun.

bana ve isteklerime, onların isteklerine uyamayacağım için. yılın çoğunda yıkık ve enerjisiz ayrıca isteksiz biriyim. tamamen benim kafamdan değilse veya anlamıyorsa ki daha anlayan bir kişi tanıdım ne ise işte hiçbir ortak nokta bulamıyorum. bulsam da birkaç güne sıkılıyorum. konuşmaktan, vakit ayırmaktan, yan yana olmaktan çok sıkılıyorum. gönlümce kucaklayacağımı bırak yanında bulunmak istediğim tek bir arkadaşım yok. yanımda aldığı nefesin önemli olduğunu düşündüğüm tek bir arkadaşım olamıyor. geçmişte en sevdiğim arkadaşımlayken bile sıkılıyordum. her şeyden iğrenen ben ayak tırnaklarını bile keserdim. sevgim aşırıydı, bağlılığım da öyle ama sıkılıyorum. insanlar sıkıcı, ben sıkıcıyım. içimde çok sıkılıyorum bu hayattan. küçüklüğümden beri etrafımda bir sürü insan oldu hepsinden de çok sıkıldım.

bana zarar veriyorsa
aramıza mesafe girdiğinde ben arkadaşlığımızı devam ettirmek gibi bir çabada bulunuyorken o bulunmuyorsa
arkadaştan çok düşmanmış gibi davranıyorsa sebebini söylemeden soğuk davranıyorsa keserim.

sürekli birbirinizi kovalamak zorunda kalmanızda bir sebep olabilir. ay muhakkak buluşalım, bu hafta o hafta, olmadı bir dahaki hafta. kimse kimsenin peşinden koşmasın. bir de dikkat edin hep siz mi arıyorsunuz, soruyorsunuz. ben bir yerde koparırım yani.

karakter zafiyeti tabii ki. çıkarcı, hesapçı, dedikoducu olması. bir duruşunun olmaması, özellikle iş arkadaşlıklarında önemli bu. yalaka ve duruma göre şekil alan kişiler. en nefret ettiklerim. bu tür insanları silerim direkt. ve bunu da yüzüne söylerim, hiç çekinmem.
bunun dışında, karakterle ilgili sorunlar yoksa genellikle tahammül gösteririm diğer şeylere. sevdiğim insanları kolay kolay hayatımdan çıkarmam, en ufak anılar bile kıymetlidir benim için, hatrı vardır. insan yaş aldıkça o anıların ne kadar değerli olduğunu anlıyor. öyle kolay harcayamıyorsun.

“deniz denizi siliyor. insan insanı. böyle bu.”
*

ya ben sıkılıyorum.

ben çağırayım, ben plan yapayım, ben arayım, ben anlatayım.. eee sen nerdesin? yoksun.

tamam bir süre daha olma.

çok basit bir sebep olarak arkadaşlığı sürdürmenin gerektirdiği şartları yerine getirmek için bir gayreti yoksa, sadece çıkar ilişkileri üzerine kurmaya çalışıyorsa ve hoşgörüden, sevgiden uzak sizin mutluluğunuzu istemiyorsa, zor anlarınızda yanınızda bulunmaya çalışmıyorsa ve sizi anlayamıyorsa bu kesmek için yeterli olacaktır.

eskiden önemli olan şeyler artık umursanmadığında, karşılıklı çaba görünmeyince.

sadece işi düşünce araması.

özel hayatımla ilgili çok fazla soru sorması.