artık erkeklerin evlenmek istememesi

kızlar valla enayi buldunuz mu kandırın nikahı basın diğer türlü işiniz zor.

buradan birşeyler yazıp beyni geçmişte yaşayan insanlara malzeme vermek istemem.
ama türk insanının evlenmemesini ve çocuk yapmamasını türkiyenin geleceği açısından çok riskli buluyorum.

ancak evlilik sözleşmesi ile evlenirim. sevebilirim ancak kimseye güvenmiyorum artık.

ülkenin doğum istatistiklerini düşürür. bu da iş gücünü azaltır. bu da yaşlanınca senin emekli maaşını ödemekte devlet zorlanacak demek.

hele bir de teknik eleman eksilirse nanay gülüm.

uzun vadede zararı yine onlara dokunacak tutumdur.
hakkını vererek evlenip sorumlulukları yerine getirebilmek yüksek değer-alfa erkek olma yolunda önemli bir eşiktir.
yüksek değer olmayan bir erkeği de yüksek değer olmayan kadınlar tercih eder ancak.

evlilik %100 erkeğin aleyhine bir sözleṣmedir. hele çocuk varsa iṣler ters gitti mi ezilecek sineksin.

eskiden yine gençten evleniliyormuṣ, uyum daha kolay.
e ṣimdi 30'unu gören kadını panik sarıyor, kimi busam 35 olmadan... yok abi neden evlensin kadının albenisi iniṣte, erkeğinki çıkıṣta o saatten sonra.

düğünün, beyaz eşyanın fiyatlarının uçtuğu dönemde evlenmek istemiyoruzdur ya da doğru kadını bulamamışızdır olamaz mı?

aynı suda iki kere yıkanılmaz.

aile evinden bunalmış kız çocukları, evliliği kendi özgürlüğüne açılan bir kapı olarak görüyorken,

kendi bireyselliğini yaratan adam, kadınların özel alan nedir bir türlü idrak edemediğini iyi bildiğinden öcü gibi bakıyor evliliğe.

zamanla prenses rol modellerine olan düşkünlüğü de yitip gidiyor adamın, haliyle nereye kadar çekicem bu pamuk prensesi diyor.

kadınsa olup biten karşısında günden güne herif benden uzaklaşıyor diye paranoyaya bağlıyor.

b.k b.k işler.

açıkçası ben istiyorum. her erkek evlilik dışı ilişki yaşayıp hislerini sabrını duygularını hayatını birlikte kurmayacağı birine harcamak istemez. çünkü gitti mi bunlar daha gelmiyor bu yüzden umarım değecek birine harcarsınız. bu yüzden de dünya görüşüne azami ölçüde yakın biriyle izdivaç hojdur.

evlenilecek kız kaldı da biz mi evlenmedik?

kadınların bomboş şeylere takılı kalmasındandır, bir insan neden düğün yapmak ister anasını satayım asla aklım almıyor. milyonluk borçla evlenmek falan istemem ben düğün boş iştir. paşalar gibi evlendirme dairesinde nikahı basar çıkarım

şu an evlenmek istesem yapmam gerekenleri kısaca sayayım size;

1-)evimdeki tüm eşyaları sıfırlarıyla değiştirmem, olmayanları da almam gerekir. örneğin yatak odası takımı, yemek masası vs.

2-) evlenme teklifi organizasyonu yapmam, tek taş yüzük almam.

3-) kızın çeyizindeki eksikliklere el atmam, olmayanları ya da istediklerini almam. (çoğu evlilik çağındaki kızın çeyizi yok günümüzde. olanlarınki de tabak çanaktan ibaret)

4-)kız isteme ritüeli için hazırlık.

5-) söz için yüzük ve tabiki organizasyon.

6-) nişan için takımlar, elbiseler, altınlar ve organizasyon.

7-) nikah işlemleri ve elbise-takım.

8-) düğün için gelinlik ve damatlık, altın, salon, organizasyon, balayı oteli, vs.


tüm bunları sadece biriyle beraber yaşamak, sevişmek ve üremek için yapıyoruz. peki biriyle yaşamak için sevişmek için ve hatta üremek için evlenmek şart mı?

ellemedik kız bırakmayıp, el değmemişin kalmadığını görünce ortaya çıkan karar.

çürümüş bir toplum bencil bireylerden çıkar.

nasıl evlenelim anasını.. headshot yemek gibi bir şey her yönden.

evlenip yapabileceğim her şeyi evlenmeden de yapabiliyorum. neden biriyle seks yapmak için devletten izin alıp bir de üzerine para vereyim? mal mıyım aq? düğüne vereceğim parayla arsa alıp 10 sene sonra da finansal özgürlüğümü kazanmış olurum çok daha mantıklı.
dünyanın en gelişmiş ülkelerinin olduğu avrupa'da da artık insanlar evlenmiyorlar. arkadaşım 6 senedir evlenmeden kız arkadaşıyla beraber yaşıyor. yaparsak maksimum 1 tane de çocuk yaparız diyorlar. evlenmeyi düşünmüyorlar.

belli bir yaştan sonra da pişman olup yalnızlıktan ölecek erkeklerdir. çünkü hayatlarına aldıkları kadınlar sadece parası için onlarla birlikte olacaktır. hiç bir zaman sevme ve sevilmenin tadına varamayacaklardır.

meseleye üstad oscar wilde'ın şu vecizesiyle başlayalım. '' evlenmeyi düşünen bir erkek ya her şeyi bilmeli ya da hiçbir şeyi bilmemeli. ''

ilişkilerde temel bir kural vardır. ''şüphe varsa şüphe yoktur.'' kadının geçmişi önemli değil diyenlerdenseniz zaten bu yazıyı okumayı burada bırakın. kadının geçmişinde ne kadar ve ne düzeyde ilişki sizin için kabul edilebilir ? bir kere kadının ilişki anlayışıyla erkeğinki farklıdır. kız, senden önce gezmiş tozmuş, bar tuvaletinde bas gitariste vermiş. elemanın biriyle internette tanışmış. bir kaç görüşmeden sonra buluşmuş ve otelde birlikte olmuşlar. bahar şenliğinde kalabalık bir arkadaş grubu bir evde sabahlamışlar. herkes beğendiği kişiyle odaya kapanmış. sabahlar olmamış. bunların hiç birisi kadın için ilişki değildir. dolayısıyla sen sorduğunda '''ikincisin aşkım'' derken zaten kendince doğruyu söylüyor olabilir. sen, benden önce kaç kişi oldu derken senin kastettiğini de gayet iyi bilir.

erkekler kadınların geçmişiyle, kadınlar, erkeklerin gelecekte ne olacağıyla ilgilenirler. kadının geçmişini sorguladığında ne söylerse onu doğru kabul edeceksin veya o şüpheyle yaşayacaksın. asla gerçeği bilemeyeceksin.

şimdi mazisi karışık, sadakati şüpheli, aklı dumanlı bir varlıkla hayatını birleştirip, ona soyadını vermek akıllıca mı ?

bakın daha kadının,

- en ufak sorunda terketmesi ya da ayrılalım demesini-

saçma sapan adetleri öne sürerek ailesini ön plana koyma suretiyle hayatınızı allak bullak etmesini

-evlilik sürecinin getirdiği maddi külfetleri ve bu konuda kadınların anlayışsızlığını mevzu bahis bile etmedim.

tüm bunlara rağmen evlenmeyi demiyorum ancak bu bir kaç nesil kadınları kayıp kuşak olarak bilinecek. ya toplumsal bir silkiniş ya da çöküşe gideceğiz. benim tahminim ikincisi yönünde.

benimki istememek meselesi değil.

valla bu yaştan sonra istesen de pek mümkün değil. hayat planlarım arasında öldükten 6 ay sonra koltukta kokudan dolayı durulamayan vaziyette bulunmak var.