aşık olmakla sevmek arasındaki fark

yazı birazcık uzun olmuş!

aşk kelime kökeni itibariyle bazı rivayetlere göre "aşeka" adlı bir sarmaşıktan gelir yanlış hatırlamıyorsam iran medeniyetine ait bir mit. arapça olsa kelime türetilebilirdi. sarmaşık'ın özelliği sardığı şeyin kendini tüketerek yok etmesi(hiç bir şey yok olmaz, öldürür işte).
dolayısıyla aşk kelimesinin buradan geldiğine inanılır.

arapça'da mecnun kelime itibariyle aklın örtülmüş olması anlamına gelir. bu da bilinçli bir kişinin olmadığını ve iradenin ortadan kalktığını gösterir. cinn "görülemeyen varlık" ya da uzakta olan ve görülemeyen", "cinnet hali" aklın örtülmesi ve kişinin yoğun şekilde kötücül ya da krizsel duygular geçirmesi.

bunlara istinaden şunu söyleyebilirim ki aşkın olduğu yerde akıl devre dışı kalır. ayaklar yere sağlam basmaz.

mevlana'nın mesnevisini okuduğum zaman aklımda şu beyitler kalmıştı;

mealen; yöneticinin biri(kral, padişah) leyla'yı huzuruna çağırttırır. ve ona bakar şöyle der. mecnunun aşık olduğu leyla sen misin? (yani sıradan birini görür.)

leyla da şöyle söyler: sen bir de mecnunun gözüyle bak.

fuzuli'den de birkaç beyit koyayım sonra sevgi kısmına geleyim;

"aşk imiş her ne var âlemde
ilm bir kîl u kâl imiş ancak"

"aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib
kılma derman kim helakim zehri dermanındadır"

"öyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedir;
ben kimim, sâki olan kimdir, mey ü sahbâ nedir?"

sevgi kısmına geleyim; bu konuda da eric fromm'a başvuracağım.

sevme sanatı malumunuz. giriş kısmında hemen sevmenin tanımını yapıyordu. ve çeşitli sevme biçimlerinden bahsediyordu.

sevmenin alelade bir faaliyetten ziyade bir sanat olduğunu ve bunun da ancak bilgiyle yapılabileceğinden bahsediyordu.(kitabı elbetteki okudum, ama kendi yorumumu da katarak bir şeyler söylüyorum).

sevmek eğer bir sanatsa ve iki kişiyle yapılıyorsa iki tane sanatkar veya iki tane fail olmalıdır. diğer türlü ya acıdan zevk alırsınız(mazoşizm) ya da acı çektirmekten zevk alırsınız(sadizm). dolayısıyla bilgiyle yapılan insancıl bir faaliyettir.

sevmek bilgiyle olduğu sürece sağlıklıdır. insan bilmediği bir şeye sevgi besleyemez veya nefret besleyemez. ancak bilgisine sahip olduğu bir şeye karşı sevgi besleyebilir. aynı zamanda bilgisine sahip olduğu bir şeye karşı nefret duyabilir ya da sevmemek hakkını kullanabilir.

selvi boylum al yazmalım filminin meşhur sahnesindeki söz çok doğruydu; "sevgi emekti."

emek; zamanla ve çabayla oluşan bir sürecin getirisi. verimli emek; verimli zaman ve çabanın olmasıyla ve iki kişinin aktif olarak yapıcılığıyla daha da sağlamlaşacak ve doğru olacaktır.

günümüze dönük de düşüncelerim var;
iktisadın en temel anlayışı şu; insanların ihtiyaçları sınırlıdır, ihtiyaçlarını karşılayacak şeyler de sınırlıdır. ama arzuları sınırsızdır. biz de galiba bu arzularınmız üzerinden vuruluyoruz. aşk, sevgi ve daha bir çok kavram üzerinden manipüle edilerek insandışılaştırılıyoruz.

hazır veya biçimlendirilmiş veya paket bilgilerden uzak durup kavramlar üzerine iyi düşünmeliyiz

mal gibi, dünyanın dönüşünü bile durdurabilecek güçte hissediyorsan, aşıksın. akşam tv izlerken elmayı soyup bıçağın uçuna taktığın dilimi yanındakine uzatıyorsan, seviyorsun.

aşk bir çeşit ızdıraptır, acı çekmenin zevkli hali gibi ama sevgi da merhamettir, huzurun bir başka adıdır, mekanıdır.

aşk konusunda ahkam kesecek en son insan olmama rağmen gözlemlerimden yola çıkarak şöyle düşünüyorum; aşk daha çarpıcı, anlık bi duygu gibi geliyor bana. sevmek daha süregelen bir his, hemen bitmiyor. ama aşk çok kısa süreli gibi, sevmenin yanında. aşk bi fırtınaysa, sevmek mevsim gibi. bu tabii benim kendi yorumum. çok da hissedebildiğim bir duygu olamadı benim aşk. ya da tanıyamadım, çok kısa bi süre içinde geldi ve gitti. sevmek daha uzun kaldı bende ve hep daha çok kıymet verdim o duyguya. ama sonunda o da gidiyor, hiçbiri kalıcı olmuyor benim hayatımda. sanırım benim hikayem de hep böyle olacak. tamamlanmayan, yarım kalmış duygular içinde... *

kavuşursan meşk olur kavuşmazsan aşk olur bu söz öbegi saniyorum olayin en yalın, en aciklayici tarifidir.

aşkta kavusmak yoktur. kavusma olmayinca da hissiyatlar daha da alevlenir. arzulama artar, tutku artar hatta anlamsiz bir takinti bile olusabilir. ama sevgi de kavusmak vardir, ele gecince bir seyler o alev alan duygular zamanla durulur.
ask daha atesli bir hissiyattir. duygular daha yogun hissedilir. ınsanlara daha cazip gelmesinin nedeni de budur. ama gecicidir. tipki saman alevi gibi. sevgiyse daha kalicidir, daha guvenilirdir, duragandir ama huzur verir.

biri hastalık, diğeri insanı insan yapar.

herkesi sevebilirsin ama herkese istesende aşık olamazsın.

aşk büyüdür, sevmek ise onunla beraber büyümektir.

aşık olunca arzu nesneni düşünerek mastürbasyon yaparken zorlanırsın; biraz utancımsı biraz kıyamamsı karmaşık durumlar içine düşersin. o el yukarı aşağı inip çıkmaktan ar eder ama sevince dediklerimin hiçbiri olmaz; mutlu mesut halledersin işlemi. işte aşık olmak böyle ince ve etkileyici bir olaydır belli bir yaşa kadar tabii, 18-19 falan.

aşk daha derin bir duyguymuş gibi anlatılıyor kimilerince. ama bence aşk çok yüzeysel bir duygu. tek bir şeyinden(gözünden kaşından gülümsemesinden vs) etkilenip aşık olabiliyorsun misal. ama sevmek öyle değil. sevgi daha kapsamlı hatta daha kapsayıcı. aşk evet güzel ama aşkın nesi var? bi kendisi var bi de kendinden beter acısı.

aşk cesurların işidir sevmek konfor düşkünü korkakların...
aşk kişiye rağmendir sevmek beklentilidir...

aşk bir gün bitebilir ama gerçek sevginin asla bitmeyeceğine inanıyorum ben.

sevmek bilince dayanır, nedenini ve gerekçelerini bilirsiniz.. aşksa bilince ihtiyaç duymaz. nedenini de gerekçesini de aslında bilemezsiniz.

birisi yıldırım çarpması gibidir, diğeri usul usul yağan yağmur gibidir.