babalar günü

yanınızdaysa boynuna, göçtüyse anısına sarılın.

hayatında ne baba "olmuş "ne de babalığını adam akıllı yapmış birine söylenebilecek en yersiz tebrik bu. bunu hak eden biri varsa ve bu tebriğin kabulünü bir güne sığdırabiliyorsa onun babalığını bir düşünmek lazım derim.

babamsız geçirdiğim ikinci babalar günü. yokluğunu her an hissediyorum ama daha bir başka hissettim. ben de çok isterdim babama sarılıp öperek babalar gününü kutlamayı ama mümkün değil. babamın babalar gününü kutlamak için mezarına gitmek canımı çok acıtıyor. huzurla uyusun, mekanı cennet olsun.

gurbette yaşadığın dönem, bayramlara ayrı bir önem atfedersin; barış manço'nun "bugün bayram" şarkısını açıp duygulanmış halde akrabalarımı aradığımı, standart "özledik ne zaman geleceksin?" sorusunu ciddiye alıp da kavuşma özlemi içine girdiğimi bilirim. türkiye'de olduğum dönemde ise bayram kutlamak içimden gelmez, neredeyse son güne kadar "aman ararım bir ara..." diyerek elim telefona gitmez, fırsatını bulursam da mutlaka tatile giderim.

babam hayattayken babalar günü, sevgililer günü anlamsızlığında, sırf gönlü olsun diye eli öpülüp kutlanan bir aktiviteydi. bu sefer günler öncesinden mezar taşını okşayıp kutladım.

hayır, standart "ananızın babanızın kıymetini bilin..." muhabbeti değil bu; duygularınızın, hislerinizin kıymetini bilin. seviyorsanız eğer; babaysa babanıza, anneyse annenize, sevgilinizse sevgilinize her fırsatta sevgi gösterin. kaybetmeyi ya da kafanızdaki doğru zamanı, doğru ortamı beklemeyin. sevgilinizse varsın şımarsın mesela, hislerinizi yansıtmadıkça ilişkinin ne anlamı var ki? unutmayın yarının garantisi yok. belki şımarmış halini dahi göremeyeceksin bir daha.

evet yarının garantisi yok, o yüzden babalar günü başlığına da bugünden yazayım dedim...

boş beleş günlerden biri daha. hiç sevmem böyle günleri. benim çocuklarım beni sevip saysinlar yeter. kutlamasalar da olur, hediye almasalar da olur.

babası olanlar için önemli gün. baban uzaktaysa bile bir şeydir, sonuçta bilirsin nefes alıyor, hemen sarıl telefona, mesafe yakınsa koş kucağına şanslısın çünkü. yaşıyorsa ve sen uzanabileceksen çok şanslısın. burda sanırım asıl kötü gibi görünen kaybetmiş olanlar. çünkü onların sarılmaları mümkün değil, çünkü onların elini uzattıklarında bile dokunabilmeleri mümkün değil… küs olmayı bile yana yakıla isteyenler, o günleri bile arayanlar çoktur. küs olunca barışması kolay da, o çınarı toprağın altından çıkarıp sarılmak ütopik olsa gerek. evlenmişsen misal kayınpederini bile öz baban gibi sayamazsın. seversin hele baban yok ise daha bir özlemle seversin evet ama hiçbir gün babanın yerine koyamazsın… babalık biraz diğer insanlara göre farklıdır. nankör olunur babalara karşı, zira çocukları çok fazla göremez, saramazlar… içlerindeki duyguyu çıkaramazlar, bundan mütevellit herkese göre, ruhsuz duygusuzlardır. değildir ama tüm evi sırtlamış bir çınar ağacıdır o…

açıkcası türk milletinin çok fütursuz olduğu bir gün bugün. her ne kadar babamı çok sevsemde, sosyal medya hesaplarımda, babamla alakalı abartılı yazıların bulunduğu görseller paylaşmıyorum.

insanlar bu gibi günleri birazda özentilik amaçlı böylesine bağıra bağıra kutluyor. babanızla kutlamanızı kendi aranızda, evinizde yapabilirsiniz. bu sevgi patlamasını kimseye göstermeye gerek yok çünkü böyle günler ebeveynleri hayatta olmayan insanlar için psikolojik yaradır.

babasını yeni kaybetmiş insanlar, babası yıllardır olmayan insanlar ve daha nicelerinin gözüne kayıpları böyle sokulmamalı. şahsen bu sabah sosyal medya hesabımda görmeye başladığım story bombaardımanı sonucunda, gayet açıkca yukarıdaki mesajımı belirttiğim bir story attım ve herkesi açıkca babası/ dedesi vefat etmiş herkese karşı duyarlı olmaya davet ettim. bazen insanlar tenkit edilmediğinde, böyle şeylerin ne kadar hassas çizgide yer aldığını anlamıyor.




hassasiyet önemli.

sade abartısız zarif bir şekilde kutlanması makbuldür. babaya olan hürmeti anlatmak için önemlidir.

kedim bana sağ olsun hediye almış. en büyük hediye sensin dedim ama sağ olsun damascus çakı hediye etti.

babasını kaybetmiş insanlar için hiç bir özelliği yoktur. net.

off duyarlar akmış yine.

şu an çok kale alan olmamış gibi ama akşama 10lu artılara yelken açar böyle tırt entryler.

his yumağı şeyler bunlar hep.

benimkinin pek de önemsemediği gündür. ne yapalım sen de bu kadar sevdirmeseydin kendini. başımızdan eksik olma. akşam yemeğine de buradayız babacım.

hayatta olmayan babaların da babalar günü kutlu olsun.

babamın gününü kutladım. başta benim babam olmak üzere bütün babaların babalar günü kutlu olsun. vefat eden babalara da tengri'den rahmet diliyorum.

yine kızımsız bir babalar günü. üzgünüm.

“kiminin babası yoktur, yetimdir.
kiminin de babası vardır, yetimden daha yetimdir.”
gibi bir söze denk geldim az evvel, canımı daha çok yakan bir şey olmamıştı.

bir anlamı olabilirdi iki babamı da kaybetmemiş olsaydım. tüm babaların babalar günü kutlu olsun :)

hediyemin parfüm olduğu gündür.

sanırım bugünmüş.

ne salak bi şey bu ya. dayım bile wp durumuna rahmetli dedemin gençlik fotoğrafını koymuş. kim merak ediyor ulan dedemi??
bebeklik döneminden veya başka bir zaman diliminden evladiyelik bir fotoğraf paylaşıp tebrik dileğini sunmak nedir ulan? herkes kendi sosyal medya hesabını büyük elçilik makamı sanıyor mübarek.

hayır babalarınızla b.k gibi ilişkileriniz olduğunu da biliyoruz, allah’ın bildiğini kuldan saklamaya da gerek yok.
bu kadar beta sürüm insanın başka açıklaması olamaz zaten.
hepimiz peter pan ve odiepous arasında bir yerlerde gidip geliyoruz.
babalaeımız kronos gibi taş değil bizim öz değerimizi yuttular açın şu gözlerinizi artık.