behzat ç.

ben ortaokuldayken okulumun arkasında ki botanik parkta çekimleri olurdu, camdan izlerdik bazen. sonra büyüdüm 20 li yaşlarımda 1-2 bölümünde figüranlık yapmıştım. nereden nereye diyor insan, ayrı bir ironi ise figüranlık yaptıktan sonra izlemeye başlamam. ankarada yaşayıp behzat ç. ye figüranlık yapmayan yoktur sanırım.

en sevdiğim türk yapımı dizi tv'den takip ettiğim tek dizi.
+ 2 komiserin birlikte gecekondu bitmesi bir evde yaşadığı halde sürekli parasız kaldıkları dizi.*

en sevdiğim türk dizisi. her bir karakter kendi şahsına münhasırdı. ara ara hala açıp, izlerim video kesitlerini. o diyaloglar kolay kolay başka dizide bulunmaz.

behzat ç. daha evvel ki yapıtlardan farklı olarak,
kolluk kuvvetleri mensuplarının tanrıdan rol çalan, her biri peygamber gibi ve sabrında bireyler olmadığını ;
bol küfürlü, argo, sokak jargonunun işlendiği gerçek dünyayı gözler önüne sermekle kalmamış, bir yerleri de rahatsız ettiği için şimşekleri üzerine çekmiş olan, ve de insanın defoları olabileceğini ve falsolu hayatlara sahip insanlara dair hikayeler anlatmıştır.

neşet ertaş ve mahzuni şerif’i tanımama sebep olan gönlümde yeri bir başka olan mükemmel bir dizidir. behzat ç izlediğim dönem ister istemez kurduğum her cümlenin sonuna “la” eki getiriyordum. son olarak polis içinde teşkilatlanmayı yayınladığı döneme göre çok dobra bir şekilde göstermiştir.

netflix’te küfüler altyazılı verilen, görüntü kalitesi daha net olan ve 1 mart itibariyle kaldırılan dizi.
79. bölümde kaldım, gelene kadar izlemem herhalde.
netflix’e ne zaman girsem hem kaldığım yerden devam ediyordum hem de sürekli izlemediğim için bu durum işime yarıyordu. keşke yeniden sözleşme yapsalar da izlesem.
hem bir senedir top 10’dan aşağı inmeyen bir dizi idi.

behzat ç den öğrendiğin çok şey var ama onun dışında sürekli kendini batının ekseninde döndürüp entel olanları neşet ertaş dinleyerekte entel olunabileceğini göstermiştir. nitekim ben de o diziden sonra neşet babaya yakınlaşmıştım.

tam olarak ilk kez 2019 yazında izlemeye başladığım, ikinci kez ise bu yıl içinde başlamayı düşündüğüm ve kendimi bitene kadar ankara'daymış, oraya aitmiş gibi hissettiğim dizi. bazı diziler ve filmler benim için dokunulmaz, laf söylenemezdir. koruma altına alacak kadar kıymet veririm onlara niyeyse. behzat ç. de işte bu dizilerden. ettikleri küfürlerden bazen midem bulansa ve kızsam da cinsiyetçi olmayan küfürleri öyle yerine oturuyordu ki amirimizin. üstelik verdiği mesajlar, dönemde yaşanılan siyasî olaylara adete bir gönderme ve bazen de öğrenci hareketlerine bir destek niteliğindeydi.
diziye dair duygularımı hemen enis behiç koryürek'e ait ve bestelenmiş bir şiirden alıntılayayım.

izlenildiğinde ruha damardan angara ayazıı yükleyen dizidir. gizem, gerilim, korku, komedi kısacası ne ararsanız bulursunuz hem de en samimisinden. öyle arka caddeler gibi olmayanı değil ülkenin gerçek polisiyesini anlatır. bir de hayattan büyük yaralar almış insanları anlatır bu dizi. bu insanlar en çok ta adalete inanmak isteyen insanlardır. öyle başrol yoktur kafamda hepsinin hayatından ayrı bir dizi olur oturup yazılsa.

kısacası her gün ölü görüp içlerindeki ölüleri hayata karıştıramayan ama yine de bir yerinden hayata tutunmaya çalışanları anlatır bu dizi.

saçma sapan konuşma la,dizinin klasiğidir.
bir de erdal beşikçioğlu'nun ''ben küfrediyorum bana keko diyorlar,sana karizmatik diyorlar abi. adalet nerede?'' sorusuna ''ben küfrettiğim için para alıyorum sen küfrettiğin için para almıyorsun.'' cevabı 10/10

erdal beşikçioğlu'yla bütünleşen polisiye gibi görünse de bambaşka bir derinliği olan emrah serbes'in kaleme alınıp senaristliğini yaptığı en iyi türk dizilerindendir.gerçek behzat ç. severlerin yeniden çekilmesine sıcak bakmadığı unutulmaz bir dizi.

defalarca izlediğim, ömrümün sonuna kadar defalarca izleyeceğim bir baş yapıt. devlet içine sızan badem bıyıklılardan nefret cinayetlerine, siyasi cinayetlerden mahalle baskısına, cumartesi annelerinden kadın cinayetlerine kadar anlatan tamamen hayatın içinden bir diziydi. bazı kurgular olmasa kamera açık kalmış gerçek insanları çekip yayınlamış diyebilirdim.

sürekli başa dönüp izlediğim, kendi dönemini çok cesur ve çarpıcı şekilde anlatan, oldukça samimi müthiş dizi. türk televizyon tarihinin çok net şekilde en iyi dizisidir. hiç tartışma kabul etmiyorum.

hayatımın ne kadar garip olduğunu anlamama neden olan dizidir kendisi. zamanla fark ettim ki benzer karamsarlıkta bir hayat yaşıyorum. türk dizisi izleyen, daha doğrusu dizi izleyen birisi değilimdir ancak behzat ç. benim için bunların dışında kalacak bir dizidir. bana yaşattıkları, verdiği duygu ve hissiyat inanın anlatamam. dizinin yeni olanını izlemeden eski olanında tadında bıraktım. sonrasında erdal beşikçioğlu'nun başrol oynadığı köprü dizisini izlemeye başladım. iki dizi de çevreme şiddetle önerdiğim dizidir. pilli bebek seviyor olmamın ve araba sürerken radyomda pilli bebek - bak çalmasının en temel sebebi behzat ç. 'dir. *

baştan sonra bir kaç kere bitirdiğim, emrah serbes'in kitaplarından uyarlanan, erdal beşikçioğlu'nun amirime hayat verdiği efsanevi ankara polisiyesi. bazı bölümleri var adeta film tadında. benim için -ve bir çok kimse için- 78. bölüm kesinlikle unutulmaz dizi bölümlerinden biridir. akabinde 2 adet sinema filmi çekilmiştir. seni kalbime gömdüm ve ankara yanıyor. yine devamında yıllar sonra 1 sezonluk devam çekimleri olmuştur. dizi karakterlerinden olan nejat işler'in hayat verdiği ercüment çözer için saygı isimli bir başka dizi çekilmiştir. dizideki bütün karakterler nev-i şahsına münhasır kişilerdir. behzat amirim bir anti kahraman olarak karşımıza çıkar. alkolik bir aykırı polistir. gençlerbirliği taraftarıdır. tam bir aşıktır. ve çapkındır da. ekip isteyerek toplamaya kalksan toplanmaz bir ekiptir. hayalet ve akbaba ekibin enterasan adamları. gerçek isimlerini çoook sonraları öğreniyoruz ama hatırımızda kalıyor mu : hayır. harun amirimin oğlu gibidir. eda aşkıyla yanıp tutuşur. sonunda aşkına da kavuşacaktır. dizinin komedi unsuru harundur. dizi her bölümde bir cinayet çözer ancak genel olarak o cinayetlerden ayrı bir konu vardır. derin devlet, cemaat, devletin içindeki paralel yapılarla uğraşır durur behzat amirim ve ekibi. tabi karşı tarafta da çok ilginç karakterler var. memduh başgan ve ağabey ve tabi ki ercüment çözer. mutlaka mutlaka izlenmesi gereken dizi. bence türk dizi tarihinde ilk 5'te kesin yer alır. son olarak : aga cinayet var

amirim, gençliğim, acılarım, memleketim, ankaram..

benim için yerin apayrı amirim ;

78. bölümü ise türk dizi tarihinin açık ara en iyi bölümüdür. tek mekanda, soluksuz bir hesaplaşma.

sansürsüz izleyin ama. seviyorum la sizi bebeler.

emrah serbes kitaplarından uyarlanan, en sevdiğim oyunculardan erdal beşikçioğlu'nun behzat karakterini canlandırdığı türk televizyon tarihindeki en iyi dizilerdendir bana göre. kimi zaman cinayet ben oldum sahnesindeki gibi oyunculuklar arşa çıksa bile ilk bölümlerde aşırı yapmacık konuşmalar yok değil. ekibin birbirinden bağımsız çok sağlam hikayeleri olmasının yanı sıra dizi içerisine çok iyi yedirmişler bunu. durduk yere karakterin geçmişini izlemeye başladığımız falan olmuyor. 78. bölüm behzat ç'nin -hatta türk dizi tarihinin- en iyi bölümü olmaya adaydır. ana karakterler haricinde ercüment çözer, memduh başgan, barbaros ve muzo gibi iyi yazılmış antikahramanlar yok değil. hele muzo izlerken ayrı bir sempati uyandırır.

emrah serbestin kaleminden çıkan bir ankara polisiyesi, behzat ç. öyle herhangi bir polisiye değil. ağır bir sistem eleştirisi olan bir polisiye. cinayet büro amiri behzat ç'nin kızının intiharı ile başlar. bir dizi cinayetler, soruşturmalar, ekip içindeki insanların yaşadıkları ile devam eder konu olarak. dizi türk dizilerine pek benzemez. ondan izlemesi keyiflidir. 3. sezonun başında 6 behzat fikri çok sıcak gelmemiş olsa da bana, yine de izlettirir kendini. özellikle behzat ç ile savcı esra arasında geçen 'dünyanın ekseni kaydı behzat, 12 santim yerinden oynadı. sen bana bir santim bile yaklaşmadın' diyaloğı ile 'bizde mutsuz olalım, ne var? bizde mutsuz oluruz. ben seninle mutsuzluğa da varım.' diyoloğu akıllara kazınmıştır.

oyuncu ekibine gelir isek, başta erdal beşikçioğlu ve nejat işler olmak üzere ayça varlıer, canan ergüder gibi çok yetenekli oyuncular yer alıyor.
canım erdal beşikçioğlu'nun o dillere destan oyunculuğunu keyifle izliyorsunuz. harunun höt zöt tavırları ile fatih artman birleşmiş gibi öyle samimi, hayalet ve akbabayı ise bence inanç konukçu ile berkan şal dışında birisi canlandırmış olsa, kesinlikle yarım kalırdı karakterler. yani nasıl bu kadar başarılı oyuncu ekibi oluşturuldu hayret ediyorum. şuleyi canlandıran ayça bile gerçekten muhteşemdi. ki onun oyuncu olmak ile bi ilgisi de yokmuş. set fotoğrafçılığı peşindeyken bi bakmış dizinin şulesi oluvermiş. tüm dizide birtek bana bahar karakteri çiğ geldi. oyunculuğuna söz etmek yakışık almaz tabi ayça varlıer in ama muhtemelen karakteri çok gıcıktı ve ayça da güzel canlandırdığından iyice soğudum karakterden. işin özü bu ekiple behzat ç bin efsane olmaması imkansızdı.

şimdi okadar oyunculardan bahsettik, yönetmenden bahsetmezsek ayıp olur. yönetmen koltuğunda bakıyorız serdar akar var. kurtlar vadisi, elveda rumeli gibi pek çok iyi yapımda yönetmene bakınca onu görüyorız. işin başarısında biraz onun bakış açısının farklılığı da etkili oluyor diye düşünüyorum. birde sanırım çekimi canon marka dslr fotoğraf makineleri ile yapmışlar ve bu da sokakta gerçekleşen her aksiyon sahnesinin inandırıcılığını üst seviyede olmasına neden olmuş. polisiyelerde malum, kovalama sahneleri 'al bunu burdan' tarzında olunca dizi komediye kayıyor daha çok. ondan polisiyeyi polisiye yapan o aksiyon sahnelerinin ayarının tutturulmuş olması. bunu da bu çekimle çok kolay sağlamışlar ve yıllara meydan okuyacak bi iş çıkarmışlar. yine behzat ç izleyesim geldi bakın, gidip biraz harunun sorgulamak için gittiği yerlerde kendini tanıtma şekillerini izleyeyim de neşem yerine gelsin.

sadece karakterleri için bile izlenilebilecek dizi. polis merkezine işi düşen oldu mu bilmem ama gerçekte polisler arka sokaklardaki gibi değil. karakterleri tam türk polisini yansıtmakta, hepsinin gizli tarafları var. senaristi tebrik ediyorum, gerçekçi bir gözlem olmuş.

hayatın anlamı. evet bir diziyi hayatının anlamı yapacak kadar mallaşmış olabilirim ama ben bu diziyi sevdiğim kadar çok az şeyi sevdim, bu diziyi özlediğim kadar çok az şeyi özledim. asla ama asla sadece bir dizi ve karakter değil benim gibi bir çokları için. saatleri dakikaları saniyeleri sayıyorum resmen ve daha önce biri bana bunu söylese ''saçmasapan konuşma la'' derdim büyük ihtimal.