bir terapi olarak araba kullanmak

istanbul'da gerçeklesmeyen terapidir. bu trafikte en yi en konforlu araba bile olsa park sorunuyla beraber tat vermeyendir.

son ses müzik eşliğinde çığlık atarak kullanmak acayip rahatlatır

seviyorum bu terapiyi hele birde yalnızsam ve müziğim sesli sayılacak yükseklikteyse her km bir huzur verir.

özellikle gece sahil yolunda yapılabilecek aktivite. aç müziği, indir camları yak sigarayı, sür istediğin yere. istediğin yerde dur, bi seyyar satıcıdan çay al, otur dalga sesleri eşliğinde yakamozu izle, rüzgarı hisset. kafa dağıtmaya birebir. gidebilmek özgürlüktür. temelli gitmiş olmasan da bir nebze rahatlatır.

bir gün arabam olduğunda sık sık yapacağıma eminim. şimdilik arabamın olmasını bekliyorum.

eğer çok kafanız bozuksa tavsiye etmediğim terapi yöntemi. hanımla kavga ettikten sonra, bir ufak açım çıktım yola. kaza yaptım o moral bozukluğuyla. 4 takla atıp daha çok terapi görmeye ihtiyacım olan bir sürece girdim. gerçi bu alkollü araba kullanmayın tavsiyesi de oldu da, ben bir oturuşta 70'lik gömen adamım, bir ufak mideme bile dokunmaz. hep hanımdan dolayı bunlar.

terapiste arabayla giderken bile şişiyorum , böyle olanı görmek üzdü be sözlük.

sevgilimden ayrıldığım zamanlar bana en iyi gelen şeylerden biriydi sezen aksu açıp ağlayarak eşlik eder bi güzel rahatlardım. hala çok seviyorum uzun yolda radyo dinleyerek sağ şeritte yavas yavaş araba kullanarak zaman geçirmeyi.

şimdilerde yapsam da , çok da uzak olmayan bir zamanda w123 veya w115 kasa klasik bir mercedes e sahip olunca tam olarak alabileceğim bir haz sayesinde , ulaşabileceğim terapidir.

otobüs şoförüyüm ben. patronuma otobüs sürmek bana terapi gibi geliyor dersem maaşımı vermez hatta benden maaş alır bir de sigorta yapmamı ister. susun.

araba sürmek zaten keyifli. bunu rahatlamak için yapmak daha bir keyifli. uzun yola çıkıp , müziğide makul bir ses ayarında açıp eşlik etmek gerçekten bir terapi.

kendinle baş başa kalıp özgür hissetme hali.

(bkz: 200km/h ile giderken dinlenecek şarkılar).

uzun yolda yapılması harikadır. ama ıstanbulda yasak varken bomboş şehirde kullanmak çok keyifli. yasal uyarı; izniniz olmadan dışarı çıkmayın

tr için lüks bir yöntem.

müzik sadece benim duyabileceğim seviyede, cam hafif aşağıda, rüzgar yüzümde. ve ben arabada yalnız, akşam karanlığında.

araba kullanmayı seviyorum, her zaman rahatlatır.

ne yazılı ki çok kısa süre yaşadığım rahatlama yöntemi. birgün kafam deli gibi... gece arabama atladım. müziği son ses açtım ve otobana girdim. ardından pencerelerin dördünü de sonuna kadar açtım.
kış, nasıl rüzgar giriyor içeriye... arabanın içi buz gibi oldu. saat iki gibi olmalı, otobanda benden başka araç yok. bastım, 180 ile gidiyorum
o anı anlatamam. rüzgarı sadece tenimde hissetmedim. rüzgâr oldum. gece bendim o en çok parıldayan kutupyıldızı da... anda olmak dedikleri ; tüm hayatım boyunca sadece o zaman bunu yaşadım. o an sadece o andım ve o anda olan her şey...
eğer o kafa ile kaza yapmadıysam çok iyi şöför olmam dışında şanstı.

yine de siz otoban bile olsa öyle deli gibi sürmeyin. sakin, tadını ala ala kullanın . hız değil yoldur güzel olan.

babanizin arabasıyla yaptığınızda yakıt dert olmayacağı için hem ekonomik hem de stres atmanızı sağlayacak terapi çeşidi.

şahsi arabam olmadığından çok sık yapamasamda iyi gelen şeylerdendir. yanımdan geçen arabalar kamyonlar terapi gibi gelir.

ehliyetim olmadığı ve henüz 18 yaşımda olduğum için sadece ehliyet derslerinde araba kullandım ama gerçekten de bir terapi gibidir hele ki boş bir yolda sürüyorsanız keyif katlanır.