bir terapi olarak araba kullanmak

tabi terapi ya * siz bir de mersine giderken sahil şeridini bir kullanın, terapi mi değil mi o zaman konuşalım onu.
o yolda 3-4 kere ölümden döndüm.

sakin kullanmak şartıyla tek başına gecenin ıssız karanlığında gerçekten bazen terapidir.

depoyu aynı fiyattan doldurduğum olmadı, o yüzden sanki pahalı bi terapi.

özellikle uzun yola giderken kış mevsiminde her yanı karla kaplı yollarda kullanınca içime öyle bir huzur doluyor ki terapi desem az kalır. araba bana ait olmadığı için hiç gece kafama esince çıkamıyordum fakat ailemi bir yerden almaya giderken veya ablamı bırakıp dönerken yalnız oluyordum. sevdiğim şarkılar eşliğinde biraz gençliğin biraz da kafa bozukluğunun etkisiyle 140larda -arabanın sorunsuz hızlanabildiği seviye- kendimi ve trafiği tehlikeye atmayacak şekilde araba kullanarak önüme gelen herkesi daha da hızlanıp sollayınca o anki tüm stresimi fazlaca atıyordum. ah bir de yağmur yağıyorsa.. tabii ki tehlikeli olmasın diye yavaş gitmek gerek, o havada da yavaş yavaş araba kullanırken yağmuru dinlemek çok hoş. bunları yazmak bile terapi gibi geldi.

gençliğimde yaptığım eylemdir.

haftanın 6 günü çalış, bir tek pazar günümüz boş.
pazar sabahı erkenden ; yaşadığım şehire komşu olan şehirlere ; bilecik, kütahya, afyon, sivrihisar, mihalgazi vs vs ; sürat yapmadan gider ve dönerdim.

dönüşte market alışverişi yapar ve çocuklarla pazar kahvaltısına otururdum.

çok keyifli zamanlardı.

eskiden olabilirdi, yakıtın 20 lirayı geçtiği bir ortamda terapi niyetine araba zor, ha param var karşimmm diyorsan sıkıntı yok.

türkiye de araba kullanmak ancak trafiğe kapalı alanlarda zevk verir. insanlar araba kullanmayı bilmiyor rastgele yola atlıyor çok korkuyorum zaten panik atak var bende.

harika eylem.
yalnız olmak gerek yeter şart.
aç müziği sonuna kadar, git görebildiğin kadar.

ne amaçla o arabaya bindiğiniz önemli bence. bir varış noktanız varsa ve orada mutlu değilseniz sürüşten aldığınız keyfin mutluluğu kısa sürecektir.
ya da hemen geri dönmeniz gerekiyorsa yetmeyebilir.
iyimser bakmak gerekirse araba kullanmayı seven birine daima iyi gelir, sadece o an bile olsa

trafikte cinnet geçirmeyi geçtim benim gibi sakar biri için binbir cins insan arasında binbir kaza ihtimali demek. ben almayayım teşekkürler sakin sakin metroya falan binerim.

kullanmak değil girip içinde oturmak bile yeterlidir bence. yalnız, sessiz ve farklı bir ortam. kafa toplamalık.
ekstra olarak kullanırsan da kafa dağıtırsın, çok iyi aktivite.

benzin fiyatı psikoloji bozar. etmeyin quzum.

mümkün olduğunda "yarım" yuvarlayınca yapılan aktivite. sakinlik, sol el direksiyon, sağ el boşta, klima boğmayacak şekilde sıcak açık, ritimli bir şarkı. teşekkürler.

ancak euro truck simulator'de geçerli olan durum.
gerçek hayatta araba sürmek insanın stres seviyesini 5 katına çıkarır.
hele hele istanbul'da araba kullanmak felaket.
keşke ışınlanma icad edilse de böyle şeylerle hiç uğraşmasak.

o terapi muhtemelen benzin fiyatı olarak size girdiğinde tekrar psikolojiniz bozulacaktır.

özellikle bursa istanbul çevre yolu ve eski şarkılar tabi.

arabada karaoke temalı bir gezintinin bende düzeltemeyeceği bir dert keder olmayacağına duyduğum güven, hissettiğim rahatlık sebepli sonuna kadar desteklediğim terapi şekli.

her sabah bugüne niye uyandım deyip direksiyon başına geçince gözlerimden kalpler fışkırıyor. trafiğini sevdiğim ya, oradan kaloriferi kısayım, selektör yapanlara saydıralım.

hız yapmak
ölmek
mutlu son

oysa arabalar üretim amaçlarına göre yük ve yolcu nakli yapıp, kişileri ve bazı eşyaları a noktasından b noktasına hızlıca götürebilmek için üretilen araçlardır.
ve bizler dünyanın en pahalı yakıtını kullanan, en yüksek vergilerini veren, en kazık yedek parça ve işçilik faturasını ödeyen, araba denilen şeyi yatırım aracına çevirmek isteyen stokçular sayesinde değerini hayli katlatan fırsatçı ve karaborsacılara rağmen çılgınlar gibi araba sahibi olmak ve gezmek istiyoruz.
akıl alır gibi değil.

araba kullanamam ben terapi olarak sözlüğe yazıyorum ve de spor yapıyorum.