çıkmaza girip yolunuzu kaybettiğinizde yaptıklarınız

mother marry bana gelir... şaka, boşveririm ya. her şey olacağına varır.

küçük bir çıkmazdayım ama bunun için hiçbir şey yapmıyorum. cidden hiçbir uğraş göstermiyorum. ünlü düşünür der ki "sen hiç duymadın mı? köpekten korktuğunu belli etmeyeceksin." işte bu sözü iki gündür falan düşünüyorum ve hiçbir şey yapmıyorum. kendi keyfime bakıyorum yalnızca.

çevremde birisi varsa sorarım, navigasyonu açarım, geri dönerim, şarkı dinleyerek yürümeye başlarım ve bilinçaltım beni yoluma çıkartır.

bolca yanlis kararlar alıp hızlıca uygularım.

öncelikle sakin olun. konunun olayın dışına çıkıp basit bakın çıkışı bulmanız kolaylaşır. bunu yapamıyorsanız birinden destek alın yardım istemekten çekinmeyin. yine de bir çıkış yoksa teslim olun panik ve kaygıyla aceleci kararlar vermeyin çünkü bu çıkmaz sizi daha büyük daha farklı bir şeye hazırlıyordur.
süreç içerisinde tüm zihninizi o çıkmazla meşgul edip ona kilitlenmeyin körleşirsiniz, diğer herşeyi de berbat edersiniz. tekrar ediyorum yardım almaktan, danışmaktan çekinmeyin utanmayın. ölümden başka herşeyle bi şekilde savaşılabilir.

depresyona girerim.
sonra çıkıcam derim çıkmam..
bir süre geçmesini beklerim
depresyondan çıkmamı talep ederler
iş güç birikir çıkar gibi olurum
genelde rol yaparım ve günün sonunda yorulurum
tekrar depresyona girerim
birkaç hafta çıkamam
depresyondan çıkarım
her şeyi yapabilirim mutluyumdur enerjim yerindedir
bir şeylerle ilgilenirim
keyfim yerindedir
depresyona girerim.

yeni bir çıkmaza doğru yol almak.

google haritalar.

çıkmaz derler çıkar.
her yol çıkar da işte kendini o çıkmaza sokan sensin en beteri de bu. ah çıkmaz diye diye sonuna kadar gidip, evlerin merdivenlerinden bahçelerine çıktım ya. o bahçelerde dolanırken gizlice evleri de gözetledim. bulaşık yıkayan bir kadın, televizyon izleyen çocuklar.
mecbur geri döndüm aynı yollardan ve beni sahile ulaştıracak bir yol aradım çaresizce. yolu uzattığımdan biraz yorulmuştum ama yine de sahile doğru vazgeçmeden yürüdüm.
çıkmazlar insana tanım sildirir. yüz astırır hayata küstürür, neşeni alır süpürür.
çıkmazlar sahile iniyorsa da aslında o sahilin eve dönüşü vardır ki, başka bir eve dönmedikçe asla o çıkmazlardan çıkılmaz.
sen diyeceğim affet, samimiyetimize ver sözlük, o çıkmazları ben kafamdaki haliyle anlattım ama sen hiçbir şey anlamadın.
biraz içimi dökmem lazımdı dökemedim. böyle iç dökme mi olur. metafor yığını oldu.
zor günler beraberinde hep daha zor günleri getirir.
ulen ben bunu nasıl unuttum. ben bu tanımı bir ara silerim.

tırnaklarımı yiyorum.

geride bırakmak.
bu kararı almak kolay olmuyor, hatta belki de onlarca kez geri dönüyorsunuz bıraktıklarınıza. bence buradaki kilit nokta kendinize iyi davranmak, hazır değilseniz zorlamayın. çoğu zaman doğruyu görüp yapacak gücümüz olmadığı zamanlar oluyor.
uzun süredir çıkmazdayım, çıkmak için çok uğraşıyorum. galiba çıkıyorum demek istemiyorum, ama bazı şeyleri geride bırakıyor gibiyim.
kendinize inanın, kendinizi sevin ve en önemlisi sakın kendinize hakaret etmeyin. "ne aptalım ya ben!" minivalinde cümleleri dilinize sakın getirmeyin, kendinize güvenmediğiniz için ve kendinizden şüphe ettiğiniz için sizi zaten çok üzdüler. bütün çıkmazlardan çıkmanın tek yolu kendinize inanmak.

yoldan dönüp dönüp tekrar aynı yola girmek.
atlatsanız bile bulduğunuz ilk çıkmaza tekrar dalacaksınız..

varsa pedere, yoksa psikiyatra gidin de xanax yazsın.

beklerip biraz depresyonda takılırım sonrada en yakınlarımdan destek almaya çalışırım. varlıklarıyla, sevgileriyle, ilgileriyle yanımda olsunlar yeter. gerisi bir şekilde düzeliyor ya da yolun çirkinliğine alışıyorsun.

en sevdigim birinden tafsiye alırım…


ama artık oda yok

daha çok kaybolmak.

kaybolduğunda başladığın yere geri dönmeye çalışmak gereksiz bir çabadır. geldiğin yeri unutup ilerisi için yeni bir yol aramak en iyisi. bunun için de daha da kaybolmak lazım.

yolumu bi sekilde bulup sonra tekrar kaybetmek sonra tekrar kaybetmek yine kaybetmek hep kaybetmek. bi gun oyle bisey olacak da yolumu hic bulamicam diye cok korkuyorum

uyurum

depresyona girerim demiyorum çünkü doğduğumdan beri depresyonda olduğumu düşünüyorum.böyle bir durumdaysa en başa dönüp tekrar baştan başlardım sanirim

yaşadığım zorlukların aslında olmadığını düşünerek beynimi kandırmak. size de öneririm. siz bu mesajı yazarken aklınızdan afrika daki açlıktan ölen bebekleri ve çocukları getirmiyorsunuz. var olan acıyı aslında beyninizde yok ediyorsunuz. bunu gündelik hayattaki sorunlarda kullanırsanız size çok iyi gelecektir. değiştiremeyeceğiniz şeyler için veya geçmişte olmuş şeylere acı duymak mantıksızdır. siz gelecekte duyacağınız acı için bugünden acı duyun gelecek acısı geçmiş acısına göre yararlıdır. geçmiş acısı gereksizdir nadirde olsa sizi geliştirebilir ama gelecek acısı sizi öldürmez sadece sağlamlaştırır.