çıkmaza girip yolunuzu kaybettiğinizde yaptıklarınız

yapacak bir şey kalmayınca, hiç bir şey yapmamak en doğrusu.

şu şekil her şeyin kendiliğinden düzelmesini beklerim

nagivasyonla çok kolay bulunur.

ağlamak
yazmak
insanlara anlatmak
yürüyüşe çıkmak
podcast dinlemek

teybin sesini kısmak...

günlerce uyuyamam ama uyuyabildiğim zaman uyurum. sadece uyurum.

birinci anlam: çıkmaza girip yolunu kaybetmek epey zordur. ancak yolunu kaybedip çıkmaz sokağa girersin gibime geliyor. bu arada, trafik işareti kırmızı başlı bir çekice benzer.

akıl-fıtrat-vicdan üçgeninde bireysel farkındalıkla tekrar gözden geçirip yolu bulmak.

rutin olarak yaptığımız aktiviteler monotona bağladığı vakitler kendimizi çıkmazda hissedip gittikçe batıyormuş gibi duygular içerisinde oluruz, hepimiz insanız. dünyanın sonu gelmişçesine tuhaf hislere kapılıp canımız hiçbir şey yapmak istemez. kendimizi amaçsız hissederiz, belki hayatı sorgularız, belki de kendimize hayata dair sorular yöneltiriz. her insan bu evrelerden geçer ve buraya kadar bahsettiğim her şey olağandışı olmayan doğal olgular. asıl olay durum değerlendirmesini nasıl yapıyor olduğumuzda bitiyor. kendimizi iyi hissetmediğimiz zamanlar, bizi içine gittikçe çeken o bataklığa düşmemeliyiz. içinde bulunuyor olduğumuz durumu ve neden o durumda olduğumuzu değerlendirmemiz gerekir. belki de hedeflerimiz net değil veya yönümüzü belirlemek için biraz daha düşünmeye ihtiyacımız var. sakin olup kendimize düşünmek için vakit ayırmalıyız. ardından rotayı belirlememiz gerekiyor, bu hayat yolculuğunda nereye gitmek istediğimizi hatırlamalıyız zira hedeflerimiz ve niyetlerimiz bize bu yolda rehberlik edebilecek en güzel iki soyut kavramdır. amaçlarımızı gözden geçirdikten sonra doğru yönde ilerlemek için motivasyonumuzu diri tutmayı da ihmal etmemeliyiz. küçük adımlar atıyoruz. evet, bahsettiğimiz hedeflerimize direkt olarak ulaşamayacağımızdan dolayı ufak adımlar atarak ilerlemeyi denememiz gerekiyor. kendimizi kötü hissettiğimiz zamanlarda konfor alanımızı her ne kadar istemesek de terk etmek zorundayız. küçük adımlardan kastettiğim şey aslında konfor alanımızdan uzaklaşmak ve sınırlarımızı zorlamak. herkes zaman zaman yolunu kaybedebilir ama sen herkes değilsin, diğerlerinden farklı olduğunu ve senden bir tane daha olmadığını asla unutma.

yolunu kaybetmiş olsan da içindeki ışığı asla kaybetme. zorluklar seni durdurmak için değil aksine daha da güçlü yapmak için varlar. içindeki azim ve kararlılıkla kaybolduğun çıkmazlardan bile çıkabilir, yeniden doğru yolu bulabilirsin. her adımında cesur ol çünkü en büyük zaferler en karanlık anlarda bile ışığını koruyabilenlere aittir. şunu da unutma; yolunu kaybetmek, kendini keşfetmek ve daha da güçlü bir şekilde ilerlemen için aslında bir fırsattır. inan ve devam et çünkü senden bir tane daha yok..

sabırla beklemek.

geldiğim yolu hatırlıyorsam geldiğim yoldan geri dönerim.

yıldızlara bakın...

kahve.

gerekirse tünel kazarım. çıkmaz yol sen kimsin eyyy?!!?

devletin suç dediği şeyi işledim. vurgunu yaptım kenara çekildim. tam bir allahsız olduğum için yaptım zaten. bir kere geldim dünyaya. sürünecek değülim.

merkeze dönüp yeniden rota çizerim.

"sen neleri atlatmadın be heeeyy koca nazo, bu mu geçmeyecek?" diye kendime şiveli bir şekilde gaz veriyorum.

joji dinlemek

birazda yanlış yollara bakarım hiç değilse gezmiş olurum.

sarhoş olurum ama dağıtırcasına. sarhoşluk deyip geçme, kendine ışınlar seni. ertesi sabah sarhoşluğunda yaptıklarını, düşündüklerini sorgulamaya başladığında çıkmazı aşıyorsun demektir. çıkmaz dediğin kendine ulaşamamaktır.