çıkmaza girip yolunuzu kaybettiğinizde yaptıklarınız

yolu yeniden bulmak için sadece yürümek. aynı zamanda o yolu ne kadar üzülsen de gülerek yürümek. her şekilde yürüyeceksin, bari eğlenceli geçsin yolculuk. ortaokulda matematik hocamız "gülün çocuklar. çünkü güldüğünüz zaman beyniniz mutluymuşsunuz gibi algılar ve öyle davranır." demişti. o günden sonra iyice karar verdim her şekilde mutlu olmaya ve mutlu etmeye...

oyun oynarım.
bilgisayarı açar oyun oynarım.

benim çıkmaza girdiğim çok nadir olur ve bu olduğunda bu noktaya nasıl geldiğimi, hangi sapaktan döndüğümü düşünüp o çıkmazdan bi şekilde çıkarım. mümkünü yoksa çıkmanın sokağı yakarım.

yolumu kaybetmenin bana ne kazandırdığını düşünürüm.

epeydir kaybettiklerim bana ne kazandırdı diye düşünerek yaşıyorum zaten.

eskiden olsa debelenir dururdum. ancak şu an hiç halim yok romalılar. yolda bir taşın üstüne oturup birinin beni bulmasını beklerim

yogurt kabındaki soguk bulgur pilavini kaşıklıyorum ben.

hayırlısı diyorum.

belki de kaybolduğum yol beni asıl olana ulaştırır diye daha da fazla kaybolurum.

pek de bir şey yapılamıyor aslında. şu an tam olarak o ruh halindeyim. öfke hayal kırıklığı üzüntü karışımı bi duygu çörekleniyor insanın içine bu gibi durumlarda.

sadece müzik dinlerim ve tanrıya dua ederim.

tanrıyla düzenli konuşuyorum. bir sorunum olduğunda, ona anlatmayı severim, ondan yardım dilenmeyi, güç istemeyi ve ona sığınmayı da. açıklayamadığım şekilde kendimi iyi hissediyorum. sezgilerimin kuvvetli olmasının verdiği farklı bir mucize bu.

size öğütleyebileceğim tek şey; ne olursa olsun, direkt tanrıyla konuşun. evet, her şeyi zaten görüyor ve biliyor ama sizin kendinizi tüm kalbinizle anlatmanızda önemli. dua etmek bu yüzden islam dinininde özel bir yere sahiptir. farklı insanları, ritüelleri ya da oradan buradan öğrendiğiniz farklı teknikleri kullanmanıza gerek yok. sadece dua edin, namaz kılın, hiç bir şey yapamıyorsanız, şansınız varsa abdest alın( saygıdır) ve yüzünüzü göğe çevirin ve konuşun. nerede- nasıl ve hangi sartlarda olduğunuzun bir önemi yok. sizi her şekilde görüyor ve duyuyor. 1 dakika önce dilediğiniz bir şey, 1 dakika sonra gerçeğiniz olabilirde. asla ne zaman, ne olacağını bilemezsiniz.

insanlara böyle söylediğiniz zaman çok " bağnazca" diye düşünebiliyor ama dindar olmak bağnazlık değildir. dindarlık sadece tanrı ile kurduğun bağın ne seviyede olduğunu tanımlamakta kullanılan bir kavramdır. dindarlığında bir şekli, kalıbı ve görünüşü yoktur. bu şartlamaları hep modern toplumlar icat ettiler. herkesin dini inancı kendine sonuçta herkesin tanrı ile olan bağı özneldir fakat çok fazla mucize yaşamış biri olarak söylüyorum; yardım isteyeceğiniz tek kişi rabbiniz olmalı. hayatımın çok değiştiği nokta oldu, çok uçlardan döndüm ama kimseden değil, hep tanrıdan istedim. planlarına güvendim ve bana verdiği acının/ kötü olayların aslında sınavım olduğunu ya da hiç bir kötü görünen olayın gerçekte benim için göründüğü kadar kötü olmadığını kendime öğütledim ve hiç biri alehime olmadı günün sonunda. yani su an canınızı sıkan şey, sizin hayrınıza. - siz öyle görmeseniz bile öyle.

kişisel gelişim kitaplarının hatta psikolojinin vernediği en önemli detay: her şey tanrıya aittir, tüm sorunları o çözer ve sizi sadece o korur. bu yüzden canınız yandığında, korktuğunuzda, hata yaptığınızda dahi saklanmak için koşacağınız sadece o olmalı.

tanrıya ve planlarına güvenin. o asla yanılmaz.
ve çabalayın. insanın kaderi belirli bir seviyeye kadar, uğruna savaş verdiği şeye karşı gösterdiği çaba ile denk tutulur. yani bireysel çabanız ve emeğiniz kaderinize şekil verebilir.

her şey inançla mümkün. tanrıya olan inancınızı ve sadakatinizi koruyun. tanrı sizinle yürüdüğü sürece, sizi yenebilecek insanoğlu ve kötü olay yok.

denize çıkan bir sokak/cadde bulmak.
deniz hep beni iyileştirmiştir.
dert ne olursa olsun...

(bkz: akışına bırakmak) sıkıntı ve zorluk çekebilirsiniz ancak sonra bir bakmışsın bir şekilde iyi ve ya kötü o dönemi, o zorluğu atlatmışsın. belkide üzerinden yıllar geçmiş. sonradan düşününce keşke o kadar kafa yorup geceler boyu çözüm üretmek için uykusuz kalmasaydım bile diyebilirsin. zaman akıp gidiyor geçmez denilen neler neler unutulmuş. zaman her şeyin ilacıdır.

işim allah'a kaldı diyip ya sabır diyorum. cahilim işim her zaman allah'a kalmıştı lakin geç anlamış oluyorum.

navigasyonu açmak.
(bkz: he ceraam çok komik)

iki roman açar kafa toplama seansı yaparım.

çok büyük bir heyecanla ve kendimden emin bir şekilde başladığım bir işte yolumu kaybetmişsem yazı yazıyorum ve yola çıktığım ilk günü hatırlamaya çalışarak içimdeki o kırılmayı hafifletmeye çalışıyorum.

psikiyatrik destek almak gerekir diye düşünenlerdenim..

saçımı 3 e vurdurmak ve paltomu giyip ellerim cebimde raskolnikov gibi ankara sokaklarında dolanmak.

biraz dinleniyorum, yolum yoruyor.

eğer ki dışarıdan bir şey yapıyor gibi görünüyor isem saygı duyarim
inanmam ama saygı duyarım