çok uzun yaşamak

şu hayattaki en büyük korkularımdan biri, ölmek isteyip ölememek kısacası.

kendim için konuşursam kesinlikle 75-80 gibi yaşlara gelmeyi, gelirsem de daha fazlasını yaşamayı istemiyorum. en geç 45-55 yaşlarında falan ölmek istiyorum veya bundan bile daha erken. çok uzun yaşamayayım ama kısa ömrümde de çok fazla şey deneyimleyeyim, öğreneyim istiyorum. yani kısacık ömrümde çok uzun senaryolar olsun.

yoksa çok fazla yaşamanın ızdırap, işkenceden bir farkı olduğunu düşünmüyorum.

ölüm muamma.

bu deyimi daha önce de yazmıştım. ölüm yorgan değil ki üstüne çekip yatasın.
dünyadaki istatistiklere göre alzheimerin görülme sıklığı 80 yaşından sonra her iki kişiden biriymiş. 80 yaşını geçince alzheimer olma şansınız yarı yarıya mesela.
alzheimer olmadınız diyelim, bu sefer de altsoyunuzun kayıplarını yaşama ihtimaliniz yükseldiği için çok hüzünlü oluyorsunuz.
sevdiklerinizin kaybını görme ihtimaliniz de hayli yüksek.
diğer sağlık sorunlarını saymıyorum bile, onların bulunma ihtimali yüzde yüze yakın. yani kemikleriniz illa zayıflayacak, kalbiniz yorulacak gözleriniz az görecek, tansiyonunuz inip çıkacak vs.
dolayısıyla sağlıklı, kimseye muhtaç olmaksızın, büyük acılara şahit olunmadan geçirilen uzun bir ömür şahane olabilir ancak öbür türlüsü zor olmalı.

çok istemediğim şeydir. dozunda. yeteri kadar tecrübeye göğüs gerdikten sonra çok da yaşamak istemiyorum şahsen.

aklıma iranlı yönetmen reza jamali'nin old men never die (bkz: ölümsüzler köyü) adlı filmini getirmiş başlıktır.

lüzumsuz zaman israfıdır. ölmek en iyisi.

dolu dolu bir hayat yaşanmıyorsa çok uzun yaşamanın bir anlamı yoktur. çünkü hayat temel ihtiyaçlarımızı karşılayıp günlerin geçmesini beklemekten ibaret değildir.

kimi zaman uzunca yaptığımız planlar suya düşecek, umutlarımız tükenecek, her şey kötüye gidecek. kimi zaman ise en ufak bir umut kırıntısına tutunup en dipten çıkmayı başaracağız. nefesimizi kesen anlar yaşayacak, "ne günlerdi" diye hatırlayacağız. hayatımıza insanlar girip çıkacak, çıkanlar geride bize harika dersler bırakarak terk edecekler hayatımızı. ama her şeyin sonunda önemli olan gerçekten yaşamaya değmiş bir hayatımızın olması.

istemediğim şey, genç öleyim cesedim yakışıklı olsun feysbuk sözüne göre değil bu isteğim, zaten bunu diyenlerin hepsi kahtalı mıçe'ye benzerler, şaşmaz.

yaşlılık kapıya konacak şey değil. benim gibi bir insanın 'sağlıklı' yaşlanması mümkün değil. ben bir torba ilaç, 6 ayrı hastalık, ağrıyan her yerimle uğraşamam.

sela okundu az önce, yaşar çokyaşar vefat etmiş. 3 apartman köşede oturuyordu, eski müşterimizdi, adına da uygun şekilde çok yaşadı diyebiliriz lakin yıllardır görmezdik sokakta, çok yaşayıp eve/yatağa mahkum kalmanın da manası yok.

allah rahmet eylesin.

ne kadar uzun mesela. insanlar yaş aldıkça, sıralı ölümdeki sıra yaklaştıkça yaşama daha bir sarılıyorlar. ölümü, daha doğrusu yok oluşu iradeli kabullenmek zor. dini inanç burada oldukça işlevsel. aynı, orman yangınlarda ağaçların can havliyle kozalaklarını yüzlerce metre uzağa fırlatmalası gibi. ağacın umudu yangından uzak yerde tekrar hayata başlamak. insanların ölüm sonrasıyla ilgi inançlarından daha rasyonel bir tutum. her ne ise.
bence ölüm; fırtınalı bir denizden sonra sakin bir liman gibi. hatta limanın yanındaki tersanenin gemi söküm bölümü gibi. görevlerini, sorumluluklarını yerine getirdin, bitti. artık sonsuz huzur içinde dönüşerek yok olmak zamanı. bir sonraki maceradan görüşmek dileğiyle*.

ne gerek var böyle şeylere 75 sene yeter ya

sağlıklı bir şekilde olucaksa tabii ki neden olmasın daha görülmesi gereken binlerce yer var. italyan ev sahibim 82 yaşındaydı iyi düzeyde ingilizce , fransızca konuşuyordu ve fiziken de gayet iyi durumdaydı . anneannem 75 yaşında merdivenleri çıkamıyor yaşamak arasında fark var . kaliteli bir hayatımız olucaksa , yaşamak güzel şey doğrusu üstelik hava da güzelse.

ya şimdi yılın 10 ayını sıcak denizlerde teknemde, geri kalan 2 ayı dağ evimde şömine başında geçireceksem 100 yıl da yaşayayım sorun yok.
ama sokaktaki emekli dayı gibi yaşayacaksam lütfen 50 gibi gidebilir miyim? teşekkürler.

iş değil. çok uzun yaşayıp napcaksınız ki yalnız yalnız?

otur oturduğun yerde

kaliteli yaşamak daha önemli.