deniz görmeden yaşayamam insanı

benimdir. bu yuzden denizlide yasiyorum. ay pardon yanlis oldu.

nehirle gölle yetinebilirim ama su olmalı benim için.

o denizi hiç görememişlere haksızlıktır..

deniz kıyısı dinlendiren bir uzam sunduğundan haklı sayılabilecek şeydir, iç kesimler için ise mekan tasarımının doğru olmadığının kanıtıdır. şehri ferahlatmak lazım azizim

bu düşüncedeki insanlarda dikkat ettiğim bir şey var, haftada bir iki defa deniz seviyesine iniyorlar en fazla.

arada bir denizi görmek aslında, onların esas tutkusu. sürekli görmek değil.

sürekli gören, bir süre sonra özlemek ister, orası kesin.

ben mesela, sabah gözümü açtığım an, daha yastıktan kafamı kaldırmadan görüyorum denizi. gün boyu en fazla 20 metre uzaklaşıyor, hava karardıktan sonra da, nereye gitsem sesini duyuyorum.

ne oldu şimdi marjinal fayda?
diplerde!

peki ben ne yapıyorum?
ankara'ya gidiyorum, 2 ayda bir.
kesin çözüm!

ankara'da özlüyorum denizi bir süre ve geri döndüğümde bir sarılışımız var, anlatamam.
günlerce sevişiyoruz yani, o derece.

mübağala etmiştir yaşayamam derken. ama arkadaşım çok sevmek popüler kültür falan değil gözüm gönlüm açılıyor deniz görünce ,mutlu oluyorum, seviyorum. niye illa ki bir sebebi olmalı. paşa gönlüm öyle istiyor.

deniz perisi misin?

deniz havasını solumadan, deniz seviyesindeki basınca maruz kalmadan yaşayamadığını düşünen insandır. hamur işiyle büyüyen çocuğun da hamur işi olmadan yaşayamadığı gibi, çok da romantik bakmamak gerekir.

deniz kenarında büyüyen çocukların kafaları iyi olur, lodosa maruz kaldılarsa default çakırdır o çocuklar, denizden uzaklaştıkça ayıldıkları için belki de yaşayamamakta haklı olunabilir.

sahili olmayan bir şehirde yaşayanın asla anlamayacağı his

yaşadığım şehirde deniz var ama bu cümleyi bende kurmuşumdur. deniz hayat verir ya.

sudan korkuyorum, yüzmeyi bilmiyorum ama sahili olan bir şehirde doğup büyüdüğüm için ben de kıyısı olmayan şehirde yaşayamam. haftada bir ya da ayda bir gidip sahilde gezmiyorum ama o şehirde sahil olduğunu bilmek bile çok farklı bir his yaratıyor.

sahile bir kilometre uzakta deniz gören bir evde yasayan biri olarak bu kisi ben değilim diyebilirim.ben isinma sorunumun olmadığı karlı ve yağmurlu yerleri tercih ederim deniz cok sevmem.

romantik insandır. sabahları doya-doya denizin tüm maviliğini görmek ister, geceleri de denizin engin karanlıklarında boğulmak, denizle bir bütün olmak, balık yemek, ahtapot avına çıkmak ve yunuslarla aşk yaşamak ister.. akrep burcudur.

dramatik ve saçma insandır. ankara'da da mis gibi yaşanıyor

deniz görmediğimde bir ah çeksem karşıki dağlar yıkılır sanıyordum, yıkılmadığını gördüğüm an, o gurubun içinden çıktım.

nazım'ın "sensiz de yaşarım ama seninle başka yaşarım." dediği gibi deniz olmayan yerde yaşarız ama denizle bir başka yaşarız. ve bu kesinlikle doğrudur, uçsuz bucaksız deniz kenarında yürüdüğünüzde hem mavi renk hem de bu engin ferahlık sizi rahatlatır, yani sizi başka yaşatır. bir de bu durum çocuklukla alakalı sanırım, benim gibi denize yakın bir yerde büyüdüyseniz, çocukluğunuzda her pencereden baktığınızda denizi gördüyseniz, sık sık su görmek isteyebilirsiniz. deniz yoksa bir göl verin bari.

"lükslerimi benden almayın" diyen insandır.

yaşarsın, yazacağım yaşarsın, en fazla bir yıl sürer yirminci asırlarda deniz görmemenin acısı.

deniz büyülüdür, o yüzden terk edememesi çok normal olan insandır.

biz alışık değiliz, zaten kurak yerde yaşıyoruz değil deniz su birikintisini zor görüyoruz.