eternal sunshine of the spotless mind

lekesiz zihnin sonsuz gün ışığı

1 saat 48 dakikalık michel gondry yönetmenliğinde çekilmiş, başrolde jim carrey ve kate winslet'ın olduğu oscar ödüllü film.
joel ve clementine adlı tesadüfen tanışan iki kişinin sevgili oluşunun ardından yaşadıkları anlatılıyor.

transkraniyal manyetik stimilüzasyon ile hafızasını sildirmiş olan clementine artık joel'i tanımıyor. anılar gitmiş. anılar gidince yabancılık başlamış. joel yalnız ve sıradışı bir adam, çizim yeteneğine sahip ve hayatına biri girsin istiyor. tesadüfen clementine ile tanışmalarının ardından hafızasını sildiren sevgilisinin yaptığı şeyi kendi de yapmak istiyor.
onu unutmak için ona dair her şeyi bir bir topluyor ve ardından yapılan tıbbi işlemin ardından onu hiç tanımamış gibi oluyor. iki insanı birbirinden ayıran şeyin anılar olduğunu buradan anlıyoruz.

"her hatıranın bir özü vardır, ve o özü yok ettiğimizde o hatıra da yok olmaya başlar, tıpkı kalkınca yok olan bir rüya gibi''

her nesnenin bir bitimi var dediği gibi türkünün, her eşyanın da bir hatırası var, anılarını sildirirken her eşyada o anıyı hatırlıyor. eşyaların yok olması demek hatıraları da siler çünkü baktıkça onu hatırlarız. bu yüzden birini unutmaya onu hatırlatan eşyaları yok etmekten başlarız.

filmi çok beğendim, birbirinin hayatında bu kadar yer kaplayan ve birbirine aşık iki kişinin ayrılığı da birbirlerini unutmak istemeleri de fazlasıyla can yakıcıydı. müzik de konu da film de her şey çok sertti. mutlaka izleyin.


"bu seni son görüşüm"

izlediğim en sıkıcı filmlerden biri. evet cinephobic'im kardeşim ve bundan utanmıyorum. zamanında flört-to-be bi oğlan demişti en sevdiği filmlerdenmiş. filmi izledim birkaç güne ghostladım zaten direkt.

dün bir kez daha izledim bu filmi. belki geceyi öyle değerlendirmek istedim. belki kendimden bir şeyler buldum. ama unutmamak bazen güzeldir, hatırlamak her zaman kötü değildir. olmaz deneni kovalamak, tutkuyla bağlanmak değerlidir bence. bu filmde çok ayrıntı var aslında. her izlediğimde yeni birisinin farkına varıyorum. seviyorum bu filmi ya. keşke her adam joel kadar şanslı olabilse.

benim de bu filmin cıktıgı donemlerde kalbimin yaralı oldugu...
1,5 senelik iliskim bitmisti. o bir ay sonra yeni sevgili yapmıstı. ben 2 sene boyunca kimseyi hayatıma alamamamıs, kimseyle sevisememistim bile. alttan altta da bi 10 seneye yakın onu ozledim. o donemler hep su dizelerde kendimi buluyordum:
-bir gun sen gelirsin diye pek cok adın bas harfi kucuk yazıldı.
ozdemir asaf
bu sureclerde tabi ki cesitli mesajlar geldi gitti. ve her seferinde daha da hoyratlastı, daha da cirkinlesti, daha da acımazsızlastı. zaten onun yuzden bir iki ay fransa da akıl hastanesinde de yattım ki hayatımın en trajik gunleriydi. ve en sonunda yıllar suren eforunun sonucunda sogudum ve bitti.

benim bir kitabım var. icinde simdiye kadar uzaktan ya da yakından kalbimi titretmis 15 adama mektuplar var. ona mektubum yok. psikoloji pskiyatri de kesin bi adı vardır bunun da ben bilmiyorum. ona dair her sey bos sayfa. hicbi sey hatırlamıyorum. hicbi sey hissetmiyorum ki ben cok nostaljik bi insanımdır, eski sevgililerime dair anılar beni hep soyle bi yoklar normalde.

diyor ya "she erased him from her memory. please don not talk about it again."

ben hayatın duygu olduguna inanırım.
bizi harekete geciren en kıymetli sey duygu.
hicbir sey hissetmedigim, hicbir sey hatırlamadıgım birinin de uzgunum uzerimde hicbir etkisi olamıyor.

oldukça etkili bir film. jim carrey bu filmde kendisini farklı izletmiş ve her konuda iyi olduğunu göstermiş. bir kaç kez izlememe rağmen tekrar tekrar izlenebilecek bir film olduğu için bir kez daha izlesem bir şey kaybetmem.
aklımız oyunlarına karşı nasıl karşı koyarız temalı film. kendi açımdan çok beğendiğim bir film ve konusu da oldukça ilginç. genel olarak filme baktığımızda da beğeneni oldukça var, ben bu kadar beklemiyordum.
kesinlikle tekrar açıp izleyeceğim bir film ve bu yakın zamanda olacaktır diye düşünüyorum. izlenmesi gereken filmlerden olduğunu söylememe gerek yok artık sanırım, gördüğüm kadarıyla bilmeyen kalmamış filmi. bu açıdan film adına çok mutlu oldum. yeni tanıyıp izleyecek olanlara iyi seyirler.

kate winslet'ı zaten beğenirim. ama bu filmdeki karakteri, makyajı ve hatta saçları, bir kez daha kendisine hayran olmamı sağlamıştı.

film gerçekten güzel bu arada. ama o kadar abartılıp, mutlaka izlenmesi gereken filmler listesine eklenmesi gereken bir film değil. farklı hikayesi ve karmaşık ismidir aslında bu filmi popüler yapan. birden fazla izlemeye değer bir film değil yani. he ben birden fazla izledim. o da kate winslet'ı biraz daha görmek içindi sadece.

son olarak, jim carrey bu filmlerin oyuncusu değil ne yazık ki. aynı şey mr. truman için de geçerli. bu filmler için birkaç gömlek küçük geliyor kendisi.

kocaman anlam dolu ismini, sil baştan diye çevirerek ingilizcesi kabız olmuş insanlara film tercüme ettiren insanların eseridir. bir ara village isimli bir filmin kapağında da villadaki cesetler yazısını görmüştüm.