evdekilere küsüp kızınca yapılanlar

gidecem lan buralardan diyerek yan odaya geçmek. o da olmazsa balkon var anlayacağınız bize gidecek yer çok aslanım.

onlarla birlikte sofraya oturmam yemek yemem.

odadan çıkarken kapıyı sertçe kapatmak.

kumandayı saklamak.

bırakıp gideceğim lan yeter artık deyip balkona gitmek. balkonda bir sigara içip geri dönüyom sonra.

adını söylemiyim. yaprak gibi dalından kopup düşmek çok geçerdi içimden.
kalbim çok dertli. o beni mahvediyor. çok yoruyor sahibini. dünyanın en tükenmiş kalbi belki de.

üniversite sınavına gireceğim sene babama küsmüştüm anneme olan davranışlarından dolayı,sağlam bı de kavga etmiştik tokat atmıştı bana. birkaç hafta sonra gelip barışmak istemişti ( evet benim o gururlu babam çocuğuna gelmişti) de tam dokuz ay aynı masada yemek yiyip aynı evde yaşayıp bir kez bile yüzüne bakmamış baba dememiştim.
az önce mezarından geldim toprağını suladım, konuştum başucuna meyve koydum taşına toprağına sarılıp ağladım,
içim yangın yeri.

20'li yaşlarımda arabama atlar şarköye gider 1 hafta kafa dinlerdim.

küçükken hemen evi terk eder dedemin evine taşınırdım (evlerimiz aynı bahçe içerisinde)
babam da akşam iş çıkışı gelir dedemden beni alır kendi evimize giderdik. macera dolu günlerdi.

ciddi bir şeyde odama çekilirim. ortamda kaldığım zamanlarda mesafeli, soğuk tavrımla birlikte istemsizce dik dik ya da yandan hıh bakışlarını yolluyorum. bir şey soracakken o kişiyi dahil etmiyorum. o kişi gönül alma yoluna düşmezse tam bir çekilmez veya baş belası gibi davranırım. onları sinirden kudurturken içten içe gülerim. suçlu olduklarını bildiklerini için ağızlarını da açamazlar. (bunları yaparken bazen güleç bazen de sert yaparım artık olay neyse.)
ama kim olursa olsun tavır koymak gerektiğinde koyarım. bunda da bir sakınca görmüyorum çünkü o "beni üzdün bu hatanı düzeltmelisin." veya "beni incittin, eski hâlime dönmem için bir şeyler yapmalısın."
kaç yaşına gelirsem geleyim küsecek kadar kıymet verdiğim biri olursa küsmeye devam edeceğim...

arabaya binip beş km gittikten sonra küsülen kişiye telefon açıp böğüre böğüre ağlamak. sonra dönüp eve, sarılmak. ben evdekilerle küs kalamıyorum.