garip fobiler

kedi fobim var. ama öyle her kediden de korkmam. hani bu şerafettin tipli kediler var ya heh tam olarak onlardan aşırı derece korkarım psikopat gibi bir şeyler. hatta daha garibi gece kabuslarımda kediler görür korkuma korku katarım. ıssız bir yerde kedi görürsem oradan yürümekten vazgeçerim. aynı kaldırımda kedi yürüyorsa karşı kaldırıma geçerim. hele üzerime koşarak gelen bir pisicik varsa daha fena oluyor aşırı derece korkuyorum ve bayıldığım çok sık oldu. fiilen bir baygınlık olmasa bile zaman zaman elim ayağım boşalıp yere yıkılmışlığım maalesef ki var oldu bazı durumlarda. hayatta en çok istediğim şeylerden biri de kedi fobimi yenebilmek. keşke mümkün olsa. terapileri filan varmış aslında ama henüz gitmeyi hiç düşünmedim. kedi de sevdim hatta arkadaşlarım görünce inanmışlardı kedi ile uyudum ama yok anasını satayım korkuyorum kedilerden keşke korkmasam ne çok isterdim kediden korkmamayı. olmuyor maalesef.

an itibariyle gözüme şemsiye girmesidir.

asansör boşluğuna düşme fobisi.

kamp yaptığım zamanlarda ortaya çıkan yaban domuzu ve törörist fobisidir

show haberde görmüştüm sihirbaz aref evinde boa yılanı besliyormuş. yılan arada üst kata falan çıkıyormuş gider borusundan. komşular şikayetçi olmuş sonra zaten yılan sokunca, yılanla uğraşmayı bırakmış aref.
hala saçma sapan bir şekilde korkuyorum ya komşularımdan biri gizli gizli yılan besliyorsa, kapının altından falan geçip beni bulursa diye. allahtan beşinci kattayım, giriş katta otursam kafayı toptan yerim bu hayal gücüyle.

çok şükür yok diyecektim pişmiş domates yiyemediğim aklıma geldi.

yani fobi sayılmaz ama onun dilime değdiği hissi beni mahvediyor.

mesela çöp konteynerinin yanından geçemem. çocukken her geçişimde konteynerin içinden kediler fırlıyordu, onun daha etkisinden çıkamamışım ki bu durum halen devam ediyor. birden çıkıyorlar ya insanın aklını alıyor keretalar.

birinin halıya ayağını yada elini sürtmesinden nefret ediyorum ben ya. böyle için gıcıklanıyo. itici bir hareket bence.
(bkz: gırgır yerine elektrikli süpürge)

renklerden korkan insanlar vardır. mavinin bazı tonlarından, çok parlak beyazdan örneğin. kınanacak bir şey değil ama ilginç bir durum.

sorumluluk alma gibi bir fobim var arkadaşlar yardım edin...

dondurma çubuğu yalama fobisi var bende. birisini yalarken izlediğimde de çok kötü oluyorum. düşünmesi bile içimi kötü yapıyor.

bu su giderlerinin deliği oluyor ya, ödüm kopuyor ondan. her an içinden bir şey fırlayacakmış gibi geliyor.

çekirge fobim var. evet başka bir böcek değil sadece çekirge.

kelebek fobim var.
böcekten fareden vs korkmam ama o kanatlarını süze süze herkesi kendine aşık eden o canlıdan çok korkuyorum.
kelebek baskılı tişört görünce bile içim çekiliyor.
korkuyorum.

kapısı tabandan tavana kadar uzun olan avm tuvaletlerinden ödüm kopuyor. sanki o kilit bozulacak, sesimi duyuramayacak ve orada kalacakmışım gibi hissediyorum.

(bkz: sözlük kızı fobisi)

doktorum reçeteme bunu yazmış..
adam gülmemek için kendini zor tuttu karşımda. anladım..
6 hafta yatış verebilirim dedi. 25 mg de antidepresan yazdı..

allah için sözlük kızları bana bulaşmayın..
psikolojim çok kötü.
hepinizi tek tek engellerim.
ben sizin bildiğiniz erkeklerden değilim.
hassas kalbimi daha fazla incitemeyeceksiniz.

yokuştan arabayla çıkma beni aşırı derecede korkutuyor. bir anda arabanın bozulup ya da bir şekilde durup geri geri hızlı bir şekilde gidip herhangi bir şeye ya da bir yere çarparak duracağı düşüncesini aklımdan çıkaramıyorum.

mahallemizde bir dede var. küçükken beni çok pis bir şekilde öptüğü için çok uzun bir süre o dededen korktum. hala kaçarım.

gece yatarken odaların kapılarının açık olmasından korkarım. tüm kapılar kapalı olmalı yoksa gece boyu gözüme uyku girmez korkudan. (yaşadığım bir olaydan sonra oluştu )

balkondan bakarken balkonla beraber yere kapaklanmak.