garip fobiler

heykel korkusu. bende var, başka kimsede de denk gelmedim. canlanıp üstüme atlayacaklar falan zannediyorum.
bir de kivi korkum var. bütün hali de dilimli hali de sinirlerimi zıplatıyor. bir seferinde pastanın içinde denk gelmişti ve tükürene kadar baygınlık geçiriyordum.

''bu tarz başlıklardaki entryleri okuma'' korkusu...
yazılanları okuyunca dünyadan bir haber olduğum korkuları üretirim ve korkmaya başlarım korkusu yani. hoş geldin yeni korkular üretir miyim korku birey bebek.

biyoloji kitaplarındaki mikroorganizma resimleri, fare resimleri vs.

edit: regular show'daki psikopat sosisleri söylemeyi unutmuşum.

bilgisayarım bir hacker tarafından ele geçirilirse fobisi. cidden böyle bir korkum var. bir yanım diyor ki ya yaşanırsa diğer yanım diyor ki ulan hacker seni ne yapsın basit insan. bu ne yaman çelişkidir...

lavabo altı, klozet arkası vb banyo tuvalet ortamlarından korkmaktır. böyle bir fobi var mı bilmem ama bu bahsi geçen ortamlar beni feci geriyor. asla lavabo altı dolabı kullanmam mesela. banyo tuvalette bir boru falan patlaması ise benim için bir kabustur. korkudan giremem içeri.

çok yakın arkadaş edinmek. yani çok arkadaşım var ama nerdeyse hepsiyle samimiyetim aynı orta şeker. biriyle biraz fazla samimileşsem hemen arama mesafe koyuyorum. ciddi ciddi best friend edinmekten korkuyorum.

mutfak dolabının üstüme düşmesi. gercekten yaşayanların oldugunu duydukça korkum daha da arttı.

yüksek ses. yüksek sesli her şeyden korkuyorumm. mesela inşaat sırasında çıkan sesler, arabaların çıkardığı sesler... kalbim küt küt atmaya başlıyor hemen.

porselen bebeklerden korkuyorum, evet, belki küçükken izlediğim korku filmlerindendir, sanki bir an canlanacak ve eline aldığı bir et bıçağıyla beni kovalayacak gibime geliyor. gördüğüm yerde kırarım hiç affetmem. no mercy.

(bkz: tripofobi)

et beni fobisi.bir arkadaşımda vardı. et beni gördüğünde tutup çektiğini, esnettiğini falan hayal edip bayılacak gibi oluyordu.

sokaklardaki ızgara üzerinden asla geçemem içine düşecekmiş gibi olurum herzaman kızıma da izin vermiyorum. birde kapalı alan malesef uzun süre kalamam araç içinde kış vakti olsa da o cam acarım dışarıyı hissetmem lazım.

trafikte; kasasında veya üstünde delici ve kesici aletler taşıyan kamyonetlerin ya da arabaların yanında durmak. sanki bir aksilik olacakmış da o sivri demirler, çelik çubuklar düşüp içimden geçecekmiş gibi hissediyorum + tripofobi.

rüzgarlı havada köprüden uçma fobisi.

korona günleri bende paraya dokunma takıntısı getirdi. cebimdeki paraya her dokunduğumda gidip elimi yıkıyorum. takıntı oldu çıktı. tek tesellim fazla paramın olmaması :d

ayağım yürüyen merdivene sıkışacak ve merdiven beni içine çekecek fobisi.

yeni bir diş doktoruna gittiğimde hep hissettiğim bir korku var. ya doktor bir anda çıldırıp tüm dişlerime zarar verirse korkusu. aslında genellenebilir. ameliyat sırasında da bu yaşanabilir diye korkuyorum. kendimi kendimden başka kimseye emanet edemiyorum. bir anda kendini bırakıp arkandaki kişinin seni tutacağına güvenip güvenmediğini ölçen testten de henüz geçemedim mesela. bu noktada kimseye inanamıyorum. zalim dünya.

- tripofobi: küçük deliklerden korkmak
- anatidaefobi: hep bir ördeğin seni izleyip öldürmeye hazırlandığı korkusu

yabani arılara karşı ciddi bir fobim var. mesela bal ve bombus arıları için böyle bir derdim yok hatta neredeyse elimi uzatıp üzerine konmalarını izleyecek seviyede onları severken bunların dışındaki arılar için tamamen ciddi bir fobim var. düşman olarak kabul ettiğim için latince tür isimlerinden habitatlarına, zehir kimyalarına ve davranış şekillerine kadar araştırdıklarım mevcut. hele bazı türler var ki evimde görsem polis çağırırım. hele hele bazı türler var ki iyi ki türkiyede yaşıyorum dedirtmiştir.

kedi fobim var. ama öyle her kediden de korkmam. hani bu şerafettin tipli kediler var ya heh tam olarak onlardan aşırı derece korkarım psikopat gibi bir şeyler. hatta daha garibi gece kabuslarımda kediler görür korkuma korku katarım. ıssız bir yerde kedi görürsem oradan yürümekten vazgeçerim. aynı kaldırımda kedi yürüyorsa karşı kaldırıma geçerim. hele üzerime koşarak gelen bir pisicik varsa daha fena oluyor aşırı derece korkuyorum ve bayıldığım çok sık oldu. fiilen bir baygınlık olmasa bile zaman zaman elim ayağım boşalıp yere yıkılmışlığım maalesef ki var oldu bazı durumlarda. hayatta en çok istediğim şeylerden biri de kedi fobimi yenebilmek. keşke mümkün olsa. terapileri filan varmış aslında ama henüz gitmeyi hiç düşünmedim. kedi de sevdim hatta arkadaşlarım görünce inanmışlardı kedi ile uyudum ama yok anasını satayım korkuyorum kedilerden keşke korkmasam ne çok isterdim kediden korkmamayı. olmuyor maalesef.