gençlerde işsizlik diye bir kaygının bulunmaması

japonya'da okulları çocuklar temizlermiş.
bunu burada bizim prens ve prenseslere yaptırdıklarını düşünsenize.
halk ayaklanır, okulları yakar, bakanı linç eder.
www.indiatoday.in/education...

etrafında kimler var senın kimi gözlemlerin çok merak ediyorum işkur yakınlarına bir. göz at internet uzerınden iş ilanlarına bir bak söylediğin şeyin ne kadar saçma olduğunun farkına varacaksın.

gençlerin böyle bir kaygısı yok çünkü bence herkes işsizliğin kendi kişisel başarısızlığı olmadığının çok farkında.


eğer bu kıtada işsizlik, kişinin kendi donanımına ve başarısına göre gelişen bir durum olsa, herkesin kaygısı olurdu çünkü bireysel gelişememe durumu ciddi zedeleyici bir şey’dir.


kendi kendine çözemeyeceğin bir durumun kaygısını taşımak, psikolojik olarak sadece seni tüketir.

insanın önce sağlığı , sonra diğer şeyler.


tabi ki önce sağlığımı koruyacağım.profesörde olsam, koşullar ortada.yani acı çekmenin getireceği sonuç kısa vadede yok.

dışarıda halkın çoğu aynı şeyden muzdarip.
üniversite mezunu insanlar sırf gelir elde edebilmek için tezgahtarlık bile yapabiliyor.

neyi değiştirebileceksin ki kaygısını taşı?

önce zihin ve beden sağlığı.

ne salak salak başlıklar bunlar ya! insanlarda ümit mi kaldı! diyorlar ki "okusam da işsiz kalacağım okumasam da! madem öyle, okumayayım, masraf olmasın." önceden tek sorun emekliliği gelip maaşı düşmesin diye emekli olmayan memurlardı, şimdi sorunlar say say bitmiyor. yazılacak çok şey var da... anlamayan insana ne anlatsan boş! kendimizi yormaya değmez

yanlış tespit. gençlere ne sunduğunuz önemli. eğer bir genç üniversite bitirenlerin işsiz olduğunu görürse okumaz. bir genç çok emek ile az para kazanan kişileri görünce çalışmak istemez. youtuberlara bakar, az emek çok para derdine düşer. enes batur' un bindiği arabaya binmek ister. danla biliç gibi vasıfsız ama zengin olmak ister. bilim insanlarının değer görmediği, para kazanamadığı bir ülkede gençler neden kendini yıpratsın.

işsizlik kaygısı olmadığını düşünmediğim nesildir. ancak esas sorun işsizlik sorununa karşı ne yaptıklarıdır.

yukarıda birçok defa yazılmış, 'bizden önceki nesil bize böyle bir dünya bıraktı, biz ne yapabiliriz' diye. işte sadece bu bile ayan beyan ortada olan bir şeyi gözler önüne seriyor. bu gençlik sorumluluk nedir bilmiyor. sorumluluk kavramına o kadar uzak yetişmişler ki..

eğer sizden önceki nesil size böyle bir dünya bıraktıysa onu değiştirmekle yükümlüsünüz. tepki göstermekle yükümlüsünüz. hiç kendinize sordunuz mu 'benim bu ülkede insanlığa hiç katkım oldu mu' diye. hiçbir şey vermeyip çok şey istiyorsunuz. istediğiniz olmayınca da başınızı çeviriyorsunuz, mücadeleden kaçıyorsunuz.

eğitim hayatınızı o denli eğlence odaklı yaşıyorsunuz ki mezun olunca far görmüş tavşan gibi kalakalıyorsunuz. ülke gerçeklerinden iş aramaya başlayana kadar haberiniz olmuyor. akp'li rektörler üniversitelerinize atanıyor, marjinal grupların sesi sizden fazla çıkıyor. hak aramak nedir bilmiyorsunuz, hayatın gerçeklerinin sandığınız gibi toz pembe olmadığını görünce omuzlarınız çöküyor. bir kısmınızda o bile olmuyor, umursamazlığı tanrı belleyip sosyal medyanızda yaşıyorsunuz.

liberal bir çağda büyüdüğünüzü biliyorum. ama demokrasi 'devlet bana bakmakla yükümlüdür'den ibaret değil. sizin çevrenizdeki insanlara karşı sorumluluğunuz var. geçmiş nesli suçluyorsunuz ama gelecekte siz geçmiş nesil olacaksınız. gelecek nesillere yaşanabilir bir ülke yaratmak için birşey yapıyor musunuz? yoksa hepiniz yurtdışına gidip kısa yoldan kurtulmak mı istiyorsunuz? (giden gitsin bu arada lafım yok, ama avrupa kollarını açmış sizi beklemiyor.)

15-20 yaş aralığında hayat sorumluluğu almamış(zorunluluktan) - verilmemiş çocuklarda o kaygı oluşmaz. hayat yönlendirir birazda yani.

iyi bir liseye girebilmek için senelerce çalışan, iyi bir üniversiteye girebilmek için de senelerce çalışan, üniversitede de kendini geliştirmek ve sınavları verebilmek için gecesini gündüzüne katan, stajlardan stajlara koşan, farklı kulüplerde sosyal aktivitelerde bulunan, farklı yabancı diller öğrenen ve üniversiteden mezun olduktan sonra kendisine asgari ücretin 200-300 tl fazlasını teklif eden şirketlerde köle gibi çalışmayı kabul etmediği için bazı kişiler tarafından "gençlerde işsizlik kaygısı yok." diye ithamlarda bulunulan gençlere haksızlık edilmesi durumu.

yaşım 20. halen üniversite eğitimime devam etmekteyim. okula gidebildiğim süreçte part-time olan zaman zaman full time da dahil olmak üzere birçok farklı işte çalıştım. şimdi bu başlığı açan arkadaşın anlamadığı şey şu öğrencilik yıllarında bu işler problem değildir günü kurtarmak adına çalışırsınız ama mezun olduktan sonra neden anketörlük yapmaya devam edeyim? yıllarca bir alana bağlı eğitim aldıktan sonra neden yani neden?

hadi bunları geçtim şuan memleketimdeyim. iş yok arkadaş burada iş. fabrikada çalışamam malum askerliğe daha çok var. ee diğer işler desen her yer kapalı zaten küçük bir ilçe, yasak olmasa da iş yok. köyde zeytinlik ile damda bulunan birkaç koyun ile oyalanıyorum işte ne yapabilirim başka? çiftçilikte benim öğrenim gördüğüm alanın dışında bir meslek lakin babam topraktan ve hayvandan anlar. çocukluğundan beri çobanlık yapıp zeytin ağaçlarıyla uğraşmış adam. yaşamak için. ondan öğrendiklerim ile beraber çiftlik kurmayı hayal etmeyi denedim ama olmuyor edemiyorum. bunun sebebini uzun uzadıya yazmaya hacet yok. sadece şunu bilin devletten destek istemiyorum vergiler ile köstek olmasın yeterli.

uzaktan bakıp gençler hakkında atıp tutmak kadar kolay bir şey yok. konuşun bol bol konuşun. orhan veli'nin dediği gibi "hava bedava su bedava" konuşmakta bedava bundan sonra. *

başlık için tanımı şöyle bırakayım.
(bkz: bir yeni nesil söylencesi; boş yapmak)

(bkz: bu biraz bana abartılı geldi)

espri bir yana, kendi küçük çevresini türkiye gerçeklerine genelleyen bir yazar beyanıdır. kısa hayatımın 16 yılını özel okulda izole kampüslerde geçirdim, ben bile sizden iyi anlıyorum türkiye gerçeğini.

bahsi geçen anketteki ne okuyan ne çalışan çocuklar ise ya işsizdir, ya da bu ülkede çalışana değer verilmediğini görüp pes etmiştir. elbette vardır paranın değerini bilmeyen, çalışmayan gençler, onlar da x kuşağının doğru yetiştirememesinin sonucudur. mahvettiğiniz ekonomi ile öğretemediğiniz değerlerin suçunu gençlere bulmaya çalışmayın

ben 30 yaşındayım 2 yıldır işsizim.işletme,sosyal hizmetler bitirdim.ingilizce biliyorum.şu anda havacılık yönetimi okuyorum açıktan.sen bana iş beğenmiyor diyemezsin.tabiki iş beğenmem.ulan ben hayatımın 15-16 yılını eğitime ayırmışım.kendimi yetiştirmişim cafede masa silip kültablası mı temizleyeceğim.ha yalan yok bunları da zamanında çok yaptım.hatta şöyle söyleyim ben 27 yaşıma kadar hep garsonluk,komilik,baristalık vs yaptım.düzgün bir muhasebe işi buldum onda da şirket fesh oldu işten çıkarıldım.zaten okurken bile çalışmışım hep çile çekmişim bu yaştan sonra düzgün bir iş istemek hakkım diye düşünüyorum.düzgün işten kastım sağlığımı kaybetmeden çalışmak.evet boynumda bir belimde iki fıtık var.fazla ayakta durmaktan dolayı iki ayağımda da taban çökmesi var.yani düztaban oldu ayaklarım.bir zahmet ameleliği de beğenmeyelim.herkes sallıyor anca birde yaşayanlara sorun.

"kredi kartı ile ödersin baba" demiş bir genç. iyi de burada gencin değil, ailenin suçu vardır. demek ki o kadar şımartılmış ki bu kişi, paranın hesabını bilmiyor. bunu diyecek kadar hoyratsa birisi, suç bunu diyende değil, o kişiyi bu sözü söyleyende, ailededir!!!!!.

ayrıca gençler çalışmak istemiyor diye bir şey yok. gençler eşek gibi üstlerine semer vurulmasına karşı. haftada 6 gün, günde 12 saat, mesai olmadan asgari ücrete, aklı olan kimse çalışmak istemez. sırtlarına semer vurulmasına alışık olanların, buna tepki gösterip, çalışmayanları eleştirmesi de şaşırtıcı değil.

kaldı ki, bu işleri de bulmak artık zor. ortada korkunç bir kriz ve işsizlik var. gençlerin çoğu iş aramayı bıraktı, çoğu umutsuzluk içinde, kolvermişlik peşinde. peki burada suç gençlerin mi yoksa onlara böyle bir ülke sunan yönetenlerde mi ????.

bu ve bu gibi söylemlerde bulunanlar genelde genclerden çıkarı olan insanlar...
2000 tl'ye 11 saat çalışacağına çalışmasın zaten !
bir kaç tanıdığım iş sahibi geçenlerde böyle şeyler söylüyordu iş beğenmiyorlar herkes okumuş vs ...
sordum abi şartları ne?
sabah 8-8.30 akşam önü açık 7 de olur 8 de!
yemek veriyorlar yol yok!
maaş ne dedim zam gelmeden asgari veriyorduk ama şuan 2500 verebilirim diyor.
bunu sadece küçük işyerleri değil çoğu kurumsal firma bile yapıyor!

her gittiği kapıda kölelik sunulan gençler de küfürü basıp biraz da boşvermişlik ve umutsuzlukla bırakıyor iş aramayı ve hayallerini...
sonra da çıkıp kaygı yok deniliyor.
kaygı değil insanlık yok!

gençlerin beklentileri çok ama çok düşük. hangi bölümden mezun olursa olsunlar hangi mesleği yaparsa yapsınlar doğru düzgün bir hayat yaşayamayacaklarının farkındalar. ülkemizde alkol pahalı afyon yasak onlar da kendi çaplarında deliliğe vuruyorlar işi artık.
öte yandan koyun 300 de olsa 3000 de olsa bir çoban hepsini idare eder.
her bir genç ceo olacak diye bir kaide yok.

bu hangi gençmiş, ben de onlar gibi olmak istiyorum, beni de yapın.

18-24 yaş bandına gelene dek birkaç yaş daha büyüklerine bakmak gerekir. söylediğiniz yaş aralığı henüz genç, henüz kendisinden tam bir birey olmasını beklemek haksızlık olur, özgüvenleri taze, zamanları var daha önlerinde bir şeyler yapmak için. çocukluktan tanıdığım şuan 28-33 yaş arası olan bir sürü kişi kahvehane, semtteki berber vs gibi yerlerde takılarak günü öldürüyor. iş arama yok, zaten çoğunun şuana kadar doğru düzgün çalıştığını hiç duymadım. iddia oynayarak geçiniyorlar. hepsi bekar, ne yuva kurmak ne de başka bir şey hiçbir planları hayalleri yok. söylediğiniz yaş aralığı ise herhangi bir giyim mağazasında karşımıza tezgahtar, dominos mc donalds gibi yerlerde sipariş hazırlayan kişi, dağıtan kurye, marketlerde kasiyer, reyoncu vs olarak karşımıza çıkıyor bir şekilde. eh yaşları genç. gezmek, eğlenmek istemeleri, internette gördükleri hayatlara özenmeleri gibi şeyler yüzünden tamamen gömmemek gerekir.
ne anlattığı belli olmayan, saçmasapan, görünce başkası adına utanmaya sebebiyet veren tiktok videoları çekmekten başka bir amacı olmayan güruh hariç. onlar sistemin bugı.

işsizlerin işsizlik kaygısı olamayacağından doğru bir önermedir.

siz öyle sanın dediğim başlıktır. gençler de en az büyük kesim kadar gelecek kaygısı çekiyor. yks ye hazırlanan insanları hiç mi görmüyorsunuz veya işitmiyorsunuz? çoğu "çalışıyorum fakat ne için çalışıyorum, ileride okuyacağım bölümde iş bulabilir miyim?" diyerek içten içe bunları düşünüyor ve dile getiriyorlar dediğim başlıktır.

çok yanlış bir tespit tam tersine stresten saçımız dökülüyor.

başlığı açan yazar arkadaşın çevresindeki gençlerin ailevi durumu iyi anladığım kadarıyla. yoksa kimsenin babam bakar gibi bir düşüncesi yok benim çevremde. hepsi üç beş kuruşa da olsa çalışmak derdinde ama iş yok.