gözlüğü evde unutmak

az önce fark ettim, bu kötü oldu şimdi tahtada yazılanları okuyamayacağım(önde otursam bile) , okusaydı pek anlamıyordum gerçi ama derste(biyometri) yazıyoruz , yazmayınca hocaya ne diyecem. insan yüzü veya yazı görmeyince gündelik hayatta takmadığımı fark etmiyorum bazen .

asıl felaket gunes gozlugunu evde unutmaktir....bugun yaptigim gibi :(

1 metre kadar mesafe 480-240p arası, daha uzağı 240-144p kalitede. buna rağmen unutabiliyorum. low kalitede oyun oynuyor gibiyim, uzaktaki npc'ler yüklenmiyor. yürüme mesafemi gördüğün için hayati tehlike barındırmıyor.

insanın eli kolu gibi bir şey değil mi bu yahu, evde nasıl unutuyorsunuz dediğim durum. eklemek istiyorum. hep bunu yapmak istemiştim: iyi kendinizi evde unutmuyorsunuz. çok iğrenç bi cümle bu yaa. gerçekten. eski ilkokul öğretmenlerinin mizah anlayışı der, susarım.

bende güneş gözlüğünü unuttuğumda oluşan durumdur ve gerçekten can sıkıcı. ilerleyen günleri, pörtlemiş gözlerle geçirmeme neden oluyor. o yüzden eve dönüp alıyorum çoğu zaman.

yürürken kendi ayağını bile göremeyen insanlar için çok düşük bir olasılıktır. hayatım boyunca (özellikle de lise döneminde) belki iki defa unutmuşumdur, iki defasında da hocalar beni eve yollamıştı git gözlüğünü al da gel diye.

artık şiddetle ihtiyaç hali gerektirmesine karşın, benim gibi hiç kullanamayanlardan olsanız ne yapacaktınız.. (telefonu yüzüne kapatmaya pek meraklı ergenler misali ) telefonu, tableti burnuna yapıştırıp kullanabilmek hoş mu sanıyorsunuz. gözlük takmayı kafasında kask taşıyor hissiyle becerememek, sanırım anca benim tarzımda antika canlılarda rastlanır bir hal. (bereket masada çalışma esnasınca kullanıyorum. çocukluktan kalan bu saçmalığı lazerle mi aşacağım bilmiyorum. niye hala zorlayıp saçmalıyorum onu da bilmiyorum.)

gözlerini evde unutmaktır

evde gözlük kullanmıyorum, bir şey izlerken, okurken ya da ders çalışırken takıyorum ama bağımlı olmamaya çalışıyorum. dışarıya gözlüksüz çıkmamayı çalışıyorum hem alışkanlık hem de gözleri kısıp öyle dolaşmak zorunda kalırım. gerçi herkesi flu görmek acayip hoşuma gidiyor,bazen yapıyorum bunu.
bir keresinde akşam vakti,yağmurlu bir havada ıslanıp buğulandığı için çıkarayım dedim yolu kaybettim. ilk kullanmaya başladığımda birkaç kez unutmuştum, zorluyor tüm günü dışarıda geçirince ama bence onsuz da yapabiliriz, başarabiliriz bunu..

bi sözlüğü cep ekranında açık unutmak değildir.

dün akşam file markette alışveriş yapıyorum. gezerken de arada sözlüğe bakıyordum. neyse üç beş şey aldım kasaya geldim. cebi de çantanın içine değil, arabanın ön gözünde çanta altına koymuşum. kasaya aldığım ürünleri koyup, çantayı da alıp arabayı bıraktım. ödemeyi yaptım gidiyorum. allahtan cebimiz 6. duyu organımız olmuş da elime alayım diye çantaya montun cebime pantolonun cebine bakınıp arayıp bulamayınca henüz olay mahallinden 20 metre uzaklaşmadan markete döndüm. arabaların oradaki görevliye cep telefonu buldunuz mu dedim. elindeki cebimi gösterip, bu mu hanfendi dedi. evet dedim. söyleyin bana şifreyi diyor bak bak. ben daha bırakalı 3 dk olmuş, eline alalı 30 sn. ama güvenlik mühim, cebimi başkasına verseydi ben de kızardım. dedim şifre yok desen var kardeşim. yukarı doğru cebin ekranına bastı. deseni girip cebimin açılmasıyla normal sözlük ekranının kabak gibi belirmesi bir oldu. uzattı cebi, uzanıp aldım. daha arabada unutalı 3 dk oldu, allahtan çok uzaklaşmadan fark ettim dedim çocuğa aynen dedi gülerek, gittim.
bedavadan normal sözlük reklamı yapmış oldum böylece. belki de o çocuk dün meraktan normal sözlüğe üye oldu bilemeyiz!

imkansız.
ay olabilir mi öyle bir şey lütfen olmasın çünkü önümü göremem.

bir keresinde de gözlük beni evde unutup dışarı çıkmıştı.
düşünürseniz daha feci bir durum. her şeyi görecek ama arkada göz yok. yarım saat sonra geri geldi, töbe bundan sonra diye yapışkanla kafama yapıştırdı kendisini.
not. camlar arkaya gelmiş yapıştırırken.

yakın gözlüğü en çok kaybolandır. o yüzden hem evde hem işde yedeği var.
bazen kafamda unutup çok aramışlığım da olmuştur..
bir keresinde camının biri düşmüş farkına varamadım.sol gözüm çok bozulmuş diye üzülürken, oğlum sadece camının düştüğünü söylediğinde çok sevinmiştim.
hani "allah fukarayı sevindirmek isterse önce eşeğini yitirtir, sonra buldurur" ya o hesap.
çizdirip kurtulayım diye düşünürken, doktor bu yaştan sonra ancak kestaneyi çizdirirsin deyince bu hayalim suya düştü..

sol 4.5 sağ 2.5 numara miyop, önümü zor görüyorum ama yarı kör halimle unutuyorum, iyi ki yol yakınken fark ettim, yoksa tahtayı falan okuyamıyorum.

akşam vaktiyse eğer karşıdan karşıya geçerken öleceğimin habercisidir, sevinçten sırıta sırıta yürürüz mesela

acikcasi benim de gozlerim -3.5 goruyorlar. miyopum, ayrica astigmatim.

ama disarida, okul dahil hic gozluk takmadigimdan yasamadim bunu.

hatta yemin ediyorum cevremdeki cogu kisi astigmat miyop oldugumu dahi bilmiyor. hic takmadim disariya gozluk. kendimle ozdeslestiremedim hic.

seslendirme stüdyolarında sorun yaşıyorum gözlüğümü unuttuğumda. 1.50 miyop ve astigmat. time code ve texte bakmak zulüm. bir de araç kullanmak...

480p görüyorum, muhtemelen ön sıradan bile tahtayı göremeyeceğım ama zaten dinlediğim ders, matematiğide zaten gözlük olsada anlamıyorum. sınıfta anlamıyor, hocada sorun var. bizi odtü mühendislik fakan sanıyor. zaten meslek hayatında bir boka yaramayacak gördüğümuz matematik. iyi ki kredisi düşük matematiğin.

yani o gün hiç kimseyi,hiçbir şeyi göremezsin demek.

geçen hafta evde unutmuş bulundum, dersi zaten anlamıyorum bir de göremeyince boşa gidip geldik, dolmuş parası falan hep boşa gitti yani. hatırladım şimdi, canım sıkıldı.

gözlük numaranızın çok fazla olmadığını gösterir.
öbür türlü insan nasıl unutabilir.
gözleri görmeyince bir eksiklik var diye farkeder.