güler yüzlü olmak

(bkz: cznburak) buraya da gulumsedi sanırım.

gülümsemek sadakadır ve bulaşıcıdır. gülelim, gülümseyelim, gülümsetelim.

gülmek bulaşıcıdır herkese yakışır.sizi sevmeyenlere de en büyük cezadır gülümsemek .

bulaşıcı ve güzel bir hastalıktır... herkesin yakalanması gereken güzel bir hastalık etrafınıza gülümseyin lütfen görün bakın girdiğiniz ortamların huzur ve mutluluk seviyesi nasıl artıyor...

torbacının ismini sorabilirler.

bir laf vardır, yüzün yumuşak olursa götünden ik eksik olmaz diye.

bunu defaatle tecrübe etmiş biri olarak, maddi ve manevi emcüklenmek istiyorsanız öyle devam edin.

ha, bu benim tıynetim diyorsanız, zevk almaya bakıp salacaksınız.

bu iş bu kadar nettir.

sonradan edinilebilen bir özellik değil malesef, somurtkan bir şirinseniz, gülseniz o gülümseme yüzünüzde sırıtır.

çoğu gülen yüz ardında gizlediği bir dram barındırır.

sevgiyle, neşeyle bakmak... asık suratlı olmamak anlamlarına gelir...
büyüklerimizden öğrendiğimiz şekliyle, misafirlere karşı olunması gereken hal...

insanlar dışarıdan çok ciddi olduğumu söylüyorlar fakat birisi bana bakıp gülümsese gülümsemeden duramam. öyle biriyim.

gülmek sünnettir derler.

karşındaki insana ve çevrendeki insanlara hem kendin hakkında hem de başka insanların etrafındakilere bakışını pozitif yönde etkileyen bir durumdur. olumsuz bir durumda bile güler yüzlü olmaya çalışmak herkesten önce güler yüzlü olan kişiye çok iyi hissettirebilir, hatta kötü bir duygusal durumda olmasına karşın kişinin o kötü duygu durumundan kurtulmasına fayda sağlayabilir.

yerine göre benimdir ama hangi yerine göre? bilmem.

kemik olmuş, dışarıya artık. güler geçerim.

göl kenarında oturup efkarlanan adam olma yaşımızı atlatalı çok oldu şükür. güvercin de beslemedim. denize simitte atmadım. o yaşlarda bile çevreye odaklı bir ergendim.

jilet gibi süslenip püslenip elaleme gizemli adam tribi attığım olmuştur o yaşlarda. her ergen kadar kendime büyütecek kederler, içine hapsolacağım depresyonlar yarattım o yıllarda. izlediğim filmler, okuduğum aforizma dolu romanlar etkiliyordu beni. yalan yok, o filmlerdeki rollere bürünmek istiyordum onlar gibi yaşamam gerekiyordu. hayattan bir şey anladığım yoktu. kimsenin beni anlayamayacağı bir dünyada kendime yer edinmeye gayret ediyordum.

evde yalnızken günlük acılar üretiyor , dışarı çıkarken üzüntüleri yanımda taşıyordum. ergenlik çok salakça. insanı hayata hazırlamak yerine gözüne perde indiriyor. hayat böyle bir şey değildi ve hiçbir fikrim yoktu o perdeden kurtulduğumda. acı acı öğrendim. öğretti hayat.

hayalperest bir roman, film aylağı olarak ergenliğinizden çıkamamışsanız hala, size geçmiş olsun.

siz tutunamayanlar değil s.k. tutanlardansınız.

yüzümü güldüren olsa bende güler yüzlü olurdum.

melankoliyi kendine şiar edinmiş biri için güler yüzlü olması gereken bir ortamda işe başlamak birincil yorucu unsurdur kendimce.

ülkeni %90 nın suratına b.k atsan yapışmaz halde asik suratlı diyecek bişey de yok malum ülkenin hali ortada
%10 kısım bari güler yüzlü olsun buna çok ihtiyaç var

güler yüze bu zamanlarda çok ihtiyacımız var çünkü hem hayatın zorluğundan hem de ülkemizin şartlarından dolayı kimsenin neşesi falan kalmadı. en ufak bir gülümseme bile insanları mutku edebiliyor. ben de halimizden mutlu olmasam da hâlâ yaşıyoruz ve yaşamaya devam edeceğiz ama ufak bir gülümseme birinin mutluluğuna bedel.* tek karşı taraf için değil sizin için de çok iyi bir şey. yani kırışıklıklara takıntılı falan değilseniz olabildiğince güler yüzlü olunuz.

tebessum sadakadir. sadaka vermekle esdeger sey

güler yüzlü olan beni bile silki attı t.c. server'ı. milletten beklemiyorum artık böyle bir şey. suratsız diye de içimde kötü duygular beslemiyorum.