841.
kalbim…
devamını gör...
842.
kendi çekimim.
oldum olası, baharatların renkleri çok gözüme çok estetik gelir.
onun için yol yapıldığı kadar var.
baharat, eski beri dünya kıymeti olan tat.
devamını gör...
843.
burada iki farklı bitki var. ıkisini ayrı ayrı saksılarda da diktik onlar kurudu bunlar büyüdü annemin dediğine göre birbirinden güç almışlar. beyaz çiçekli olanın ismi gelin tacı küçük mor çiçekleri olanda sarmaşık.
devamını gör...
844.
bill thanopoulos adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
845.
ferdinando scianna adlı sanatçının gözünden. (1978)
devamını gör...
846.
gün ortası pozitifi.
devamını gör...
847.
mel zagers adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
848.
devamını gör...
849.
devamını gör...
850.
sanırım viktorya döneminden gotik bir ev. gördüğüm kaynakta nedir ne değildir belirtilmemiş. aşırı "cool" yahu!
devamını gör...
851.
ağıza bak, ağıza. önce o ağızı bir kapat. yaşlandıkça türlü türlü huy ediniyor haspam.
devamını gör...
852.
albin sjödin adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
853.
mike greer adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
854.
eric ward adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
855.
devamını gör...
856.
ibrahim şimşek adlı sanatçının gözünden.
devamını gör...
857.
for fun
devamını gör...
858.
bazen hatalar yaparım. bu da görseli.
devamını gör...
859.
it is time to work.
devamını gör...
860.
hayatımda ilk defa tek başına uçağa bineceğim. yıllarıma inatla eşlik eden sosyal fobi ve anksiyete bozukluğundan kurtulmaya heves edeli bugün tam 362 gün oldu ve ben bugün kocaman bir adım daha atıyorum. buraya kayıt olurken tüm süreci kayıt altına almak gibi bir düşüncem yoktu. aslına bakarsanız bu belalı ikiliden kurtulabilme umudum da hiç olmadı. ben, yalnızca hayatıma giren dağ gibi bir adamın, ömrümde çok özel olmasını ve her şey bittiğinde ikimizin de mutlulukla anımsayacağı bir şeyleri olsun istedim ve hiç inanmayarak başladım adımlamaya. 362. günün sonunda hayalini düşünmekten dahi korktuğum bir şeyi yapıyorum şu an. bazı insanlar için çok basit, bazıları için her gün yapılan sıradan bir şey. şimdi size kendi penceremden olanı sorsam? 27 yıl okulundaki sınıftan başka kalabalığa girmemiş, sahneye çıkınca tüm gözler beni görecek korkusuna 15 dakika içinde 4 yıl emek verdiği kemanı terk etmiş, yaşadığı hiçbir kaygıyı kimseye anlatamayıp yıllarca içinde besleyip büyütmüş, nihayetinde kendi büyüttüğü kaygının esiri olmuş biri için, bir havalimanında tek başına uçak beklemek nasıl bir histir?
45 dakika sonra, iki anlamlı olarak uçuyorum sözlük. aklımda alternatif bir gelecek planı, "becerdim" sevinci, "demek böyleymiş bu korkunun sonu da" gururuyla uçuyorum. sizin için günün resmi, benim için kocaman bir kaygının sonu.
devamını gör...