güvenmek

kotulugumu istemez diyebilmektir..

o kadar bol kepçe kullanmışım ki bir çay kaşığı harcarken bile bin kere düşünüyorum. insan bazı şeylerin kıymetini harcadıkça anlıyor.

şu zamanda çok daha zor olan eylem. yine de imkânsız değil çünkü güvenilir insanlar hâlâ var ama bir elin parmaklarını geçer mi, esas soru bu. biraz ölçüp biçmekten, gözlem yapmaktan kaçmamak gerekiyor.

herkesi kendisi gibi sanmaktan kaynaklı bir eğilim var çoğu insanda. kendi yaşam şekilleri, davranışları falan güvenilmez olduğundan herkesi de öyle sanıyorlar. internetin yaygınlaşması da iyice artırdı bu aptalca inancı. kendisi aynı anda 5 kişiyi idare eden, her tanıştığını da kendisi gibi sanıyor.

beğeniyorsun, hoşlanıyorsun, ilgini gösteriyorsun. kafasında oluşan ilk düşünce "bana böyleyse herkese böyledir." iyi de annem, ya öyle değilsem? ya bu senin kendi kafanda oluşturup kendi kendini ikna ettiğin boş bir senaryodan ibaretse? şu zamanda gerçekten güvenilecek birini bulmuşsan ve bunu kendi zanların nedeniyle elinin tersiyle itiyorsan? böyle insanlara kendinizi kanıtlamaya çalışmak kadar yorucu bir şey yok. ne çare ki sevdiğiniz zaman da "sana kendimi kanıtlamak zorunda değilim" diyerek arkanızı dönemiyorsunuz işte. istiyorsunuz ki yanıldığını görsün, göstereyim ama işte aslında hiç gerek yok. ön yargılarına sizin hareketlerinizden daha çok inanan insana hiçbir şey gösteremezsiniz ki... hani derler ya; gerçekten uyuyanı uyandırmak kolaydır ama uyuyor taklidi yapanı uyandıramazsınız. bu da ona benziyor biraz. güvenemiyor değil; güvenmeyi istemiyor. o yüzden ikna da edemiyorsunuz. böylelerine değer verip bir şeyler anlatmaya çalışmak zaman kaybından başka bir şey değil.

bir insanın güvenilir olup olmadığını anlamak için ona şans vermekten, onu tanımaya çalışmaktan başka çare yok. o şansı vermeyip "kimseye güven olmaz yeaa" diye geziyorsanız ortalıkta, daha çooook gezersiniz o kafayla.

2 seyden birinin elinde kaldıgı aksiyon:

-omurluk bir dost
-ya da omurluk kallafi bir kazık

bence hayatın bu konudaki özeti şu olan:
hepimiz hayatta kimseye guvenmemeli deyip her önümuze gelene güvenen zibidileriz;)

rivayet odur ki orta çağ avrupasinda kadeh tokusturmak bundan gelir. kadeh tokusturarak içkinin birbirine sıçraması saglanirmis. bu ickinde zehir yok, bana guvenebilirsin. ben de aynısını içiyorum demekmiş.