hala baba parası yiyen yazarlar

lise bitti, baba parası bitti bende de. ondan sonrası işi tırnaklarım gördü.

baba ile evladı ilgilendiren bir meseledir bu. bizim akşam lisesinde bi hoca vardı. hala baba parası yemeye devam mı? çalışmıyor musunuz şimdi siz derdi sürekli.. ne olacak bu işin sonu böyle? yaşınız geldi artık, evde oturmakla ömür geçmez deyip dururdu.
15-16 yaşındaki çocukların bile üstünde baskı yaratmaktan hoşlanan tipler vardır. sana ne ulan. zamanında kendisi 9 yaşında atölyede it gibi çalıştığı için gıcık oluyordu muhtemelen.

insan babasının parasını her yaşta yiyebilir. kazandığıyla kiralık eve çıkacak gücü yoktur gider babasının/anasının fazladan dairesi varsa icabında o dairede gönül rahatlığıyla oturabilir. yetmezse ailesinden maddi destek de alabilir. niye batıyor ki millete bu?
size baba parası yemek koyuyor diye herkesin de aynı rahatsızlığı hissetmesini beklemeniz saçma. zaten koyar moyar diyenlerin büyük çoğunluğunun da öyle veya böyle ana, baba malı ve mülkünden istifade etmediklerini iddia edemeyiz.. adam babasının zamanında kazancıyla aldığı dairelerden birinde yaşıyordur veya oradan gelen kiradan kirasını karşılıyordur mesela.. bu yaştan sonra baba parası yemek zoruma gider.. gibi bir cümle kurarak şov yapıyordur. babacım burası türkiye eğer 60-70 bin lira geliriniz yoksa bir şekilde baba/ana parası size bir şekilde geçiyordur. yemiyorum diyen yalancıdır. kolpacıdır. bırakın şovu.

baba parası yiyen yazar değil, 18 yaşından beri babasının, parasını yediği yazar olmanın hüznü içerisindeyim.

baba parasına 19 yaşımda elveda demişim.

para babası değil baba parrrrası.

hala mi baba mi karar verin. evet.

halilbaba12 parası mı yiyenler?

babasının parasını yediği mal da benim. daha dün altı bin içerdeyim ne ara harcadın diye çıkıştı. bu adamın evi var kira ödemiyor. kendi emeklisi var benim banka kartlarım onda bir de bana "neden paranı harcadın?" diye kızıyor.
ben de sabaha kadar uyumuyorum onun ele harcadığı maaşım için.

ben varım diyor ben.*

isteyen yiyebilir. ben 12 yaşında bıraktım. her zaman kendim kazanayım dedim mutluyum kendi paramı da çatır çatır harcarım.

miras denilen bir kurum var. özel olarak dava açılarak reddedilmediği sürece herkes bir şekilde baba parası yiyor olabilir. sanırım kasdedilen, bir sömürü ve asalaklığa dayalı baba parası yenmesi durumu. değiştirilemez bir mecburiyet ve zorlamadan değil, kötü niyetten kaynaklanıyorsa kabul edilemez. (buna babanın da izin vermemesi gerekir.)

iyidir hoştur ama sıkıntılı bir konudur. çeşme akarken gürül gürül elbette güzeldir... güzeldir de! ya bir gün biterse?
bazı istisna babalar haricinde bu durum, babanın gözüne pek batmaz. bi de akıyorsa böyle çeşme pek ses edilmez.
ama kaybetmek denen, iflas denen bir gerçek var. o zaman ne olacak?
hani demek istediğim acil durumlar için biraz donanımlı olmak, birşeyler bilmek ne bileyim en azından bir meslek sahibi olabilecek kadar yetkinliğe erişmek yada çeşme gürül gürül akıyorken bir iş kurabilecek kadar birikimi olmak (hani dünya yansa bile dokunulmayacak türden) gerekmez mi? hayatlarımız bu kadar garanti mi?

ben değilim çünkü halam yok. sadece baba parası yiyebiliyorum. hala+baba parası yiyebilsem güzel olurdu. *

halam beş sene önce öldü. mekanı cennet olsun, hiç parasını yiyemedim. kadının 6 çocuğu var, parçalarlar beni.

gelelim baba parası yemeye.
hem tc anayasası, hem şeriat kız çocuklarına hayat boyu baba parası yemeyi uygun görüyor.

yanisi sevgili kızlar/kadınlar, utanıp sıkılıp güçlü kadın olayım diye baba parasını tepmeyin. baba da para varsa yiyin.

gelelim beylere bildiğim kadarıyla orhan pamuk yıllardır babasının evinde oturuyor. adam canı istedi diye yazar oldu. insanda barınma kaygısı olmasa, orhan pamuk olabilir diye düşünün derim.

babanın fakir olduğu durumda da bu sefer, olan olmayana verecek. orda yapacak bir şey yok.

bir şey daha var, çocuğun anne babasının rızası olmadan onun kartını kullandığı durumun cezası yok. anayasa aile içlerine karışmıyor.

geçen komşu kızı dilara'ya dedesi hediye araba almış, elektirikli bir volvo arabayla geldi dilara, pek güzel.

vaay dedim yaa. hediyeye bak. iç geçirdim.; 'şanslı doğanlar'

baba parası yemesi 17 yaşında biten ben için uzay kadar uzak bir kavramdı bu gördüğüm

herkesin babası ebu cehil mi bu ne

ben arada yerim. o da arada benim paramı yer. aile olmak da böyle bir şey.
ha bugün işi gücü bir kenara bırakıp baba evine dönsem, çatır çatır yerim. mezara mi götürecek mayış kartını?
ama kendi kazandığım parayı harcamak daha keyifli tabii,o yüzden cırmalamaya devam.

yok yedirmiyor artık. 21 yaşından sonra çalış kazan ye usulü başladı.

ben anacığımın parasını çatur çatur yiyorum.

baba parası yiyebilmeyi çok erken yaşta bıraktım. babam hayattayken de ona para yedirmişliğim çok var.

bu zevki pek tadamadık ne yazık ki.