hayatın sorgulandığı en ilginç yer

halay çekme esnası.

sokrates olsun platon olsun hep halay cekerken bulmuşlar biseyler.

mutfak!

gün batımında denizde sırt üstü yatıp gökyüzünü izlerken...

tuvalet

mezuniyetimde hayatımı sorgulamıştım. neden, neden, neden?

ben neden şu kılıkla buradayım diye. mezuniyetimden önce sinirden ağlıyordum, beni teselli etmeye çalışan arkadaşlarla doluydu etrafım. kimisi sana çuval giysen yakışır dedi ki beni daha çok ağlattı bu, “üstündeki berbat ama güzelsin canım.” demekle eşdeğer çünkü, kimisi elbisen güzel yaa falan yaptı, ama değildi...

elbisenin güzelliği çirkinliğinden çok mevzu istediğim eylemi yapamamamdı aslında. ne elbisemi seçebildim, ne saçımı. güzelce toplatmak istemiştim ama annem üstüm transparanımsı diye izin vermemişti. zaten bulabileceği en uzun, en örtülü elbiseyi kaktı bana, sonra da saçımla da örtmeye karar verdi beni belki de, bu kadın beni daha ne kadar zorlayabilir diye düşünürken hem de...

adana kebap yerken sorguladım hayatı, bu da deli saçması biliyorum. neden buradayım ben diye, adana kebaplar da güzeldi aslında, ama yine de garipti. o gün de elbiseliydim, elbiseler bana uğur getirmiyor, hiç de sevmem onları zaten.

okulumun her sene ilk günü sınıfa girerken sorguladım hayatı. her seferinde geç kaldım çünkü. lisemin ilk yılında “ooooffffff” diye bağırarak girdim sınıfıma, hiç tanımadığım insanlarla dolu o mekana. biraz dalga geçtiler ama sonra geçti, güzelliğimi görünce şoka uğradılar tabii, tek odaklanabildikleri şey o oldu. o sıkıntı da çözülmüş oldu böylece. *

her an her yerde. ben neden buradayım bu hale nasıl geldim vs...

tuvalet. klozet ise daha iyi olur.

tam tarihi hatırlıyorum: 22 ağustos 1998.
tokat - gazi osman paşa kışlası.
nam-ı diğer: 48. piyade er eğitim alayı.
gece 02.00 suları.
körkütük sarhoş teslim olduğum acemi birliğinde, ranzada, "burası neresi, ben kimim?" sorusunu sormuştum kendime.
tabii ki, cevap gelmedi, bilinçaltımdan (yada vicdanımdan).
sonra biz büyüdük ve kirlendi dünya.
23 ağustos 2000 tarihinde, kıbrıs, yeşil hatta, allah'ın bile unuttuğu bir cephe takımında cevabı bulmuştum.
ama heyecandan unuttum...

banyo..

yolculuk. geçip giden yollarda tabii kulaklıkta çalan şarkının da etkisiyle o hayat sorgulanır.

gece yapılan otobüs yolculuğunda sorgulanır hayat.. yağmurun altında ağlayarak yürürken sorgulanır...

cenaze evi...

tuvalet

ilginç mi bilmem ama erkekler genelde askerdeyken çok sorgular hayatı. hele ki ilk gece …

yatakta

pitbull kulübesinin 7-8 metre ötesi.

yine ergen vakalarımdan biri yüzünden gece dışarıda kalmıştım, arkadaşların yoğun olduğu bir muhite gidip şansa gecenin 2'sinde bir tanesine denk gelmiştim, gel "babaannemin bahçede" yatarız demişti. bahçede kanepe var birimiz anca sığacağız ama el mahkum gittim.. kafa bir dünya ama uyku sıfır çünkü bahçede çocuğun pitbull var deli gibi bizi kesiyor, özellikle beni. kirpiğimi kırpsam g..ü başı ayrı oynuyor hayvanın. o gece sabaha kadar hayatımı ciddi ciddi sorguladım, ne kadar haysiyet yoksunu biri olduğumu kendime itiraf edip kabullenince az buçuk akıllandım.

duş.

ben sıçarken hep sorguluyorum.
kabızken hele yeni bir ideoloji keşfetme kıvamına geliyorum.

çömelince beyne kan daha fazla gidiyor tabi hızlı düşünüyorsun.

yürüyen merdivenler

ekmek kuyruğu