hayattan çıkarılmış en önemli ders

dudağı nemlendirmeden sigarayı içersen elin yanar kardeş..

karnıyarığa fazla kendini kaptırma et fiyatlarını biliyorsun. bu ülkede kriz var, enflasyon var. o yemeği unut gönlüm. hem yapması da çok zor. ayrıca aşırı derecede sağlıksız bir yemek. karnıyarık bir kere isimden kaybeden uzak durulması gereken bir yemektir. uzak dur ve unut. hayattan çıkarman gereken en önemli dersi bilemem ama hayatından çıkarman gereken en önemli yemek karnıyarıktır. şu an fırında olması seni şaşırtmasın. annene tavır koy ve ben feminist oldum artık et yemiyorum de. bişeyler yap işte moruk.

her istediğini söyleyen istemediğini işitir.

hayatta aslolan biziz, yani kişinin kendisidir. kişi, değerlere uygun bir şekilde sınır çizdiğinde yanında kalanlarla hayatına devam edecek ama sınır çizdiğinde hayatından çıkanlardan dolayı kendini değersiz hissetmeyecek, kendini suçlamayacak çünkü burada sorun kişide değil, karşı tarafta aslında... yani bir metafor yaparsam, biz artık kendimiz olmaya karar verdiğimizde bir gemiye biniyoruz, bizi olduğumuz gibi kabul edenler, bizimle birlikte o gemiye biniyor, bizi olduğumuz gibi kabul etmeyenler ise o gemiye binmiyor. biz de "niye onlar da benim gemime binmiyor, onlar da binsin" diye ısrar etmiyoruz, bundan böyle gemiye binenlerle hayatımıza devam ediyoruz...

en yakın dostluklar da dahil olmak üzere tüm arkadaşlıklar gelip geçicidir.

zamanın siz ne yaparsanız yapın geçtiğini öğrendim ben. bir şekilde yaş alıyorsunuz ve sonunu düşünmeye başlıyorsunuz. satranç oynarken nasıl oyun ortasındaki taş değişimi oyunun sonunda tahtada kalan taşları belirliyor işte orta yaşlara gelince yaptıklarınız veya yapmadıklarımız da hayatın sonunu belirliyor.

elbette siz saldırmayı ve kazanmayı planlarken hiç beklemediğiniz bir kalp krizi veya kaza ile mat olabiliyorsunuz, bu yüzden hem ileri hamleleri hesaplamalı hem de tahtanın anlık durumuna bakmalısınız.

sedat peker’in de dediği gibi hayat fena halde go oyununa benzer ama önemli olan sizin neyi sevdiğiniz. ben satranç seviyorum. hayatta sonsuz ihtimaller var, satranç bir yerden sonra sonu belli bir yola giriyor ama go oyununda teoman’ın da dediği gibi bir anda şampiyonluk kupasını kaldıracağınızı sanarken diskalifiye olabiliyorsunuz.

sevdiğinin peşinden gitmek önemli. karşı cins olarak da.

insan mutluluğa yaklaştığı an ölüyordu.

yaranı kimse bilmesin.
en yakının bile gün gelir canını acıtmak için oraya parmak basar.

zamanı geri alamıyorsun, sevdiklerinin kıymetini bil ve anın tadını çıkar. anda kal.

işi bilen etli pilavı kaynatır,
iş bilmeyen dudağını oynatır.

her ihanet sevgiyle başlar

kimseye zayıf yanını göstermemek. her insanın hatırlamak istemeyeceği zayıflıklar başına gelmiştir mutlaka. kimisi buna hiç takmaz, yaşanmamış gibi, sanki bir rüyaymış gibi devam eder, kimisi de takar bunu, sırrını birilerine açar. işte bu sırrı kimseye açmamak ve kendini olabildiğince güçlü göstermek.

yakınına aldıklarına dikkat et. olurda bir gün düşman olursanız sana nasıl davranacağını düşün mesafeni ona göre ayarla. karakteri sağlamsa eğer kanlı bıçaklı dahi olsanız seni arkandan vurmaz.

her ne kadar biri hayatının anlamı olsa da yalniz oluyorsun

önce kendini mutlu edeceksin ki başkasına faydan olsun. başkalarını mutlu etmek için uğraştığında hüsrana uğruyor zamanla kendin mutsuz oluyorsun.sonra bir bakmışsın zaman akıp gitmiş hayaller yarım kalmış.
o yüzden
eskiler boşa dememiş ne olursa olsun önce can sonra canan diye...

deveye diken yarıyormuş insana da eden

yan ama tütme...

insanlara hayır diyebilmeyi öğren.

kimseye güvenme.

hayat boş eğlen coş.