hayvanlarla konuşmak

uzun yıllar hayvan beslemiş bir insan olarak bana garip gelmeyen durumdur. hayvanların bizimle tek farkı bir alfabeleri olmamasıdır. siz de gerçek bir hayvan severseniz bir süre sonra onların ne demek istediklerini anlarsınız. o güzel dostlarımız zaten bizim ne dediğimizi her zaman anlıyorlar.

çok kez şahit olmuşumdur. bir hayvan sahibinin ne dediğini anlar. siz de onun ne dediğini anlarsınız.

insanlarla konuşmaktan daha keyif vericidir.

hayvan beslemeyenlerin, hayvan sevgisi olmayanların asla anlayamayacağı durumdur.

köpeklerimden biri her türlü derdini anlatıyor. (gezmek istiyorum, zincirim sıkıştı çözer misin?, sal da bi' şunun ebesine atlayayım, baba biri geliyor lavuğa bi' bak hayır mı şer mi?) havlamasının tonuyla benimle iletişim kuruyor. çok eğlenceli bir durum. zamanında çetin savaşlar vermiş, gözünün birini kaybetmiş, suratında yara çizikleri olan bir köpek için fazla duygusal.

evcil hayvanla anlaşmaya alıştım fakat kedime kafamla 'hadi çık' yaptım hayvan ikidir anlıyor. bence bu durum ürkütücü biraz.

budur ....

www.youtube.com/shorts/TC6R...

her kedy gördüğümde ben:
-naber lenn.. nası gidio??

**etraftakilerin esrarengiz bakışları, kedynin meow diyip gitmesi..

terapi niteliği taşımıyor ama rahatlattığı da bir gerçek.

özellikle kışın konuşmayı daha çok severim. dikmen ve kızılay arasında 4-5 derece sıcaklık farkı oluyor. camdaki kuşlarıma* aşağı inin uyarısı yapmayı seviyorum. hava daha iyi oralarda, burada tüylerini kabartıp daha fazla üşümelerinin alemi yok.

karşıdaki insan olsa anlarım da bir hayvanla konuşmak şizofreni belirtisi olabilir.

hayvanlarla elbet konuşulmaz fakat iletişmek mümkün. sevindiklerini, hasta olduklarını, aç veya susuz kaldıklarını hatta evlenmek istediklerini rahatça anlayabiliyorsunuz.

benim bir muhabbet kuşum vardı. tek yaşayan dişi bir kuştu. çok uysaldı . fakat 1.5 yaşına girince buna birşeyler oldu. asabileşti, kendini sevdirmeyi bıraktı. daha da kötüsü hayvan üzerime f16 gibi sortiler atarak gelip gagalayarak kaçıyordu. siz okuyunca gülebilirsiniz ama evde sakin sakin otururken gözünüzü oymaya gelen bir kuş hiç hoş değil.

neyse ufak bir araştırmayla hayvanın kızgınlığa girdiğini öğrendim. buna eş aldık olmadı, petshop'a götürdüm seçsin diye olmadı. hayvan neslini mi unuttu lan acaba derken bi manitaya kalbi kaydı. fakat damat adayı bunu beğenmedi. birde afadersiniz bizim kız yıllardır evdeki tek kuş olunca baskın çıktı şırfıntı.

gel zaman git zaman biri bir akıl verdi. dedi sen bunu iyi besle boş yumurta atsın, strese girmiş strese gitsin. ulan başladık boş beşik filmi çevirmeye. gittim tahta bir yuvalık aldım. petshopçu diyor ki o yuvalık küçük bak yavrular falan sığamaz içine. büyük olanı da pahalı diye almak istemiyorum. nasıl olsa yavru çıkmayacak bir şey çıkmayacak. hayvan yumurta atabilsin diye başladık yumurta mamaları, vitaminler falan. sanki o aşeriyor da ben de gidip aşerdiği şeyi bulup getiriyorum.

neyse bu yumurtayı attı bir rahatladı bir rahatladı. hayvanın kokusu bile değişti. ama bu seferde başka bir sorun oldu. gerizekalı boş yumurtaya yatıyor. ulan alsam yumurtayı yine stres yapıp gözümü oyar mı bilmiyorum. bu sefer harbi oyar yumurtasını çaldım boru mu? gerizekalı bırakmadı da yumurtayı. 15 gün sonra falan boş olduğunu anladı herhalde kırdı yumurtayı.

ama tekrar pamuk gibi uysal olmuştu hayvancağız. demek istediğim konuşamayabilirsiniz ama çoğunlukla ihtiyaçlarını anlarsınız.

var böyle dostlarım. o denli de doğal ve içten yapıyorlar ve başarıyorlar ki şaşırmıyorsunuz. sanki aramızda bir çinli de var ve o da çince biliyor gibi.. kabulleniyor, hatta hani "ne dedi ne dedi" diye sorasınız geliyor..
bendeniz o işi bir sorumluluk, biraz yük gibi görenlerdenim. biraz tembelim evet. bırakalı uzun yıllar oldu.. katlanıp başarabilenleri yadırgamam. ancak bana göre değil diyor susuyorum.

şu hale gelmişse, bir psikiyatriste ve yanısıra da zoonos araştırması için mikrobiyologa başvurulması, götürülmesi gereken kişinin eylemidir.

genelde kedilerle konuşurum fakat cevap alamam.

konuşurum, şarkılar söylerim, hikayeler anlatırım, koklaşırız, öpüşürüz, bazen kıskançlık kavgası çıkar, kavga ederiz <3

biraz evvel yaptıgim olay apartmanda ki lomşunun kedileri var gündüz apartmanın içinde bodrumda fink atıyorlar çğlen olunca benim kapıda bekliyor 2'si mama için anne işte.

bende arada kapıyı açıp konuşuyorum.

- bu dersi üniversite mektebinde bile öğrenemezsin. sokak köpeklerine selam vermek, adam olmaya çeyrek var demektir.

yukarıdaki replik, sadri alışık'ın avare filminden. buna denk geldiğimden beri yapıyorum arada. sakin sakin oturmuş etrafı kesen kedi veya köpek gördüğüm zaman. "naber lan?" diyip geçiyorum. en azından, keyifli bir etkileşim yaşamış oluyoruz karşılıklı.

sürekli yaptığım şeydir hele ki bir köpeğe denk geldiysem, durun kenarda söylemlerimi dinleyin ve onları seviş şeklimi izleyin. dayanamıyorum, ruhum deli seviyede dog lover.

konusulur elbette niye konusulmasin:)
ben konusurum sokagin canlariyla ozellikle...onlarin cok konusani yoktur cunku

bizi gayet iyi anliyorlar ve kendi dillerince bize karsilik veriyor hepsi...gormesini anlamasini hissetmesini bilirsek elbette


rahmetli sadri alisik'in bir repligi vardi
sokak kopeklerine selam vermeye baslamissan adamliga ceyrek kalmistir.

konuşulmayacağını iddia eden varsa, evdeki tüylü danayla muhabbetlerimizin videosunu atabilirim*
çişi için ayrı, kakası için ayrı ses çıkartır.
maması için başka bir kelimesi var.
ama en çok, i love you demesini seviyorum.
aaaavaaaavuuuu *