her şeyi arkada bırakıp ülkeyi terk etmek

giderken kendimizi de götürüyor muyuz?

ülkeyi değilde her gün bu şehri ne zaman terk edip gidicem diye düşünüyorum

umarım o her şeyin içinde onur haysiyet şeref yoktur..

her şeyi bırakırım da güzeller güzeli türk hanımefendilerini bırakıp gidemem işte.

eğitim almak için, çalışmak için gidilmiştir ya da yabancı birisiyle evlenip onun ülkesine yerleşmişsindir bunlar gayet olağan şeyler ama kendi ülkem için konuşuyorum, iltica etmenin onurlu bir tarafı yoktur.

"at gibi giden, it gibi geri döner."

bir gün gideceğim belki seneye ve bir daha dönmeyeceğim. it gibi geri dönenler uyumsuz eziklerdir. ulan elin afganı gelip burada dükkan açıyor, adam usta olmuş. sen avrupa'da tutunamıyorsun. senden zaten bir bok olmaz.

valla bazen çok düşünüyorum sonra ekonomik imkanlar el vermediği için vazgeçmek zorunda kalıyorum.

maruz kaldığı şartlara dayanamayan insanların çözüm yolu ki çok etkili bir çözüm çoğu zaman.
konuşulması gereken maruz kaldığımız şartlardır. özellikle şu son 20 yılda yapılan zulüm cilt cilt kitaplara sığmaz. 3 günlük dünyada bu cehalate maruz kalmak cidden çekilebilir bir şey değil.
yakın zamanda gördüğüm frankfurt belediye başkanının görevden alınması haberini ilk gördüğüm zaman o kadar uzak gelmişti ki bana olay. yani dünyanın bir yerlerinde yolsuzluk yapan kişiler görevden alınabiliyormuş. yolsuzlukları söyleyenlere vatan haini demiyorlarmış.
korkunç derecede beyin göçü veriyoruz ve bu insanların çoğunun asıl derdi ekonomik şeyler değil. buradaki hırsızların bu insanlara paragöz falan demesi de bu ülkedeki cehaletin derecesini anlatan bir ironi işte.

yeni bir gezegen bulunmadığı sürece düşünmediğim eylem. her yer aynı b*k.

valize sığmayanları yanına alamayınca her şeyi bırakmış mı sayılırız?

gönlümü bıraktıktan sonra dünyanın öbür ucuna gitsem ne olur dünya benim olsa ne olur. gönlüm yanımda olacak ki yaşadığımın farkında olayım.

acıtasyon yapmanıza gerek yok. kimsenin umrunda değilsiniz.

hiçbir zaman böyle bir düşüncede olmadım olmayıda düşünmüyorum. evet ülkenin durumu iyi değil kötü bir durumdayız kendi vatanımızda değer bile görmüyoruz ama böyle yapmaları vatanımı onlara bırakıp gitmeme sebep değil.

hayalimdir. fakat hayaller amsterdam , gerçekler balıkesir .

bu birçok kişi için mümkün değil.
eğer mümkünse ne şekilde yapılacağı konusunda ayrıntılı bilgi almak için bilen biri ile iletişim kurmak isterim.

önümüzdeki seçimler sadece ülkenin kaderini değil, benim de ülkeden gidip gitmeyeceğimi belirleyecek gibi. gerçi her türlü bu ülkenin toparlanması bi 50 yıl alır. beni unutun arkadaşlar.

yurtdışında iş bulmak maalesef düşünüldüğü kadar kolay değil. avrupadaki ülkelerin çoğunluğu kendi anadillerinde akıcı konuşmanızı bekliyorlar. beklenmeyen pozisyonlarda da orada okumanız avantaj sağlayabiliyor (çeşitli ülkelerde. hepsi için geçerli değil) ama bu pozisyonlara da avrupa birliğinden birileri kolaylıkla girebileceği için işe alınmanız yine zor. youtuberlarda vize, korede yaşam videolarında denk gelebileceğiniz üzere mülteci olarak adlandırılmanız da olası.

bütün bunların hepsini kenara koyduğunuzda birleşik krallık örneğinden gideyim amerikalısından hintlisine ve zengin çinlisine kadar uluslararası bir havuzla rekabet ediyorsunuz. kanada ve amerika uzak ülkeler ve bunlar için de benzeri geçerli. kanada için ielts’e girmeli ve belli bir bütçeniz de olmalı.

almanya’da iş bulmak sanırım alanınıza göre daha kolay. ancak doktorluk, hemşirelik gibi meslekler dışında da yurtdışı zor.

hevesinizi kırmak amacıyla yazmıyorum bunu ama gerçekçi olmakta fayda var. avrupayı istiyorsanız gerekirse ciddi ciddi ingilizce dışında ikinci bir yabancı dil öğrenmek gibi faktörleri düşünmelisiniz. tabii bu esnada çalışıp cv’nizi de geliştirmelisiniz.

umarım herşey gönlünüzce olur.

(bkz: nah işareti yapmak)

ben yapamam sanırım olur da mesleğimde yükselirim orası ayrı.
kötülükte bırakıp gitmek için mi binlerce şehit var. bilemiyorum.