hiç arkadaşı olmayan insan

arkadaşsız: ihsan edecek hiçbir nimetin olmaması. servet yoksunu. gerçeğin ve sağduyunun ifadesine bağımlı
ambrose bierce, the devil's dictionary (1911)

kitaplarla kendine hiç bulamayacağı dostlar edinmiş insan

sorunları vardır. psikolojik destek almasını tavsiye ediyorum. bu normal bir durum değildir, övünülecek bir tarafı da yoktur.

gereksizin gereksizi insan artığı konucuklar bütünün sözde bir parçası. insan iletişimi diye bir şey artık yok. hiçbir mavrayı veya gündelikliğe bulaşmadan; diyalog kurmaksızın diyalogun olmadığı, tüm bu yazılar ve aktarımda ya da ikmalde de bir akamet sağlamayacağı gibi, bu yazarsız yazarı olmayan yerde, herhangi bir şeye ihtiva uyandırmaksızın yarar sağlama olmaksızın, (kimseye yazılacak bir şey kalmadı.) tümden ağlak kendi yalnızlığını yüceltmeye gayret eden, buraları ve atık-beynini ağlama duvarına çeviren hödük sürüsünün serzenişlerininde köküne kibrit suyu!

hiç arkadaşının olmaması tercihi ise yalnızlıktan keyif almayı başarabilmiş yegane insandır. ama bu onun tercihi değilse asosyal olabilir, parasız olabilir, sorunlu olabilir.

benimdir. napiyim yok işte
çok okul değiştirdim
askerde çok yerim değişti
iş çok değiştirdim
şuanda pek güven duyulmicak bir iş yapıyorum.

benim yok. sosyal medya takılıyorum. ünlülere sataşıyorum. yuvarlanıp gidiyoruz.

düşünsene, düğünleri falan oluyor bu tiplerin, hiç arkadaşı yok tarafların. evet.

"damat, nerede arkadaşların?"
"yok ki."

arkadaşlık , dostluk kurmak , birine her durumda sahip çıkmak biraz sorumluluk işi . en güzeli yalnızlığını kendinden sıkılmadan yaşamak.
çok iyi geliyor arkadaşsız olmak.

ben.

bu insan benim, buna dair hiçbir şekilde sorun diyebileceğim sıkıntım yok, aksine ince düşünceli, tanıdık tanımadık herkese selam veren, sevdiğim insanlara karşı aşırı sevgi ve ilgi verebilecek bir insanım. lakin hiç bir şekilde arkadaşım, dostum diyebileceğim bir kimse yok. tanıdık dediğim çok insan var, sanalda, reelde bazılarına benden yaşça büyük olmasından ötürü tanıdık derim(yaşça büyük oldukları için arkadaşım demeyi onlara bir saygısızlık olarak görüyorum), bazılarına da muhabbetim çok olmadığından ama aram iyi olduğundan ötürü tanıdık derim. ama hiç arkadaş dediğim bir kimse yok.

2019'u çok özledim, o zaman 6. sınıf ve 7. sınıfa giden bir ortaokullu bir velettim, arkadaş grubum vardı okulda ve mahallede(mahalle okulunda okudum ben), biz okuldan sonra internet kafeye giderdik, mahallede gezerdik. okul ve mahalle dışında da arkadaşlarım vardı... ne oldu birden bire diye sorguluyorum bazen, o yıllarda dinlediğim şarkıları arada dinleyip özlüyorum o günleri. yani kısacık bahsedeyim, arkadaşlarımdan bazıları beni o dönem iyi niyetli bir saf olmamdan yararlanıp beni kullanmaya çalışmışlardı, bu kadar yani...

yakın arkadaşlarım kilometrelerce uzakta, memleketimdeki eski arkadaşlarla yılda anca bir iki kere bir yerlerde karşılaşırsak ayak üstü muhabbet ediyoruz. zamanımın tamamı neredeyse ailemle geçiyor. bu boşlukları da uzaktaki arkadaşlarla telefonda konuşarak; sanal arkadaşlarla da yazışarak bir nebze doldurduğumu düşünüyorum. zamanımı kendi başıma geçirmeye öyle alıştım ki arkadaşsız bir dünyaya alışmış olmak insanı bazen korkutuyor.

+ kimsesi olmayan insan olarak daha da sıkıntılı olan kişidir, evet sosyal yaşantı içinde binlerce insan tanımak var ama arkadaşsızlık ve kimsenin olmadığı bir hayat yaşamak zor

başarılı olma ihtimali yüksek insan profilidir kendisi.