iç sıkıntısı

iç sıkıntısı dışınıza vurduğunda korkmaya başlayabilirsiniz.şimdilik sıkıntısı olmayandır.

bu sıcaklarda hiç çekilmiyor. yapacak bir şey de yok. konuşacak kimseler oyalanacak bir şeyler de yok. uyusan başın ağrıyor. eski şarkıların tadı yok.

(bkz: içine öküz oturmak)

ansızın gelir ruhunu talan eder huzurunu alıp götürür ve git deyince gitmez..

genelde kötü birşey olacağı zaman ortaya çıkan his

zaman içinde; çözülmesi bize bağlı olmayan kronik dertlerimizle yaşamayı öğreniriz. o kadar geriye iteriz ki onlara rağmen hayattan keyif alarak yaşayabiliriz. hayatımız, doğal akışı içinde sürerken bir şey olur. çoğu zaman fark etmeyiz bu tetikleyiciyi. bazen bir insan, bazen bir nesnenin çağrıştırdığı anı, bazen bir olay, bazen bir telefon görüşmesidir. gündelik yaşamda taaa gerilere itelediğimiz o kronik sorun olanca ağırlığıyla çıkagelir karşımıza. göğsümüze bastırır, nefes almayı zorlaştırır, bizi baştan ayağa hüzne boğar. yeterince keyfimiz kaçıp, içimiz cendereyle sıkılınca, onu bastıracak ondan daha güçlü bir duygu hissetmek için harekete geçeriz. yürümek, yüzmek, müzik dinlemek, içmek.. o gece uyuyup, ertesi sabah, derin bir nefes alarak daha güzel bir güne başlarız.

bana bir filozof bir de badanacı lazım. iç sıkıntım anca gider..

bu tür problemler, kişilerin içinde bulundukları duruma, yaşadıklarının, hissettiklerinin derecesine göre kimi zaman “iç sıkıntısı” kimi zaman “depresyon” olarak adlandırılmaktadır. eskiden de anadolu insanı buna ‘gönül yorgunluğu’ derdi. bu hastalığa yakalananlar heves kaybı, hayattan bıkma ve ümitsizlik girdabına düşüyor. yaşadığımız çağda, neredeyse herkes de: bireylerde, ailelerde, toplumlarda bir yorgunluk, bir iç sıkıntısı var... insanların hem bedenleri yorgun hem gönülleri ...

vücut dinlendirilince beden yorgunluğu geçip gidiyor. oysa gönül yorgunluğu geçmiyor, dinlenmeyle bitmiyor. yorgun, mutsuz, kırgın, dargın, bitkin ve keyifsiz insanlar, “enerjim kalmadı, pilim bitti” sitemleri ile hayata küskün halde doğruca doktor kapılarına koşuyorlar. oysa bedenler değil gönüller yorgun ve hasta. bu yorgunluk, bu iç sıkıntısı vücut yorgunluğundan daha yıpratıcı bir rahatsızlıktır.

peki neler yapabiliriz. iş yoğunluğumuz ne seviyede olursa olsun kendimize de zaman ayırabiliriz. bizi dinlendirecek, hayata farklı bir pencereden bakmamızı sağlayacak hobiler, uğraşılar, karşılıksız, çıkarsız sevgiler, dostluklar, zaman zaman kendimizi şehrin kalabalığından, keşmekeşinden, stresinden dışarı atmalar gönül yorgunluğumuzu, iç sıkıntımızı gidermede yardımcı olacaktır.

üç kere iç çektim yinede geçmedi
10 defa da çeksen geçmez arkadaş
iç çektiğin şey
böbrek taşı gibi
içinin en içine oturmuştur

gelecek kaygısı filan diyemeyeceğim. aile baskısı sürekli uyuşukluk acaba mı diye sorgulamalar..

son bi haftadır kontrolsüz iç sıkıntım var, sebep olanların……

bozuk otomatik kapı gibidir, kafasına göre açılır ve de kapanır. böyle olunca da zaman zaman sıkışıp kalınabiliniyor. gönül penceresi ile eş zamanlı açık kalırsa ceyran yapar, mazallah yamultur.

ülke gençliğinin milli ve resmi hastalığıdır. makarna ve atv iyi geliyor diyor tübitak.

ah bir sahilimiz olsa da sıkıntıları dalgalara savurup gelsek.

hay ben böyle bozkırın.

ufunet basıyor ufunet.

normalde kendim için çok olumlu bir insan olmasam da okuyanlara belki olumlu bir şeyim dokunur

yersiz yersiz gelip insanın içini kemirir.uzmanlar mangal yakmanın iç sıkıntısına iyi geldiğini çok net ifade etmektedir ya da ben çok acıkmış da olabilirim bilemedim.

gecenni bu saatinde vücudumu saran.

geçmiyor.

şu sıralar bolca "iş sıkıntısı" olarak akseden durum.

en güzel anları bile mahveder. çoğu zaman söylenilmez keyif kaçıran olmamak için. bazen o orada yokmuş gibi davranırsın, gülersin, eğlenirsin ama orada bir yerlerde olduğunu da bilirsin.