iç sıkıntısı

bendeki iç çıkıntısı.

biraz c vitamini takviyesi, biraz lifli gıda, bol su, bi de salatalık yapıştır alına, buruna, bi kese at, tamamsın.*

olur olmadık anda gelip insanı, hayattan bezdiren hede.

parasızlıktan kaynaklanır.

kaynağı nedir ne değildir pek bilmiyorum. sadece benimle bir bütün halinde yaşadığını biliyorum resmen vücudum da kiracı

2022'nin yanında promosyon olarak gelen hal.

bir babaanne/anneanne gibi dizilerimi döverek söylenmemi sağlayan durum.

bir ortamda "sıkıntı diye bir şey yoktur fakirlik vardır" diye bir cümleye takılmıştım.
mantıklı olabilir, üzerine uzunca düşünmek lazım.

göğsünün üstünde tonlarca ağırlık oturur da nefes alamazsın. dağlara , tepelere çıkmak istersin bağırıp çağırmak istersin de bağıramazsın. insanlara anlatmak istersin de o sıkıntıyı anlatamazsın ya da anlamayacaklarını düşünürsün . boğazında düğümlenen kelimeler sıkıntıyı daha da ağırlaştırır. gittikçe kaybedersin kendini ve sorguya başlarsın. bu sonsuz devredilemez bir nöbettir ve bitmeyen bir askerlik gibidir . şafak ne zaman doğan güneş olacak bir ışık göremezsin. sadece karanlık bir tavan ve tek dostun sigaran. hayatının nasıl harcandığını izlersin o kadar. sonra sabah ezanı okunur ve o sessizlikte kalbine daha fazla ağırlık çöker ve her gece bu böyle devam eder...

çoğu zaman sebepsiz yere içimde oluşuveriyor. sonrasında elbet küçük veya büyük(genelde değer verdiğim kişilerden küçük çapta) haber alıyorum. birlikte olduktan sonra pek de çözülemeyecek bir sorun yok. önemli olan kalpler bir olsun. önem verdiğim kişilerle kurduğum bağdan dolayı bence bende bu yüzden zaman zaman sıkıntı beliriyor.

kendimle ilgili olduğu zaman ise kendi çözümü uzun yürüyüşler yaparak insan içine karışmak oluyor. yaptığım kimi zaman bir avm önünde oturup geçen araçları geçen insanları izlemek oluyor (kendimi hayatın akışına bırakıyorum.)kimi zaman bir kulağımda enstrüman sesleri bir kulağımda doğanın sesleri ile sahilde yapılan yürüyüşler oluyor. yalnız kalmaktansa insanların içine karışmak kendine gelmemi sağlıyor. yaşadığım problemleri gözümde büyütmemi engelleyip üstesinden gelmemi sağlıyor. çünkü kendi başımıza kaldığımız zaman o dertler daha da büyüyor.

şu zamanlarda zor ama kendinizi dinleyebileceğiniz vakitler ayırın. çünkü hayatın temposuna kapılıp çoğu zaman en önemli şeyi kendimizi unutuyoruz.

göğüs kafesiniz ile mide arasına tam ortaya sanki bir reşo yakıtlı ısıtıcı koymuş hissiyatıdır. ilacı da mal gibi beklemektir maalesef. bilimin çaresiz kaldığı konuların başında gelir bence.

(bkz: depresif ruh hali)

insanı yer bitirir ama sıkıntı yok çünkü çözümü basit.*

aniden gelen iç sıkıntısı bastırır bazen ciğerlerimi ve nefes alamam.nefes alamıyor gibiyim.fiziksel açıdan sağlam görünüyor her yerim.şöyle bir bakıyorumda kırık çıkık yok.peki ya kalbim? rutin bir düzende giderken hayatım neden birdenbire ters köşe oluverir.az önce kahkaha atan ben,nasıl olurda şimdi gözyaşlarınla konuşabilir.her şey değişir,dönüşebilir.evet bende bunu biliyorum ama nasıl bu kadar ani gerçekleşebilir.seven sevdiğini yeri gelir üzebilir ama seviyorsa üzmesine nasıl dayanılabilir.sabır o kadar bekleyip bir anda neden taşabilir? aklımda sorular,yüzümde damla damla gözyaşı, başımda en büyük destekçim sevgili yastığım. huzursuzluk içinde nasıl huzuru yakalayabiliriz soruyorum sizlere.cevabı keşfeden varsa lütfen paylaşsın bizimlede.olumlama yaparak günü kurtarır mıyım?içimdeki negatif duyguları tümden bir tuşa basıp kaldırıp çöp kutusuna atabilir ve yok edebilir miyim? bir bilgisayar gibi yaşasam mutlu olabilir miyim? yoksa yeni bir sürüm güncelleme gelir ve bende geri dönüşüme gidip sonsuzluğa adım atabilir miyim?

şuan olan şey, canım sıkılıyor. bi değişiğim, canım bişey istemiyor. niye ola ki?

müthiş bir mide bulantısını da beraberinde getiren can sıkıcı bir durumdur.

her şey çok güzel gidiyordur ve bu davetsiz misafir tüm istenmemezliğine rağmen gelir içinize kurulur. git dersiniz gitmez, "gel halledelim şu işi, böyle sıkıl bunal nereye kadar" dersiniz, kulaklarını kapatıp "o la la la laa laaa" der size. siz de çaresizce oturur, kendi rızası ile kalksın gitsin diye dua edersiniz. işin kötü yanı çoğu zaman gitmez, en iyisi sizin onunla yaşamayı öğrenmeniz. naçizane tavsiyem, her şeyden kaçıp kendinizi insanlardan ve kendinizden bıktıracak duruma getirmemeniz. yalnızlık, ne kadar zor olsa da, insan için kaçınılmaz son.

sigara içemeyince geliyor. sigara içsem de geliyor. hep geliyor.
geldikleri gibi giderler. kimler gitmedi ki?
sözlük çok durgun olunca da geliyor? sizin benim ruh halimi yerin dibine sokmaya ne hakkınız var ? yok mu? var mı? içim sıkılıyor şarkı vardı dur. kimindi.hah.

çok eğlenceli şarkı bence.
(bkz: sezen aksu)-(bkz: erkekler)
başlığı yoksa canım da isterse açarım belki.

tolstoy diyor ki: uyumak istiyorum, uyuyamıyorum, düşünmeyeyim diyorum, onu da yapamıyorum.
tam ruh halim.

geçmek bilmeyen kalıtsal bir hastalık gibi ...

bu aralar sıkça yaşadığım durum. çaresi nedir hâlâ çözemedim.