iç sıkıntısı

ağır bir depresyondan çıktıktan sonra arada beni yoklayan his. buna da şükür tabi

2 gündür yoğun olarak hissettiğim şey.

tuhaf olan, bir sebebi de yok.

ruhun asıl vatanını özlemesinin vermiş olduğu burukluk hali.

ıçimize öküz oturmuş gibi olduğumuz yerden kalkmak istemeyiz. bıraksalar günlerce öyle kalakalırız.

günümü berbat eden kişi yüzünden canım çok sıkkın. bütün gün oyun oynadım, uykum da yok. uykum gelmiyor bir türlü.
stres beni ne hallere soktu. bi hiç yemiyorum bi çok yiyorum.
şimdi uyku düzenim de bozulursa tekrar gerçekten tahammülüm yok artık ya.
ayarlarımla oynamayın lan artık.
bu iç sıkıntımı geçirecek bir tek bir şeyler izleyip uyumaya çalışmak olabilirdi.
şansa bak bu saatte yayın açmış sevdiğim yayıncım.
gece gece cilt bakımı yapıp yatacağım. günlerdir üşeniyordum.
insan olmak çok zor.
keşke timsah olsaydım da yeseydim sizi.

doğumumla içime kene gibi yapışan nalet.*

bu aralar beni saran durum.
nuri bilge ceylan filminde oynayabilirim. haberi olsun.
öyle saatlerce bir şey yapmadan arada off layıp puff layarak, bir denize, bir bozkıra, bir şehre amaçsızca bakıp içimden amaçsız sonuca varmayan konuşmalar yapabilirim.

sözlükte bile ne yazasım ne okuyasım var.

öyle bir şey bu iç sıkıntısı.

belki de havaların ve yalnızlığımın birlikte olup beni düşürdüğü durumdur.

nedenine göre etkisi değişen durum. nedensizse cenin pozisyonu alıp geçmesini bekleyin efenim.

şu an içimdeki sıkıntı içime sığmayacak düzeye geldi. bu hayatta başarısız olunca hep suçlusu ben sayılıyorum. ben çalışmamış oluyorum. ben yanlış kararlar almış oluyorum. o kadar çetrefilli bi hayat yaşadım ki bu hayat bana hep günü kurtarmayı öğretti. günü kurtarmaya çabalarken hiç ileriye dönük hedefler belirleyemedim. ama kimse bunları göz önünde bulundurmuyo. herkese göre ben suçluyum, hayatı elime yüzüme bulaştıran benim. beni gerçekten düşündüğünü zannettiğim insanlar bile beni suçluyor. bu kız nasılsa umursamaz diyip yüzüme gülüyor. umursamaz olmam duygularım ve mantığımın olmadığını mı gösteriyor?

hiçbir yere sığamıyorsun. içinden bir şeyleri söküp atmak istiyorsun yapamıyorsun. berbat bir duygu hali.

"bir şey var gibi ama yok gibi de. ne olur ne olmaz ben senin huzurunu kaçırayım" diyen his. kendisiyle uzun sayılabilecek bir mesai* harcayınca varlığını benimsiyor ve onu normalleştiriyorsunuz. iki gram huzurlu hissettiğinizde aniden gözden kaybolan çocuğunuzu arar gibi "hanimiş benim iç sıkıntım" diye sağa sola bakınıyorsunuz. sonra beyninizin içindeki kaydıraktan kayarken "anneee bak buradayım" diye el sallıyor. farkındayım, iç sıkıntıyla çocuk sahibi olmak arasında bir bağ kurmuşum gibi oldu. bunu kastetmedim. belki de ettim.

iç, dış her yer sıkıntı, sıkıntı içimde değil sanki ben sıkıntının içindeyim öyle bir durum.

türk dil kurumunun güncel türkçe sözlüğüne göre işsizlik, tekdüzelik, bezginlik vb. sebeplerden doğan ruhsal yorgunluk, cefa, eziyet anlamına gelen bir isimdir sıkıntı. sözlük bu isme örnek cümle olarak da iç sıkıntısını vermiş zaten.

yani yukarıda tanımını yaptığımız isim içimizde olursa buna iç sıkıntı diyoruz. dışımızda olursa zaten bizi ilgilendirmez bu saatten sonra.

isim belli ki sıkmak sözcüğünden türemiş. başka türlüsü olamazdı zaten. çok uzun zamandır benim de içim sıkılıyor. yani daha somut haliyle söylemem gerekirse otranto şatosundan ithal bir el içimdeki organları alıp sıkıp sıkıp bırakıyor. yeterli anatomi bilgim olmadığı için hangi organlarımın, hangi aralıklarla sıkıldığını belirtmem mümkün değil.

bu sıkıntıdan saklanmak da mümkün değil. sonuçta içim dışım bir. nereye saklanmayım. bir saklansam kimse beni bulamayacak. elma da deseler armut da deseler çıkmayacağım. hatta ortaya çıkayım diye bana çay içirmek isteyen bile olabilir ama ben saklanmakta devam edeceğim. içimde. kıyamet de kopsa, dalak böbrek de patlasa ben olduğum yerde sevgili arsız ölümü bekleyeceğim.

benim sıkıntı işsizlikten değil. tekdüzelik ve bezginlik ise anından kabul edebileceğim nedenler. ben bu dünyaya geldiğim ilk gün dünyanın bir oyun parkı olmadığını anlamıştım zaten ama bu kadar sıkıcı olabileceğini de düşünmemiştim açıkçası. büyüdükçe de daha net bir şekilde kanıtladı bana dünya nasıl bunaltıcı bir yer olduğunu.

ruhsal yorgunluk amaçsızca içimi kemiren bir elma kurdu gibi. nereye gittiği de belli değil, ne kadar süre devam edeceği de. ruhum yorgun. ama ruhuma sağlık. aramız çok da kötü değil onunla. farkındayım ne kadar yorgun olduğunun. aslında bedenimden bir kez çıksa, bir dolaşsa, güzel bir tatil yapsa iyi gelecek ona da. tatil yerini de ben ayarlamaya hazırım. çok iyi bir yer biliyorum. incecik bir köprüden geçip ulaşabileceği bir yer var. ya da birkaç bozuk para ile aşabileceği bir nehir. ama işte et ve tırnak gibi olduk ruhumla. ayrılmak istemiyor benden.

içim o kadar sıkılıyor ki bu aralar kendimi yüzme bilmeyen bir kaptan ahab gibi hissediyorum. bazen de cep saatini kaybetmiş beyaz tavşan gibi. hatta bazı bazı altın bileti bulamamış charlie gibi.

sıkı can iyiymiş gerçekten de tez çıkmıyor.

#2042396 no'lu tanım ile ilgili
yazar hislerini ne de güzel anlatmış. benim de içimi darladı bak. ama mengene falan değil. ben şöyle hissediyorum çocukken kafanı bir deliğe sokar sonra da çıkaramazsın ya panikle daha çok çekersin, çekersin... çektikçe de korkarsın. hah tam öyle işte. oysaki yapılması gereken belli. azıcık sakinleşmek ve de doğru açıyı yakalamak. korkmanın mecali yok, insanı daha da batağa saplıyor. haaa belki şey de olur, bir dost el tutar. azıcık sağa, şimdi biraz eğğğ, hoooop dur, topla gel!.. *
neyse bir de sırat ya stiks falan zahmetli olur hele ki cehennemde serinleyecek su da yok. ruhu dinlendirmek için bence bir boğaz esintisi kâfi gelir. *

hayal ettiğiniz hiçbir şeyin gerçekleşemeyeceğini anladığınız zaman içinize oturan histir. hiç gitmez, tatsız bir dünyada bu sıkıntıyla yaşarsınız.

ne yaparsan ne dinlersen geçmeyen şey..

istenmeyen misafir gibidir.geldi mi asla gitmez...

gelip çöktüyse içine, kesin bişey olacaktır. ya bi arkadaşınla aran bozulur, ya beklemediğin biri kalbini kırar, ya da bi yakının bi zarar görür, can sıkıcı bi olay.

iç coşkusu denli normal, geçmesi için beklenesi durum

tam da şuramda
demek istiyorum
üç kere iç çektim yine de geçmedi.