ilişkilere dair acı gerçekler

hep giderler.

biliyorum umrunda değil inan benim de umrumda değil eskiden beri huyumdur kimden hazetmesem o tarafa bakmam yokmuş gibi davranırım şimdi de öyle yapıcam.ailem sağolsun bir yabani yetiştirdiler.

olmaz. olsa da eskisi gibi olmaz. yani exten next olmuyor.

insanlar her şeyi hep (bkz: nalıncı keseri) gibi kendine yontuyor. bunu dile getirdiğinde ve çıkarına hizmet etmediğinde de kötü sen oluyorsun. ilginç.

anneniz dışında hiçbir kadın sizi tam anlamıyla sevmeyecek.
hayatınıza giren karşı cinsler sadece güzelliğiniz ve paranıza tutunacak.
''anlaşabilmeliyim'' denilen olgunun seks hayatının vazgeçilmezi olduğunu anlayacaksınız.
erkekseniz eğer, bir kadına zayıf yanınızı belli ettiğiniz an hayatınızdan çıkmak için en kısa yolu arayacaktır.
kimse vazgeçilmez değildir. karşı tarafın size verdiği değer düşükse, kendinize değer vermiyorsunuz demektir.
sizi siz yapan, kendinize olan saygınızdır. kendinize olan saygınızı başkasının iyiliği için kaybederseniz, en kısa zamanda tekmeyi yersiniz.

bir zamanlar dünyanız olan insanın günün birinde dünyanızın dışında bir yabancı olmasıdır.

ben en son sevgilim ile davalık oldum bak eşim demiyorum sevgilim diyorum.

en acı gerçek acılı adanadır.

zamanı gelince yolları ayırmazsan,hak ettiğinden fazla değer verirsen acınacak duruma düşersin.

bitiyor olması. ilişkinin bitmesi değil duyguların zamanla verilip o buharı üstünde durumunu kaybetmesinin bahsediyorum. yağı üzerinde donmuş yemek istemiyorsun ama israf edemezsin. sanrım karnım acıktı ilişkiler bile yemek olarak görünüyor gözüme.

kimse seni sen olduğun için sevmeyecek; herkes seni, seni sevmenin onlara ne kadar yakışacağını düşündüğü için, yani kendileri için sevecek ve bu da demek oluyor ki insan böyle yaparak yine kendini sevecek. sen hiç sevilmemiş olacaksın hikayenin sonunda.”
der
| dostoyevski

kendinle ilişkin sağlıklı olmadığı sürece, kimseyle sağlıklı bir ilişki kuramazsın.

insan dünyaya geldiği vakit etrafını tanımak söz öbeği altında faaliyetlere başlıyor. (merak etme felsefe bokundan yapmayacam sana) ne bileyim gidip onu tadıyor, buna dokunuyor, bir şeyi izliyor falan. git gide yaşamayı öğreniyor. etrafındakilerle iletişim kurmaya başlıyor ve iletişim kurduğu insanlarla arasında bir bağ oluşmaya başlıyor. her insan bu ilişkileri kendi çerçevesinde tanımlayıp sınıflandırıyor. ilk tanıştığı ilişki varsa anne-baba ilişkisi oluyor. genellikle verilen değer karşılığında hakkının en az verildiği ilişki oluyor. haklılık payında onların üzülmesini hiçe sayıyor vs vs.
büyüyor biraz daha arkadaşlık ilişkileri başlıyor. değişen zamanla o ilişkiler de değişiyor, yarı yolda bırakılıyor, bazen bu zaman bu fideyi ağaca çeviriyor velhasılıkelam abicim hayatında bi yerde bi iz bırakıyor. ya ders oluyor ya da dost
biraz daha zaman geçiyor birinden hoşlanıyor. buna da sevgililik ilişkisi deniyor. genelde eksikliklerini burada doldurmaya çalışıyor. doldurabilirse bazen karşı tarafı çok boşaltıyor.( yanlış anlaşılmasın) şayet dolduramazsa bir eksikliği daha oluyor.
neyse başlıktan çok uzaklaşmadan niye bu kadar da uzattıysam anlamadım. ilişkilere dair acı gerçek zamanın nasıl etki edeceğini tahmin edememendir.

çok seven taraf b.ku yer. ne kadar severseniz o kadar kenara atılırsınız. su içmezseniz ç.şiniz sarı olur bol su içerseniz daha şeffaf

çok seven terk edilir.
az seven terk eder.

bir taraf çok sever diğer taraf da bir süre sevmiş gibi yapıp bir süre sonra sıkılınca artık rol yapamayacağını anlayınca gider. ilişkilerin özeti budur.

yaşamadan öğrenemezsiniz.

hipergami gerçektir.

kadınlar, çocuklar ve hayvanlar karşılıksız olarak sevilirler oysa bir erkeğin sevilmek için bir şeyler vaat ediyor olması gerekir. freud ile aynı fikirdeyim. yazık lan bize.

sevgi bitiyor ve arada sadece bağlılık kalıyor, bu ilişkilere dair öğrendiğim en acı şey. umarım yanlış öğrenmişimdir.

güvendiğiniz dağlara çok hiddetli kar yağabiliyor arkadaşlar, öyle bir şaşarsınız ki..