insan ilişkilerinden çıkarılmış en önemli ders

sizi "hak etmeyen" ve bunu sürekli dile getiren biriyle aranızdaki ilişki uzun olmaz, olmayacaktır. inceldiği yerden kopması iki taraf için de çok daha sağlıklıdır zaten.

kimseye %100 güvenmeyin. kimseye derdinizi anlatmayın.

hiç kimseye hislerinizden çok güvenmeyin hissediyorsanız vardır bir bildiğiniz

herhangi bir ders çıkarılamayacağıdır. çıkarılsa da pratikte çalışmayabilir. her durum kendi dinamiklerini içinde barındırır. 'burada böyle oldu, o zaman sonrakinde ayağımı denk almayalıyım, kaba etimi kollayayım' gibi bir önerme her zaman doğru olmayacaktır. onçün korkmayınız, kasmayınız, keyif almaya bakınız. hayyam out!

kimse vazgeçilmez değildir hem de hiç kimse.

hayatımızda her şeyi sınır ve ölçüler belirler, ilişkiler hariç değildir.

kendini ve yaptıklarını ballandırarak anlatan insanların zihinlerinde değersizlik duygusu olması. oldukları değil olmak istedikleri ancak ulaşamadıkları şeyleri anlatırlar her zaman.

ilişki kurmamak.

insanların sizden özellikle iyilik istemediği sürece böyle bir işe kalkışmamak gerektiği.

olmuyorsa bırak. zorlamanın anlamı yok.

kimle ne paylaşırsak paylaşalım, ne yaşarsak yaşayalım, aynı zamanı aynı deneyimi farklı hislerle, farklı düşüncelerle yaşayan insanlarız. kimlerle nasıl ilişkiler içerisinde olursak olalım, bu hayatı tek başımıza yaşıyoruz, tek başımıza öleceğimiz gibi.

bu devirde babana bile güvenmeyeceğindir.

- "dürüstlük" diye kendilerini paralayanlar, en büyük yalanları söylerler.
kişi neyden yoksunsa onu diline dolar.
bir de şey der bunlar:
" yalandan nefret ederim, tahammülüm yoktur." şunun kadar gereksiz ve beni irite eden çok az cümle var.
aynen bir tek sen nefret ediyorsun, biz bayılıyoruz, istiyoruz ki herkes bize yalan söylesin.
bu konuda marcus aurelius'a kulak verelim:
"sana dürüst davranmak istiyorum, diyen birisi nasıl çürümüş ve sahtekardır. ey insan, sen ne yapıyorsun? bunu söylemene gerek yok. dürüstlük kendiliğinden anlaşılmalı. yüzünde yazmalı, sesinde çınlamalı. tıpkı sevgilinin bir bakışında her şeyi anlayabilmesi gibi dürüstlük baktığın an gözlerinden taşmalıdır."

- insanlara verdiğimiz değeri hissettirme durumu ile onların bizden uzaklaşma hızı doğru orantılıdır.
ne kadar değerli hissettirirsek o kadar çok uzaklaşırlar bizden.
ne demiş schopenhauer reis:
"birisi sizin için gerçekten çok değerliyse, bunu ondan bir suçmuş gibi gizleyin.
bu hoş bir şey değildir ama doğrudur.
çünkü bırakın insanları, köpekler bile büyük dostluklara katlanamazlar."

iyiliğe iyilikle kötülüğe de kötülükle cevap vermek. insanlara gereksiz nezaket gösterilerinde bulunmayın. dil çeşitliliğinizi arttırın, karşınızdakinin ağzından konuşun.

kimseden birşey beklememek. kimseye güvenmemek. tırnağın varsa başını kaşıyacaksın. sonrasında beklentin gerçekleşmediğinde kocaman bir boşluk.

mutsuzluk miras gibi: biri onu üzüyor, o seni, ve muhtemelen sen de başkasını

kimseyi olduğundan fazla anlam yükleme ve değer verme,
yıllarca sende, karşındakilerde değişim gösteriyor.
es payı bırak ve tamamen güvenme..

karşıdaki insanı tanıdığını iddia etmek çoğu zaman mümkün değildir. ne yaşarsak yaşayalım acaba sahiden tanıyor muyum ya da o beni sahiden tanımış mıdır diye köşeye bir kuşku bırakılmalıdır

kimseye sırtınızı yaslamayın.

kaçan kovalanır