insan ilişkilerinden çıkarılmış en önemli ders

yalnızlık kutsaldır.

en çok acıtan darbeyi en yakın olduğun kişi atabilir, iyi acıtır.
yakın olmadığın insanın darbesi ise sivri sinek ısırığı gibidir kaşındırır sinir bozar.

başkaları cehennemdir evet ama cennettir de. başkasızlık da cehennemdir.

net, açık olmak

bugün senin takımında olan yarın başka takıma geçer, ve senin sayende attığı golleri hatırlamaz bile.

çok muhabbet tez ayrılık getiri derler. işin özü sevgili yazar dostlarımında dediği gibi mesafeyi korumak ve seviyeli iletişim kaliteli yaşam için önemli bir faktör.

karşındaki insanın hayatının neresinde olduğunu çözemiyorsan, hiç bir yerinde olmamalısın. çünkü belirsizlik, değersizliktir.

kimseye değer görmeden değer vermiyceksin. senin verdiğin değerle kendini bir şey sanıp yine ilk fırsatta sattığı kişi sen olursun.

deveye diken insana ziken yaranır .

bence doğal olduğun sürece sorun yok. doğallık her şeyi beraberinde getiriyor...

senin kendine saygın olmazsa kimse sana saygı duymaz.

kendine olan saygını sorgulatacak herhangi bir durum vuku bulduğunda, tüm yoğun duygulara rağmen iradeli davranıp, eşlikçiye teşekkür ederek yolculuğu sonlandırmak.

tecrübelerini ve tecrübelerinden olan çıkarımlarını hayatındaki insanlara anlatma. arkadaşın, sevgilin ya da ailen her kim olursa olsun. zira çıkarımlarının işe yarayıp yaramadığını ilk senin üzerinde deniyorlar.

kendi çıkarlarını korumak, sınırını çizmek, hoşlanmadığın davranışları belirtmek insanı bencil ve art niyetli yapmaz. kendi alanını korumak her iki taraf için de en sağlıklısıdır.
ne o kıyıda köşede kalıp ezilir ne de diğeri güç zehirlenmesi yaşayıp sapıtır. her şey dengeye bağlanıyor aslında.
bu farkındalık da büyümekle ilgili. geçen senelerde olsa "nolacak kii" anlayışı hakimdi.
"nolmuş yani şunu yaptıysa nolmuş sanki beni kırdıysa olsun olsun bişi olmazz olur böyle şeyler" kafasındaydım. bu düşüncelerden yavaş yavaş sıyrılmaya başladım. hoşlanmayacağım, istemeyeceğim konuları en başta uygun bir dille söylüyorum. sınırı geçeni affetmiyorum.
insan büyüdükçe tahammül seviyesi düşüyor. insanların karşıma geçip abuk subuk anlamsız hallerini çekmek istemiyorum. insanlar hatalar yapamaz mı elbette yapar ben de yaparım. burada özne hatalar değil. hata yapıldıysa af dilemeyi de bilmesi gerekir insanın. ne af diliyor ne de umrunda. o zaman sen de umrumda değilsin. iletişim mi kesiliyor kesilsin, şikayet mi ediliyor edilsin ara mı bozuluyor bozulsun.
bunu hayatımın her alanına yaymak vakit alacak biliyorum. çünkü hayatımızdan insan çıkarmak o kadar da kolay olamıyor farkındayım. özellikle hayatıma aldığım romantik ilişkilerimden vazgeçmek beni olabildiğince zorlayan bir süreç. ama olsun istediği kadar zorlasın oranın da sırası gelecek.

hiç kimse görüldüğü kadar iyi, ve anlatıldığı kadar kötü değildir.

size değer verilmeyen ortamda kalmaya devam etmek için çırpındığınız sürece karşı taraftakilere hissettirdiğiniz muhtaciyet duygusunun geri dönüşü olan özgüvensizliği bir daha üzerinizden atana kadar sus pus olursunuz.

the tourist film repliğini salmak lazım ortaya;

(bkz: ı'm having dinner if you’d care to join me)

asla tamamen güvenme.
insanlar aldatır.

çok az insanla ilişki kur, arıza çıkaran ilişkini hemen sil.

algılandığın kadarsın.