iyi bir insanı hiçbir güç ve olayın kötü yapamayacağı gerçeği

iyilikle güç bulan bir vicdanı hiçbir şey yıkamaz .

iyi bir insanı özünde belki kötü yapmak mümkün olmayabilir. çünkü iyi insanların genelde vicdanı vardır. bu vicdan ki öyle bir yargılama mekanizmasıdır ki çok acımasız davranır insana.

ama şu var ki iyi bir insanı kötülük yapmaya mecbur bırakabilirsiniz. bu da o insana büyük acı verir, ama zaman zaman gereklidir.

kötünün olmadığı yerde iyinin bir anlamı ve kıymeti olmaz, kalmaz zaten.

katılmıyorum, her şey mümkün
gerekli şartlar oluştuğunda değişim kaçınılmazdır

her insanın içinde var olan kötücül ruhun eğer sabır zorlanır ve şartlar el verir ise ilk fırsatta ortaya çıkması bir ana bakar.

çok kesin konuşuyorsunuz. hayatta başınıza ne geleceği hiç bir zaman belli olmaz. kötüyken iyi, iyiyken kötü olan çok insan tanıdım ben.

vicdanlı bir insan kötü olamaz demek daha doğru olur. iyi göreceli bir kavram.

masum olarak görülen çocuklar bile zorbalık hatta daha fazlasını yapabilecek potansiyel sahip. (bkz: sineklerin tanrısı)

bir güç vardı beni kötü yapan
hiçbir insan bu denli güçlü değil
ve hiçbir olay bu denli yıkıcı.
iyiydim, çok iyi.
ama ne zaman karşılaşsam o güçle
bana hayır diyor,
sen özünde ne iyisin ne de kötü
ve bil ki,
ne sandığın kadar iyisin,
ne sandığın kadar kötü.
ne sandığınsın işin özü ama,
sanrılar yansıtmaz iyiyi, kötüyü.
hayır! her kötülüğümün bir sebebi var!
bile isteye benim kötülüklerim,
kötülüklerimin hepsi bir cevap.
o güç soruyor bana yeniden,
kötü, kötü müdür?
bu kadar mı korkuyorsun kötüden?
kötü sandığım kötüdür.
kötüye cevabım gereklidir.
korkuyorum kötüden
sanrıların hepsi korkutur beni.
ama iyiyi sanmam hiç, iyiden eminim.
o yüzden korkmadım iyiden
tüm cehaletimle emin oldum,
iyi, iyidir.
niyetim onun en büyük destekçisidir!
ama artık çıkma karşıma deli güç,
serbest bırak beni.
yıkma inançlarımı,
yıkma emin olduğum iyiyi.
söyleyip durma artık sus!
iyinin de bir sanrı olabileceğini.
hem öyle iyilikler var ki herkesi sevindirir
sevindirir de bir beni mutsuz eder,
bir beni hiçe sayar.
es geçtiğim kendime kötülük etsem ne yazar?
sus artık, sus güç!
bırak beni sanrılarımın en kuytu cehaletine
bırak da inanayım salt iyiliğe
ışıkları kapatsam, örtsem üstünü
sana kötülük eder miyim güç?
parıldayan gerçekliğini gizlesem
hiç almasam tozunu, seni karartsam
ne ben görsem kendimi sende
ne sen izlesen beni
sana kötülük eder miyim güç?
sırrını çözsem ve kazıyıp atsam
alsam elinden seni sen yapanı
her şeyi yansıtan o eşsiz gücünü
adını söylemesem hiç
paramparça etsem seni
hepsini kırıp döksem
ucu sivri parçalara dönüşünce sen
toplayıp her zerreni atsam çöpe
ne ben görürüm seni
ne de benden başka biri
bakınca yüreği yakan güç!
dokunanı kanatırsın artık
tüm keskinliğinle,
kırık cam parçalarısın artık
kimse benden bilmez bu halini
kimse hesap sormaz bana
kimse de dokunmaz bir daha
kimse seslenemez artık sana
güçlü, gerçek, ışıltılı ayna!
yok edebilirim seni
ben ki sanrılarımın esiri.
hazırlan, bu gece kırmaya geliyorum
seni, beni ve tüm gerçekliği.