kedi sevgisi

aile sevgisinden hiçbir farkı olmayan sevgidir. doğurmadan anneliğin ne olduğunu öğretir. hasta olur başında sabahlarsın. canı sıkılır uykundan uyanıp onu oynatırsın. yüzüne kulağını dayar nefeslerini dinlersin. keşke dünya üzerindeki tüm kediler benim olsa.

başka hiçbir şeye benzemez.
"benim de şu cihana gelişim bir güzelden ötürü" dizelerindeki "güzel" aslında kedidir.

fikriyat dergisi “kedi sevme rehberi”yayınlamış. darısı insan sevme rehberinin yayınlanmasına*.

derginin ilgili gönderisine buradan ulaşabilirsiniz.

yokluğunda yazdığım dizelerle tanımlayabileceğim durum.. herkes bir insana yazılan dizeler sanıyor, bir siz biliyorsunuz.

biliyor musun?
yoruldum.
iliklerime kadar değil,
mübalağa yapamayacak kadar yorgun kalbim.
bazen bir şiir bile anlatmıyor.
düşünebiliyor musun şiir bile.
seni, seni, sensizliği ve seni
hiçbir şey anlatmıyor şimdi
gökyüzü bile teselli veremiyor
yıldızlar desen, çok uzaklar artık.
yorgunluğum bir uçtan bir uca,
evin o köşesinden bu köşesine değil.
duvarlar bile duymuyor beni diyorum sana
gün bana gece şimdi.
önce ben mi yoksa yağmur mu ağlıyor niceleri? bilemiyorum.
uzaktan ayak sesleri mi gelmeliydi bana?
söylesene sen gelince duyabilecek miyim?
fısıldamayacak mısın?
sahi ben senin sesini hiç duymadım ki..
tamam. ağlamıyorum.
ağlamayacağım demiyorum
ama.
tek bir isteğim vardı belki de, son kez değil arada bir görmek gözlerini.
ama olmaz ki böyle
hem istemeyip ağlamamı
hem de kalıyorsun oralarda.
yapma böyle.
en azından bile diyemiyorum
rüyama girmene.
seni görmekten ziyade,
hissetmek istiyorum .
çok.

sokakta sevdigin her kediyi eve getirme isteği yaratan durum..

yoğun alerjik bünyem dolayısıyla sadece sosyal mesafe dahilinde sahip olduğum sevgi.

köpek varken insan neden kedi sever ki dedirten durum ( linç geliyor farkındayım.)

kediyi uzaktan sevmek aşkların en güzeli
alıştım elletmemesine
yakından sev dese sevemem ki...

kendi çocuğunu sevmekten farksızdır nazarımda kedi sevgisi, konuşamayan, küçücük bir canlı, sevgi talep ettiğini göre göre, nasıl sevilmez?

kedicik sevgisinin önüne geçemeyecek olan sevgidir. evet.

anası babası hastalansa bakmayacak olanlar kedi için edebiyat parçalıyor.

onlar olmasa internet aleminin tadı olur muydu? ormanın kralı aslan olabilir ama internet aleminin kralı kedilerdir.
oğluma göre bir evde kedi olmazsa olmazmış. kediyle büyüdü hep. evimizde çok uzun yıllardır hep kedi oldu.
dün gece cancağızım gelmiş yüzünü yüzüme sürtüyor, patileriyle yanağımı seviyor. onu 400gr ken buldum çok hastaydı. vet. "yaşamaaz" dedi. çevremdekiler benden emin "sen onu yaşatırsın" dedi çünkü çok anaç bi yapım var. yaşadı, kocaman oldu şimdi 4kg.ya yaklaştı.
yolda yürürken, her aklıma düştüğünde en çok sokaktaki canlar için dua ediyorum.
hayatın rengi onlar.

insan olduğumu hatırlatan yegane şey

bir insanın kedisi olamaz, kedinin bir insanı olur düşüncesini yaratan bir aşktır.

hayvan sevgisinin alt kümesi.

günlerden birgün daha ilk buluşmada karşımdaki insan "seni tırmalayan bir hayvanı nasıl sevebilirsin?" diye sormuştu. o an yanaklarını okşayıp "işte böyle" dememek için avuçlarımı sıkmıştım. sen bana hayvan mı diyorsun diyerek olayı kişiselleştirme ihtimali yüksekti zira. ya da ne münasebet bana dokunabiliyorsun diye tıslama ihtimalini de göz ardı etmedim herhalde.

geçtiğimiz günlerde biten bir sevgi (en azından bir tanesi için) ben ona sarı tutku diyorum ve kendisine gıcığım ama geri kalanları severim.

hayvan sevgisi başkadır. hele ki kedi sevgisi bambaşka. akşam eve gidince ailenden önce onun seni karşılaması. ayaklarının altına yatıp sev beni demesi. sürtünmesi. suyu veya maması bittiğinde niye vermiyorsun diye miyavlaması ki tonu farklıdır. gece sabaha kadar üstünde zıplaması. poşet lastik gibi şeyleri çok sevmesi. uyuyacağı zaman ille de yorganı aç kolunda yatacağım şımarıklığı.
kedi sevgisi elbette başkadır.

lanet olsun dedirtiyor. bi tane kedisi olana hayat güzel tabi.