kin tutamamak

belirli bir noktaya kadar iyi bir özellik olabilir ama gerçekten saygısızlık noktasına varan ve sizi küçük düşüren şeyler karşısında da kin duymuyorsanız sorun var demektir. temel sorun kendinize değer vermemekten kaynaklanıyor olabilir. kendinizi değersiz gördüğünüz için sizi yapılanın da önemi kaybolur.

benim bu özelliğimden etrafimdaki insanlar memnun olmasalarda ben seviyorum ama iyi bisey olmadığınıda biliyorum hem çok sevdiğim hemde nefret ettiğim bi özelliğim bu çelişkiyi çoğu zaman yaşıyorum

sevgi pıtırcığı olmak gibi bir şey bu.

bazı insanlar ne kadar kırılsa da üzülse de bunu çok çabuk unutuyorlar. sonra yine üzülen kendileri oluyor.

kendimi bildim bileli kinci bir insanım. söylenilen şey iyi ya da kötü olsun asla unutmam karşılığını bir gün veririm. hiç alakasız yerden bile konuyu oraya getirebilirim.

hee bu dediklerim sanal ortam için değil gerçek hayat için geçerli. buradakiler umurumda değil evet.

imân alâmetidir. kin, kalbî bir hastalık olup, öfkenin meyvesidir. bağışlayıcı olmakta her zaman büyük faydalar vardır. muhammed celâleddin-i rûmî, konu ile ilgili güzel bir tespitinde; ''bir köpek bacağını ısırırsa sen de o köpeğin bacağını ısıracak mısın? '' diyerek insanoğluna kinin yakışmadığını anlatır.

yapamıyorum. kin tutmak ve nefret etmek bende yok. deniyorum bazen hadi kızım nefret et falan diye kendimi dolduruşa getiriyorum ama olmuyor. ama bunlardan çok daha etkili özelliklere sahibim soğumak ve yok saymak. biri yaptıklarıyla kendinden tamamen soğuttuğu anda görüşmeye devam etsem bile aynı samimiyeti kurmamıza izin vermiyorum. aynı zamanda çok güzel yok sayarım insanları. bir insana en güzel verilen cezalardan biridir varken yok olduğunu hissettirmek

bu dünyada en güzeli “ affetmektir”.

neden? çünkü birine kin tutmanız , omurganızda yük’tür.sizi sürekli içten bir hasetlik ve kötülük yapma istediği dürter durur ve bazen buna yenilir, karşısınızdaki insana kötülük yaparsınız.bir insanın bence kasıtlı kötülük yapmayı seçmemesi lazım. kötülüğe uğradığında dahi.. kalbinizi karartmayın. affedin,allaha havale edin.

affetmek en güzeli ve en zor olanıdır ama insanı güvende tutar.- kötülük yapma istediğinden, zarar verme güdüsünden.- her kötülüğün altında bireysel hırs- kontrol edilemeyen yoğun hisler yatar.


katliamlar, cinayetler, siddet .. bunların hepsi bireysel bir nedene dair tutulmuş duygunun( kin, nefret, hırs) ya da kontrol edilemeyen yogun kötü isteklerin sonucu’dur.bu yüzden affedin ki bu kötü duygular içinizde en başında barınmasın.

birine kötülük yaptığınızda sadece egonuz iyi hisseder, hırsınız geçer ya da tatmin olursunuz ama kasıtlı zarar vermek isteyerek, birine zarar verdiğiniz gerçeğini değiştirmez.bundan zevk almaya başlarsanız işte o zaman dönüşürsünüz.


kötü biri / birileri olmayın.

hayatımızda varolan ve hep orada olmasını istediğimiz insanlara milyon hata yapsa da kin tutamaz bazılarımız.zaten ağır bir yük değil midir kin?zamanla neye hırslandığını da unutur insan.anlık ego tatmini için yüreğe zehirli tohumlar ekmek yormaz mı? ölümün olduğu şu kısacık ömürde affetmek ve yola devam etmek en güzeli değil midir?

bedeni kaç yaşında olursa olsun ruhu çocuklukta kalanlar kin tutamazlar.

nefret edemezler.

kin, tutulmamalı zaten..

lanetim. keşke istediğim kadar kindar bir insan olsaydım. hayat benim için daha kolay olurdu.

birinden nefret etmek, ona tepkisiz kalabilmek onun sizi acıtmasına rağmen onu sevmekten daha kolay.

eskiden bunun bir yeti olduğuna inanırdım aslında bu bir zafiyetmiş efendim.

bu zafiyete sahibim.

eşittir sırtında, hatta kalbinde, aklında taşımamaktır. bir virüs gibi kanda dolaşır. kar topu gibi içinde yuvarlanan öfke, zamanla çığ olur. kişinin bilinci altında kalır. yaratma ve programlama enerjisi düşer. başarısızlık getirir. tabi tüm bunlar belli bir bilinç seviyesine gelmiş, idraki yüksek ve belli bir hassasiyete sahip olan kişiler için geçerlidir.

unutkan insanların bir özelliği.

kin tutamaz çünkü unutur. kin tutamaz, çünkü hâlâ çocuktur.