kırıldığında susmak

yerinde tepki vermek yerine işi içinde büyütüp alakasız yerde patlayan eziklerin de çokça kez yeltendiği eylem.
bu iş onurlu adam işiydi, sineye çekerdiniz bir şeyleri falan.
şimdi tamamen işin "salağa yatmasında" bazıları.

not: çevremdeki arkadaşlardan bahsediyorum, çokça kez yaşıyorum. herhangi bir yazara "laf sokma" kastım yoktur.

benimdir.sonradan kafamda 2863636 kez muhasebesini yapıp daha çok kırılırım.sonra geçiyor yavaş yavaş.

bir daha birleştirilemeyecek düzeyde parçalamamak için yapılan şey.

kırılmak değer vermek anlamına gelir.
kırdıysa zaten verdiğiniz değeri göremeyecek kadar kör olduğundan devamında umursuyor olmaktan vazgeçilmelidir.

so, win win.

karşı tarafın anlamasını beklersin. kimi anlar kimi anlamaz.

ne demiş emel sayın?
gözler kalbin aynasıdır.

konuşasım olsa da konuşamam; aklım başıma hep sonradan gelir.

haklı bile olsam çemkirik, diline antrenmanlı, misillemeci, hafiften edepsiz, demagoji marifeti tecrübeleriyle beslenmiş, agresif, çaçaron tiplerin bombardumanına maruz kaldığımda kıçımı da döner giderim zaten... konuşsun/yazsın dursun kendi kendine.

engelle geç ya ne uğraşıcan!..

ama şu bilindik karikatürü tekrar koyayım da hatırı kalmasın, güzel anlatıyor beni.

küsen insan kırıldığı için değil korktuğu için küsüyor bana göre. karşısındaki kişinin onu önemsemediğinin farkında. konuşup, rahatsız olduğu durumu dile getirdiğinde daha fazla kırılacağını biliyor. hissediyor.
sürekli kendini tekrar etmesi durumunda, umursamayışa vazgeçişe dönüşür.

ilk darbemi aldığımda susmam aksine gözyaşı dökerim savaşırım, baktım karşımdaki anlamıyor ve kırmaya devam ediyor işte o zaman susuyorum...

hakkın çiğnendiği için kırılmazsın. o yüzden hak aramazsın. herhangi bir konuda üzerine basılmasıdır kırgınlık. senin adına sensiz karardır. sevilmediğini anlamak, değerinin karşılıksız çıkması ve dahası. kırıldığında verdiğin tepkiler yaşınla değişir. ilk gençliğinde ağlarsın, 20 li yaşlarda çatışırsın, 30 lara doğru söylenirsin ve sonunda susmayı öğrenirsin. ama en tehlikeli olanı susmasıdır insanın aynı zamanda. artık konuşacak bir şeyi kalmamasıdır. anlatacak gücünün kalmamasıdır. usulca uzaklaşmaktır. önce kendinden sonra çevresindekilerden.

kırılınca yapacak en doğru şeydir aslında susmak ama uzaklaşıp kendi yoluna da gitmek

eski ben yapardı bunu, karşı tarafın anlamasını beklerdi. şimdi "sen kim köpek de beni kıracaksın?"