kırmamak için kırılmak

bu ince davranış ne yazık ki günümüzde enayiliğe döndü. çünkü artık kimse kimsenin duygularını düşünmüyor. bu yüzden değmicek insanlar için kendimizi kırmamız kendimize yaptıgımız en büyük haksızlık. herkesin kendi değerini farkettiği günler dilerim. hepiniz, hepimiz özeliz. yeri gelince kırmaktan korkmayın.

kırdığın yerden kırılırsın felsefesini benimsemiş kişidir.
o yüzden kimseyi kırmıyordur ama aynısını benimsemeyen kişilerce kırılıyordur.
ne kırarım ne de kırılırım en iyisi.

(bkz: kendime saygım yok davranışları)

artık tercih etmiyorum.
kimse benim o ponçik kalbimi kıramaz, müsade etmem.
yüz verdikçe astarını isteme durumu ortaya çıkıyor. sinir oluyorum.

yüreğine aşık olunası insan hareketi. bu insanı alın sevip okşayın, sarılıp hiç bırakmayın...
çünkü onun gibisi yok.

böyle biriyseniz hayata bir sıfır geride başlar ama vicdanınız rahat yaşarsınız. sözlerinizi karşınızda insana göre seçip, kırmamak adına sessiz kalmayı bile tercih ettiğiniz olur. özellikle bir tartışma esnasında, söyleyeceğiniz çok şey olsa bile susarsınız. bu biraz da "ben seni yakıp yıkmasını da bilirim ama yapmıyorum çünkü senden güçlüyüm" avuntusudur.
sizi pısırık olarak görüp olur olmadık işleri üstünüze yıkmaya çalışmaları muhtemeldir. hayır demeniz şaşırtır. kendinizi rahat ifade edebildiğinizi görmeleri de öyle.
yani sözün nihayetinde, güçten ne anladığınıza bağlı olarak sizi güçlü veya kırılgan yapan davranıştır.

çoğu kez maruz kaldığım oluyor buna. bana da yazık ama.

bu hareketi ya da eylemi* adına ne derseniz, işte onu, yapanların genelini, saflıkla yaftalatan hareket ya da eylemler bütünüdür.

aslında bunu sık yapan insanlara baktığınızda genellikle sakin, stabil, monoton gidişatlı hayatları olan insanlar ve geçimli varlıklar olduğunu görürsünüz. kısmen öyledir. hatta çoğunlukla öyledir.
hayatı sağ şeritte, az düşmanla ya da hiç düşmanla sakince yaşayıp klasik memurvari hayatlarını yaşayıp bitirirler ya da siz öyle olacağını düşünürsünüz.

halbuki dikkat edildiğinde, hiçbir zaman hakkını çiğnetmeyen bunu yaparken çirkefleşmeyen sakince işlerini yoluna koyan varlıklarına şahit olursunuz. başlarına gelen çoğu şey, sizin başınıza geldiğinde ortalığı belki de birbirine katarak hakkınızı alırsınız. bu da tabi ki bu insanların, kırılma mekanizmalarının ya da kırılma eşiklerinin yüksek olduğunu gösterir. oysa işin aslı, öyle değildir!..

bu insanlar genellikle yerine göre hareket eder ve gereksiz mukavemetten kaçınırlar. olmadık yerde edinilen düşmanın, hayatı yoluna koyma adına, bir eksi olduğunu bilirler. yani kırmamak adına kırılmak değil de çoğu zaman, kimin kendilerini, ne için ve ne şekilde kırdığını, özür dileyip dilemediğini, telafi edip etmediğini, bu telafinin, onurlarını kurtarıp kurtarmadığını bir hassas terazi edasıyla tartarlar. yeri geldiğinde son hamleyi yaparlar.
yani bu insanlar çoğu zaman kırmamak için kırılmak eylemini profesyonelce hazmeder ve yollarına, bilhassa yumuşak atın çiftesi pek olur atasözünü, eyleme koyuncaya kadar devam ederler.

dolayısıyla etrafınızı şöyle bir gözlemleyin.
siz de dahil olmak üzere kırmamak adına kırıldığınız anları unuttunuz mu?
bunun intikamını aldınız mı?
yoksa beklediniz mi?

her insanın hayatında, en az bir tane, kırmamak adına kırıldığı kişiye, yeter deyip tokadı * bastığı an vardır. hadi dürüst olalım ve bu anları hatırlayalım. yoksa ben kimsenin, o kadar da aptal olduğunu düşünmüyorum!.. sadece aptal gibi görünüyoruz ve bazen köprüyü geçene kadar ayıya dayı demek fiilini hayata döküyoruz, hepsi bu.
bu da elbette ki hak, hukuk ya da adaletle ilgili konularda değil * bireysel iletişim ve sosyal iliskilerimiz konusundaki mevzulardadır. gerisi pek tabii mevzuata tâbidir. yoksa kırmamak için kırılmak bireyde; sosyolojik ve özellikle psikolojik açıdan değişimi ve dönüşümü de beraberinde getiriyor. çünkü değişmeyen tek şey elbette ki değişimin kendisidir. insan; yenile yenile yenmeyi ve akıllanmayı öğrenebilen duygu ve hareket yüklü bir canlıdır. aptal olmayın. kimseyi de aptal olduğunuza inandırmayın. yemezler!..*

saçmalamayın, yapmayın öyle şeyler.
kimse sizin kıymetinizi bilmeyecek, kimse sizin değerinizi anlamayacak, bu yaptığınız hareketle ancak kendinize zarar vereceksiniz.
bu dünyada mutlu etmeniz gereken yegane kişi kendiniz iken hem de.

insanları kırmayın, öküz gibi davranmayın, insan olun, değer verin. ama iş kendinizin kırılacağı noktaya geldiğinde "hooopp!!!"

siz siz olun bunu yapmayın.

son günlerde o kadar kırgınım ki. ve daha da insanları kırmamak için gülüyorum. kavga, gürültüden hoşlanmıyorum, bağırınca ya da kalp kırınca elime bir şey geçmiyor. lakin siz ne kadar karşıyı düşünüp iyi davrandıkça o kişi ya da kişiler sizi kolay lokma olarak görüp daha çok üstünüze geliyorlar.

önünü ardını düşünmeden hareket etmemek salaklık olmuş. iyiliğin, ince düşüncenin adı mallık olmuş. keşke kolay kalp kıranlardan olsaydım. yemin ederim kötüye hiçbir şey olmuyor. biz üzüldüğümüzle kalıyoruz.

kırılma amacı gütmeden yapılan lüzumsuz empatik sempatinin dönüşünün muhteşem olması hadisesi.

böyle okuyunca enayilik gibi oluyor ama gerçekten bazı olaylar kırmaya değmeyecek basitliklerle dönüp sahibini kırmayı başarıyor. varsın kırsın. sahiden bir klişe gibi gelse de, insan en çok sonradan onardığı yerden güçleniyor.

sonra la belle niye bu kadar tepkisiz, elinizin köründen dolayı.

artık bunu yapan insan kalmadı.

kişinin kendine yapacağı en büyük hatalardan birisidir bu çünkü karşı taraf kesinlikle böyle bir şeyi tercih etmez. önce kendini düşünecek insan.

sonra seansına 3000 tl verdiğin psikoloğun 'incinmişsin' sözünü duymak için zaman yaratırsın.

kendi adıma, kırmamak konusunda yeterince özenli olmaya çalışırım, ama bu asla kırılmama yol açabilecek sınırlarda olamaz.