kırmamak için kırılmak

aptallıktır. kırılmamak için kıracaksınız gerektğinde.

bunu ancak empati bağımlıları anlar.

kendini kırmaktır.

herkes hududunu bilse öyle sanıyorum ki, kimse kırılmaz.

kendime reva gördüğüm şeydi. artık her iki tarafın da üzülmesine okeyim. bi mal ben miyim bana ne

hafif duygusal insanların sürekli yaptığı fakat asla vazgeçemediği hata.

kişine bağlı. ben çok seviyorumdur, değerlidir en önemlisi de onu biliyorumdur o an morali bozuk olmuş ve bana paylaşmıştır, kırılmam, darılmam.
hayatımda söz sahibi olmayan birini takmam bile çünkü gerçeksiz konuştuğunu bilirim. yanii sevdiğim kişiyi bildiğim için kırılmam kırılsam da o bunu fark edip telafisini yapar bu yüzden severim onu zaten.
hayatınızda seni seviyorum deyip yerden yere çarpan, duygu ve düşüncelerinize önem vermeyen birine yer vermeyin, zaman kaybı, üzüntü sebebi. sizi gerçekten sevenler sizinledir bu kadar basit. sonra illa kapınızı çalar acımayın, şans vermeyin hak etmez çünkü.
herkes ikinci şansın peşinde oysa kimse birinci şansta yaptığı hatayı düzeltmek umrunda değil. seviyorum, sabrediyorum, hiçe sayıyor, gereği yoktur.

parçalara bölünüp durup hala daha kıyamıyor olmaktır, saflıktır, enayliktir. adamına göre muamele etmeyi geç de olsa idrak edecek kişi davranışıdır.

eski bir arkadaşımın bana yaşattığı durumdur. ben o kırılmasın diye ortamı yumuşatmaya çalışıp olayı çözelim diye uğraşırken onun beni kırmamak için çaba göstermediğini görmem ne yalan söyleyeyim beni çok üzmüştü. hani derler ya düşman kör atıcıdır nereden vuracağını bilmez ama dost çok iyi nişancıdır nereden vuracağını iyi bilir diye aynı öyle oldu. beni öyle bir yerden vurdu ki bir baktım kırmayayım derken kırılan ben olmuşum. ondan sonra konuşmadık da, zaten böylesi daha iyi sanırım.

(bkz: arkadaşını kırmamak için gay olan hümanist) boyutlarına ulaşmadıkça kimseye yapmayın etmeyin dememeye karar verdim. seviye arşa çıkmış çünkü.

emin olun kırmanın verdiği pişmanlıktan çok daha çabuk geçer acısı. bu yüzden kendinizi pişman etmeyin, kimseyi kırmamaya bakın siz.

başkası üzülmesin diye kendimizi üze üze bu hallere geldik yazık bize.

hayatta işim olmayan mottodur.

zira hiçbirimiz iyilik perisi yada birilerinin ego mastürbasyonu aracı değiliz bu yüzden de kırmam gerekirse kırarım.

bu kadar ince olunca kırılan hep bir kişi olur.

bugün solda hep beni anlatan başlıklar var nedense..
beladır. rezilliktir. bu batağa düşmeyiniz.

mirkelamın asuman pansuman'ından (aslında bir porno fikmi olan) derler ya kıvrıl fakat kırılma geldi aklıma* tabii siz porno filmi kısmına bakmayın mesaj açık. kimse için kırılmayın efendim. palmolive- çünkü siz değerlisiniz.

sizlerin kırmaya kıyamadıklarınız sizin kırılmanızı görmezden geliyor, fark edemiyorsa... bırakın inceldiği yerden kopsun..

en kötüsüde o zaten

kanser hücresi gibi bir şeydir. defalarca yaptığım bu hatayı, yaşadığım bir kırgınlık sonunda sonsuza kadar terk ettim. böyle bir aydınlanma ve rahatlama yok dostlar. benden daha mı önemli herkes? kırılması gereken kırılsın. bu halimi de eski kırgınlıklarıma saysınlar.

işte en büyük zayıflıklarımdan biri. sürekli karşı taraf üzülmesin diye onayladığım durumlar beni zor duruma düşürüyor; fakat sonunda üzülen hep ben oluyorum.