kişinin aşık olduğunu anladığı an

şükür ki henüz hiç böyle bir an yaşamadım.

en saçma anlardan aklına geldiğinde, 1 dakikalığına bile olsa sesini duymak istediğinde onu düşünmek mutlu ettiğinde geçmiş olsun ayvayı yemişsindir.

doğum saatini sorup googleden sinastri uyumuna baktığı an gibisi yoktur.

arkasına bakmadan kaçması gerektiği andır.

avuç içindeki çizgileri parmağımla dolaşmaya çıktığım ve gözümden akan yaşın yoluma damlamış olduğu an

hiç ilgilenmediğim bir konuyu sırf o anlatıyor diye dinlediğim ve daha çok dinlemek istediğimi farkettiğim andır.

aşık olduğunu sandığın andır.

defalarca pişman olacağı andır

iştah kaybolur, uykular yalan olur.

sabah güneş daha güzel, insanlar daha iyi, aynadaki sen daha güzeldir.

sokak hayvanlarıyla selamlaşır, sesin bülbülden hallice şakırsın.

vay be aşık olmayı özlemişim sanırım.

maşuğun akla gelişini yüzündeki gülümsemeyle beraber engel olamadığı andır. sonu hayır olur, inşallah.

birden dinlediğin tüm şarkılar daha anlamlı gelmeye başlar..

hafif bir baş dönmesi.

hani boyle o kisiyle karsilasinca ya da onu hatirlayinca ici bir cizzzzzzzz eder ya iste o an bence

normalde o gün orada olması gerekir ama o orda değildir... okul, sınıf, iş yeri, otobüs fark etmiyor. onu, hep gördüğün yerde bir kere göremeyince deliye dönersin. neden yok neden gelmedi, burdan mı taşındı, acaba sınıfı mı değişti, okulu mu bıraktı, acaba hasta mı oldu bu gün, başına bi iş mi geldi.. eğer onu görmeniz gereken bi anda ve bir yerde o kişiyi göremediğinizde bunları sorguluyorsanız geçmiş olsun....

onun gözlerinin içine baktığında, kelimelerle anlatılamayacak bir şey hissedersin. onun gözlerinden bütün dünyayı görürsün, kendini görürsün. yaşam üzerine hiçbir sorun kalmaz o an. her şeyi görebilirsin, her şeyi anlarsın. hayatında ilk kez olman gerektiği anda, olman gerektiği yerde, yapman gereken şeyi yapıyorsundur. artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştır: onun gözlerinde, hayatın anlamını bulursun. hayatında ilk kez kendini tam hissedersin.

eşimi ilk gördüğüm an.

fark etmeden, sinsi sinsi nasıl girdiyse bu duygu içime, bir gün aniden kafama dank etti. onunla görüşüp eve gelmiştim. kapıdan girince olduğum yerde durdum ve dedim ki ulan, ben aşık oldum galiba.

arkadaşlarımın onlara anlattıklarım sonucunda bunu bana söylemesiyle anlamıştım yoksa öldürseler anlamazdım.

fark ettiğim an içimden küfür eşliğinde "here we go again"diyorum.

hahahahaha. komikti bende. böyle görür görmez şey demiştim içimden, "ben bununla evleneceğim!"

bir taraftan duygularıma kendimi kaptırıp götü başı dağıtmamaya çalışıyor, öte yandan da sürekli onu düşünmek, evine kamyonla falan gül göndermek istiyordum. ya böyle garipti. yanındayım, sürekli ona bakıp, "oha ne kadar güzel." diyordum içimden. budala gibi kalıyordum hatta bazen.

arkadaşlarıma sürekli ondan bahsediyor, boş zamanlarımda sürekli öznesi olan hayaller kuruyordum. yürürken sanki böyle ayda yürüyor gibi hissediyordum. zıplaya zıplaya.

sonra tabi düştüm.

eeeee, hiçbir pervane yanmaktan korka korka ateşe uçmaz. eğer ateşe uçmayacaksak sıçayım öyle kanada. evet.