kişinin kendini en özgür hissettiği an

kaybolduğu andır.

bulunduğu andır.

sınavlarını bitirip evinde rahatça iki bira içtiği andır.

öldükten sonra mezara konulduğu andır.

katılıyorum ruhun bedenle vedalaştığı an'ın tüm fazlalıklardan ,kısıtlamalardan ,kurallardan sıyrılıp özgürleştiğimiz an olacağını düşünüyorum .

yalnız olduğun an.

ilk defa üniversite kapısından girmişsin, bambaşka bir şehir, anan baban gitmiş…keşke şu ana geri dönebilsem.

her şeyden kurtulup çırılçıplak kaldığın ya da hissettiğin an. bu bazen gerçekten soyunmayla, bazen anlatamadığın şeyleri anlatmayla, bazen de savunmanı tamamen indirmenle mümkün oluyor.

tüm borçlardan kurtulduğum an olabilir ancak.
şu an bağlanmış şekilde hissediyorum.

rüzgarlı bir havada motorsikletle hızlı yol aldığı zamandır.

evim evim, güzel evim.
ne deniz, ne orman; ne kalabalık caddeler, ne boş sokaklar..
evimde özgürüm. canım evim.

her an.

mutlu olduğum an.

insanın özgür hissetmesini engelleyen omuzunda ki yüklerden dolayıdır .
üzerime düşen sorumlulukları yapınca kendimi tüy kadar hafif ve özgür hisederim.

istemediğim şeyleri yapmadığım anlar tabii ki.
bir de bisiklete binince çok iyi ve özgür hissediyorum. rüzgarın kızı sıtayla *

tek başıma sırt çantamı alıp tatile çıktığım an

gün batmaya yakın, vapurun uç köşesinde, sevdiğim şarkı kulağımda, demirler yaslanıp göğe bakarken hissettiğim an.

mutlu olmadığı herhangi bir durumu,mekani,kisiyi terkedebildiği andır.gercekten yasadigini hissetmeye basladigi an ile birlikte devam eder.

telefonu eline alıp internete girdiği andır ve bu üç aşağı beş yukarı geneldir. çünkü internet hayattaki temel kavramların ve bu kavramların anlamlarının yıkıldığı yerdir. işte burada başlar her şeyin daha doğrusu eskiden anlamı olan herşeyin anlamsızlaşması. çünkü burada özgürdür ya da öyle hissediyordur.

insan ulaşmak ister her şeye. ulaşıp görmek ister her şeyi. bu noktada internet girer devreye. normalde göremediği kadının en mahrem yerlerini burada görür. normalde göremeyeceği belki görmeyi arzuladığı şiddeti burada görür. belki ruhunun derinliklerinde sakladığı en pislik duyusal yazıları burada okur. pislemek istediği her yere pisler burada, sıçmak istediği yerde sıçrar, kusmak istediği şeyi kusar ve pisliğini orada toplamadan bırakıp kapatır telefonu. sanki hiç bir şey olmamış gibi sanki bir şey görmemiş gibi devam eder hayatına. çok şey görmemiştir aslında gördüğünü sanmıştır. onu tatmin eden şey ya gördükleri ya da göstermek istedikleridir. özgür olduğunu sanır. kendince özgürdür belki. kimbilir.

herkesin en yakin arkadasim olarak bildigi kisinin 3 ayligina yaziliga gidecegini ogrendigim an.