kitap okurken ağlayan insan

hassas ve duygu yüklü bir insandır.

benimdir. anneme kaç defa resmen kalp krizi geçirttiğim için az fırça yemedim...

kedisini karakterlerle bütünleştirmiş insandır.
dip not: sonra burun çekmekten kitap okunmuyor

hiç ağlanmayacak bir kitap olan gölgelerin efendisi kıtabında ana karaktere yapılan haksızlık yüzünden ağlamıştım. öyle kendini içine çekip okurken o dünyada yaşamamızı sağlayan kitaplar kendine aşık ediyor resmen.

o salak benim.

kendini kitaptaki karakter(ler)le bütünleştirmiş, sempati beslemiş, akışa kaptırmış insandır.

en son lisenin başlarında bin muhteşem güneş kitabını okurken ağlamıştım. daha doğrusu hüngür hüngür ağlamıştım. saat gece iki civarıydı kitabı bitirdiğimde. son sayfa açık, gözlerimden bir sürü yaşlar pıt pıt damlıyordu. hıçkırıklarım damlalarıma eşlik edince annemi uyandırmıştım. bir yanı endişeli bir yanı uykulu gözleriyle bana bakıyordu. ne oldu kızım, bir şeye mi üzüldün diye sorarak yanıma sokulmuştu. ona kitaptaki hikayeyi ve sonunu anlattım...

gülümsedi, ciddi bir mesele olmadığına sevindi. ama anlattıklarım yüzündeki endişeli ifadeyi bütünüyle alıp götürmemişti. çok etkilenmem o kadar iyi değilmiş çünkü. kalbimiz bu kadar hassas olursa daha çok üzülürmüşüz. haklıydı, haklılardı. dünyanın hassas kalpler için bir cehennem olabileceğini ifade eden goethe de annem de.

akıllandın mı diye soracak olursanız geçmişe nazaran evet, geleceğe göre hayır deyip kaçacağım.

bu benim bir de bunun kahkaha atan versiyonu var

şeker portakalı'na ağlamadıysanız beni engelleyin tşk dedirten başlık.

severek yaptığım şeydi(r). geçmiş dönemlerde çok hassastım. bunun da etkisi olabilir. ama şimdi tam aksine gülüyorum. çünkü bunalım ve depresif bir dönem geçirmiş biri olarak şu sıralar gülmem lazım. geçen ay metroda kitap okurken çok gülmüştüm. sessiz bir şekilde gülüyordum ama güldüğümü tüm sıra fark edebilecek şekilde bir gülüştü. acaba ne düşündüler şu an aklıma geldi ? manyak mıdır bu ayol falan dediler sanırım.

melissa p.'nin kitabını okurken bi irkilmiştim ama hiç ağlamadım.

kitap okurken ağlayan kadınların da gözlerinden öper esenlikler dilerim.

ömer seyfettin and ve kaşağı hikayesi . bizi bitirdin be küçükken.
ağlamakta güzeldir efendim. bir ağlasa diyor rahatlayacak.
filmler diziler kitaplar şarkılar bir hisle yapılıyor sonuçta. dünyaya gelirken ağlıyoruz sonuçta.

ağlayacağı varmış insanıdır.
hem kitapla hem de o an ruh durumuyla alakalı. bazı kitaplar gerçekten hissettiriyor.

dizi veya film izlerken ağlayan insandan, 1 tık daha duygusaldır. çünkü, dizi veya filmde, görüntü var, ses var, müzik var vs. ama kitapta sadece bir metni okuyorsun.

özellikle "kürk mantolu madonna" kitabında çok duygulanmıştım.
sonun daha başından tahmin etmiştim.
(başı olmasa da ortasında diyelim )
sabahattin ali'nin kalemini de bilince sonunu tahmin etmek pek de zor olmuyor. fakat her şeye rağmen öyle güzel betimlemiş ki duygulanmamak elde değildi.

bir kez başıma gelen olaydır ki çok da beğenerek okuduğum bir kitao değildi kendileri. sebep olan kitap babı esrar. kitabın sonunda iki damla yaş süzüldü benden.

ben bu. kitap okurken ağlamak, dizi film izlerken ağlamak, müzik dinlerken ağlamak, ağlamak. hiç çekinmiyor göz yaşlarım sağolsun

psikolojik sorunları var demek ki. vah vah.

kitaba değil kendine ağlıyordur

psikolojik vakadır en yakın tarihte randevu alması şart.

kitapla bütünleşmek sanki kendi ailenmis gibi hissetmek,kendin yaşamış gibi kitapla bütün olmak.