konuşmadan vakit geçirebilen insan

sükunet ile dans ediyordur.

ben ben ben. gayet de memnunum.

bazen ses tonumu unutacak kadar susuyorum ve bu beni korkutuyor.

bunu yapmak mesele değil buna has bir zevk duymak mesele. ha bir de zamanında çok konuşup bir fayda göremeyen tayfa var.

yaağni.

göz önünde olan extrovert arkadaşlar "wow! nasi yaa?" falan olabilir lakin birçoğumuz için normal olan durum.

birçoğumuz böyle yaşıyoruz. rija ediyoruz otekilestirmeyiniz bizi.

covid zamanı bunu deneyimlemediniz mi? aile üyeleri evdeyken bir süre sonra illâ konuşacak şeyler tükenmiyor mu? onun için sürekli konuşabileceğiniz biri değil konuşmadan da anlaşıp vakit geçirebileceğiniz yanında huzurlu olduğunuz birini bulmalısınız bence. konuşmak bir sürü şeyi çözebiliyor ama konuşmadan da bir arada kalabilmek çok daha üst düzey. sürekli birliktelik, mıç mıçlık değil istediğim.

ben köşemde resmimi yapayım o köşesinde kitabını okusun, işini yapsın. belki hafif hafif, kısık bir sesle plağımız da oynar arkada. kendi işimize odaklanırız. acıkırsak ben kalkar bir şeyler hazırlarım. o da sofrayı kurar. işte anca o zaman vaktinin nasıl geçtiği hakkında birbirimize soru sorar, bir şeyler anlatırdık.
salt arkanı döndüğünde onun da kendi işine bakarkenki suratı veyâhut ensesi, yani varlığı; huzurlu bir varoluşa yeterlidir.

güzel bir beceridir. bazen yalnız kalmak insanlardan daha iyi hissettirir ama o yalnızlık evresinde biri car car konuşunca insan delirir.

benim o. aslında sadece sevdiğim birisiyle yan yana olmak bile bana yetiyor. konuşmaya gerek yok, bakışmak kafi.* konuşkan insanların yanında olunca sürekli konuşmak zorunda hissediyorum kendimi. sanki konuşmassam batıcak, iletişim kuramayacağım, benden nefret edecek. çok büyük baskı oluyor benim için çünkü konuşkan bir insan da değilim.

lan bu ben...

konuşmuyom mugu. öyle duvara bakıyorum inan saatlerce.
sonra denize bakıyorum.
mugu diyorum, bak göçmen kuşlar geldi sürüyle.
yine yakaladın bu sene onları. selam çakıyorum.
yaz da geldi. yarın güzel, yarın yine genç.
yarın ben yine çocuk.

çok konuşkan biri değilim.çok konuşan insan çok hata yapar.yalan çok söyler.
kitap okuyarak,belgesel yada film izleyerek konuşmadan çok iyi vakit geçiririm.
ama aile ve samimi arkadaşlar arasında çok eğlenceli bir tipim.severim gülmeyi,güldürmeyi.

buyrun benim iş yerimde bluuetooth kulaklığımı takar tüm gün onlarca şarkı dinleyerek çalışırım. gerekmedikçe de bir allahın kuluyla muhattap olmam.

uzak durulası. seyyar buzdolabı gibi. benden uzak.