köpek

sadık bir dost ,dert ortağı.

hayvanlar arasında bizim en eski ve yakın partnerimiz. yiyecek ararken insanların kamplarına giren kurtlardan evrimleştikleri, zamanla kampları korudukları ya da ava çıkan insanlara eşlik ettikleri düşünülüyor.

şu an itibariyle ortamda sana hangi köpek yakışır, bana hangi köpek yakışır gibi bir tartışma çıktı. tartışma dediysem öyle sen abdülhamit'i savundun tartışması değil argümanlar havada uçuşuyor ama acayip eğlenceli bir tartışma. bende karar kıldıkları şu ya da beklenenin aksine doberman olmalı dendi.



t: çeşitli türlerinin ülke bazında yasak getirildiği, bazı türler arasında üretimin yasak olduğu ancak illegal yollarla çalışmaların devam ettiği, evcilleştirilmiş bir hayvan türüdür.

şöyle 3 tane şahanesine sahip * olduğum güzellikler.

jiro bey


jan hanım


karaburun bey

beslemek istediğim it;




zamanında beslediğim mecburiyetten tanıdık çiftliğe vermek zoru8nda kaldığım;




eşimin izin verdiği;




bahçe olursa izin verdiği;




şu an elimizde olan;

3 tane kedi.

buda benim kızım.

bu tanım başlığa girdikten sonra kalbimde biriken kocaman bir özlem için yazılmaya başlandı.bu hikaye paşa'nın hikayesi. ve onu yaşatmak için kaleme alındı.
2016 yazının son demlerinde şehirler arası bir yolculuk esnasında yapılan bir molada kesişti yollarımız. biraz dinlenmek için edremit körfezinde ramiz köfte'de durduğumuz vakit restoranın sahibi yanımıza geldi ve kendisi de eski bir motosiklet kullanıcısı olduğu için bizimle uzun uzun sohbet etti. o esnada sürekli duyduğum bebek havlamaları dikkatimi çekti. gittim, iki minik tatlı şey sıçramaya başladı kutunun içinde. biraz oynaşıp seviştik. sonra köfteci bey arka tarafta sahiplendiği bir sürü köpekle tanıştırdı beni. sonra paşa'dan bahsetmeye başladı. biraz hastaydı ve ayağında bir eğrilik vardı. özel bir ilgi ile iyileşirdi ama evde bakım gerekiyordu. kız kardeşine bakardı da paşa onun için zor olacaktı. dedi ki sen sahiplensen hayatını kurtarırsın. * tamam ama nasıl gidicez motosikletle olmaz ki, dedim. ben onu size yollarım, dedi. gerçekten de iki gün sonra paşa şehrimdeydi. kendisi tam bir sokak köpeği. kırmanın da kırması. ama kendine has bir tatlılığı vardı. yoo hayır, bunun benim oğlum olduğu için kayırmamla alakası yok, belki çok azıcık. ama bakın haksız mıyım?

iki buçuk ay boyunca evde ana-oğul takıldık. çokça sarmaş dolaş günlerdi, gece o ağlıyor ben kucağıma alıp uyutuyordum, sabahları gözlerimi açana dek sessizce bekliyor, uyandığım anda coşkuyla oyun için havlamaya başlıyordu. o iyileştikten sonra da ailemin bahçesinde yaşamaya başladı. oraya sık sık gittiğim için de bağımız hiç kopmadı. ve her kavuşmamız büyük çığlıklar ve havlamalar ile oldu. paşa kocaman bir köpek ve baba olduktan sonra bile üzerime atlayıp beni yere yığıp el ele tutuşmadan bırakmadı.
hatta kendisi tam bir çakal olduğu için her zaman ilgiyi üzerinde tutmaya da bayılırdı. şimdi küçük bir anı geliyor. bir gün ozi ile paşa'yı kontrol etmek ve de biraz vakit geçirmek için bahçeye gittik. paşa ayağını sakatlamış. çok üzüldük. babamı aradım veterinere götürmek için. o da biraz bekleyelim, dedi. çünkü sıpa bebekken motosikletle gezerken büyünce arabaya binmekten korkar olmuştu ve ancak büyük mücadeleler ile arabaya bindiriliyor ancak sarılarak yolculuk yapıyordu. neyse biz oradan annemin eşarbını bulup ayağına sardık. o da topallaya topallaya üç ayağının üzerinde oynadı. ertesi gün komşumuz dedi ki; bu köpek seni kandırıyor, sen gider gitmez dört ayağının üzerinde koşmaya başladı. *

sonra geçen kış tatil için gittiğimde annem dedi ki sana bir şey söylemem lazım, paşa yok, 15 gündür yok. belki döner diye bekledim, söylemedim sana dedi. sonra bekledik. barınağa da baktık belki karışıklık olmuştur diye, yoktu. biz bekledik, o gelmedi. oğlum gitti. *

insanın en iyi dostudur. kimileri sevmez ve istemezler. köpekleri korumak için, o insanları şehirden uzak tutmak gerekiyor. toplayıp ormana atacaksın onları ki şehir temizlensin acımasız insanlardan.

benim küçük kızım badem hanim.

t: bir hayvan. ama çok sadık ve insan canlısı bir hayvan. keşke hepsine bakabilme imkanına sahip olsam.

kötü kokuyorlar ve çok yavşaklar. kediler daha ağırbaşlı ve umursamaz olduklarından kediler döver.

dost ve vefalı canlı.

bazı insanların evcilleştirip pamuğa çevirdiği, bazı insanlarınsa kendine benzetip saldırganlaştırdığı hayvandır. sokak köpekleri candır. bir akşam vaktinde 3 km kadar yolda bana eşlik edip evime bırakmıştı.

dört ay öncesine kadar görünce yolumu değiştirip, imansızken sübhaneke okumaya başlamama sebep olan lakin şimdi yaşamaya başladığım şehirde biy süyü oldukları için alıştığım ve bayağı artık dokunabilip, sevebildiğim canlı. bu korkumu aşabileceğim aklıma hiç gelmezdi açıkçası, teşekkürler horozlar ve köpkeler diyarı denizli.

ilk bakışma. oha dedim, ne büyüt köpet?



geldi sonra fıtı fıtı.



geldi diğer akşam beni bulup...



atıl kurt misali takıldık sonraki 5 gün...

adı sütlaç idi...

modern ülkelerin hiçbirinde sokakta olmayan hayvan.

iki ayaklı olanları bol bol nefret kusar hemcinsine.

can yoldaşı veya çocuk şeklinde nitelendirilebilen 4 ayaklı vefakar,sadık canlı

çok çok severim.

bir athena şarkısı.