köylülük belirtileri

(bkz: köylü yazardan ironiler) nickli yazar arkadaşımızdan uzman görüşü beklediğimiz belirtilerdir.

çizme, bence kırmızı çizgimiz

bahçesine sadece meyve veren ağaç dikmek. çiçek yerine sebze ekmek.
bahçenin anlamı karnını doyuracağı birşeyler ekmektir. geri kalan alanlar çöp ler, eski ziraat aletleri, kırık dökük ıvır zıvırla yığılıdır. göze hoş görünen ne bir çiçek ne bir peyzaj, çim alan falan hak getiredir. eve dış boya yapmak, bir süs asmak ya da temiz bir tuvalet gibi medeni hiç bir şey görülmez. 200 senedir ordadır ama sanki her an kalkıp gidecekmiş gibi geçicidir herşeyi.
aynı kafayı şehre taşınınca da sürdürür. ona göre evini bahçesini güzelleştirmek lükstür. apartmana ya da gecekonduya tıkılır ve belediyenin süslediği her yeri köyündeki gibi kirletir. çiçeği söker, ekili olanın üstünde kebap yapar.
güzellikten estetikten bihaberdir. parayı bulunca da aynı zevksizlik sürer.
bana göre köyünde güzel bir bahçesi ve bakımlı bir evi olan köylü şehirde çirkin bir apartmanda herkesin evindeki eşyayla yaşayan şehirliden daha şehirlidir.

bakın bu düşünce değil tanım değil. nefret, kin. bu çaylağın acilen sözlükten uçurulması gerek.
t: hangi köylüyü kandırmaya çalıştın, kandıramadında kuyruğuna bastı? yan köylü!

edit: şimdi baktım ekşide böyle bir başlık var zaten. bu çaylak oraya gitmiş sevdiği maddeleri tek tek ctrl+c ctrl+v yardımıyla almış buraya yapıştırmış. köylü dediğin üretir. sen 13 yaşında bir ergensin bakalım büyüdüğünde ne üretebileceksin.

yazma takmak.
en sevdiğim şey.
çiçekli olanakları favorim.
güzeline birinde denk geldiğimde, başıma geçirmezsen çatlarım o kadar seviyorum.

efendi olmaktır.

türkü dinlemek

nice köylü gördüm şehirlilerden daha moderndiler.

bu bir bütün olarak incelenmeli. giyimi,saçı başı ne bileyim yüzünden bile anlaşılır verdiği bir aura bir enerji vardır oradan anlarsınız.. yazışmadan, seslerden anlaşılmaz ama gördünüz mü heh köylü bu dersiniz öyle bir şey.
iyi mi kötü mü işte orası size kalmış.

bende olmayan belirtiler.
köy işlerini biliyorum ama zerre kadar sevmiyorum.
tatil dönüşü yolcu olan çiçeklerinin haline aldırmıyorum.


videodaki gibi bir meraka hiç sahip olmadım.
ben neyim hiç önemli değil,
şu anım önemli.
varsın köylü olmayayım,
kalsın köylülük isteyenlere.
burjuvayım artık.
bir ara nickide değiştiririm.
www.instagram.com/reel/CgFK...

teşekkür etmeyi bilmeyiz çünkü köylü insan gerçekçidir. hiçbir şeyin karşılıksız olmayacağını bilir.

satın aldıkları en ufak kaliteli ürünü herkese göstermek için yarışırlar.

nerde oturursam oturayım; ister koltukta, ister sandalyede, ister bankta, bağdaş kuruyorum. ve bundan zerre utanmıyorum.

bu başlıkta bir sorun var ama neyse.

tam ekmeği bıçak kullanmadan kopararak yemek.
not: kastedilen buysa bende köylüyüm.

belliki yine insanları sınıflandırmaya çalışanlar var.

bir aşağılama sözü olarak köylülük kullanılıyor. burada aşağılayanların çok değil en fazla iki kuşak öncesi köyden gelmiştir muhtemelen. yani, babası dedesi köylü ama kendini başka bir yerde görüyor. yazık.

geçenlerde eskişehir'in doğançayır köyüne gittim. burası, eğer nazım'ın mezarı türkiye'ye getirilirse diye vasiyet şiirine uygun olarak kendi köylerine gömülmesi için dilekçe vermiş bir köy. kütüphanesi olan, köylülerin el birliğiyle karşıdaki tepeye atatürk mozaiği yaptığı, kafa yapısı bir çok şehirliden daha modern bir köy. şimdi ben bu insanları köylü diye aşağılamam gerek öyle mi?

büyük şehire gelip köydeki yaşantısını devam ettirmeye çalışmak bu belirtilerden olabilir. sanırım kast edilen köylülük bu.



not: anız yakmayın, geleceğimizi karartmayın. bu toprak hepimizin.

masada yemek yerken sandalyede yer sofrasında oturur gibi oturmak. evet uzun süre masada yemek yemeye alışamadım ve arada hâlâ diz üstü otururum sandalyede. daha rahat bana göre.

balkona halı minder atıp yerde oturmak,çaydanlığı balkona getirip kalabalık bir ortamda yerde otururken 2-3 kisiye ortak bir bisküvi tabağı koymak,evde buzdolabının kenarına koyulmuş sini ,kapı önünde rahatsız etmeyen ayakkabı terlik...(bunların çoğunu bende yapmayı severim daha sıcak,daha samimi geliyor bana,şehirli olucaz diye dayatılan şeyler bizleri doğallıktan ,samimiyetten uzaklaştırdı,olduğumuz gibi kabul edelim birbirimizi değiştirmeyelim,zorunda olduğumuz için değil istediğimiz , kendimiz uygun gördüğümüz için yapalım.)

zihinsel fakirlik.

hele ki cemiyete yeni girmiş köylü kendini öyle belli eder ki...
böyle ampül gibi parlar ortamda.