küçük şeylerden mutlu oluyorum insanı

ne kadar küçük ama, küçüğünde bir limiti vardır.

iyisini yapıyordur. öteki türlü hayat çok çekilmez oluyor. bu kişinin tersi çok sıklıkla karşımıza çıkar. kronik negatifler. hiçbir şeyden keyif almaz, her şeye bir kulp bulur, hiçbir şarkıya eşlik etmez, asla kadehini birinin şerefine kaldırmaz. sadece negatiflik ve eleştiri yayar. bu tipe nazaran küçük şeylerden mutlu oluyorum insanını severim ben. neşelidir bir kere. bir bira ısmarlarsın, yakasına bir çiçek takıverirsin, yeter ona. tüm gün güler seninle.

bence en büyük yalanlardan biri. ''küçük şeyler'' kavramı insanın içinde bulunduğu sosya - ekonomik ortama göre değişir. yani bu biraz estetik operasyon yaptırmaya benziyor. ilkten küçük bir operasyon yaptıracağım diye girersen 2 yıl sonra 10 yıllık çocukluk arkadaşın seni yolda tanıyamaz.

hemen iş yerinde gerçekleşen bir anımı anlatayım.

spor için sebilden su dolduruyordu arkadaş ve ikimiz de suyun ritimli bir şekilde aktığını fark ettik.

lıkır lıkır lıkır, gulup.
sonra saymaya başladık, suyla beraber ritim tuttuk, saçma sapan hareketler yaptık ve güldük.

ne güzel işte.evet.

"küçük şeylerle mutlu olanlardan o küçük şeyler bile esirgenir" diye yorumumu yapıp gidiyorum.

önce büyük şeyleri halletmiş olması lazım. anasının kanser haberini alan, çocuğunun okulunu halledemeyen, işsizlikten insan içine çıkamayan kişi balkona kuş kondu diye mutlu olmaz.

küçük şeylerden kolay mutlu oluyorsa aynı küçük şeylerden yine kolay mutsuz oluyordur. bi on, on beş dakika önce küçücük şeye suratı düşen kendimden biliyorum.

hiç bir şeyden mutlu olamamaktan iyidir.

acaba kendisi ne kadar büyüktür...

benmişimdir
minnoş bi 36 numara beni çok mutlu eder

bi' nefes alışına bakar.

benimdir. tatlı bir tebessüm, bir günaydın mesajı, sıcacık bir kahve, yanindayim her zaman diye uzanan bir el vb.gibi...

günaydınnnnn herkese...

"hayatta mutluluk veren şeyler çok küçük parçalardır. bir iyilik, bir gülümseme, tatlı bir bakış, iyi bir dilek… aslında mutlu olanlar, bu küçük şeylerin huzuruna varmış olanlardır..."

george b. shaw

mutluluğun büyük sırrını bulmuştur.

belki de sadece; büyük şeyleri küçük şeyler sandığından haberi yoktur.

bir şey beni mutlu ediyorsa, o benim için küçük bir şey değildir...

mutlu olmayalim da ne yapalım? ölelim mi?
mutluluk illa büyük şeylerle satın alınacak diye bir kanun olduğunu zannetmiyorum.

mutluluk uğrunda büyük kuvvet gösterilmesi şartına bağlanmamıştır..

geçtiğimiz günlerde çocukluğumun geçtiği semte gittim akşama doğru. o an içimde nasıl heyecanlar yarattı size ifade edemem. allahtan tek vesaitle gidilebiliyor. orada benim için değişmeyen bir şeyler var. bana ait ve hep beni çağıran şeyler. kendimi buluyorum bazı yerlerde.
mutluluktan ağlayabileceğim zamanlar olabiliyor.
kısacası beni mutlu edecek olan şeyler dediğim zaman aklıma lüks, maliyeti olan şeyler gelmiyor... mütevazi mutluluklarım. bu benim suçum günahım, vizyon eksikliğim, zevksizliğim artık siz adına ne diyorsanız o olabilir. fakat ben memnunum küçücük hayatımdan, sevinçlerimden..

gözümü yüksek hedeflere dikmek yerine mümkün olabilecek olanlarla mutlu olabiliyorsam, gayretim bu uğurdaysa bence kötü bir şey değil bu.
ama toplumun geneline elbet de uygulanamaz. çünkü herkes benim gibi hisseder ve yaşarsa bir adım ileri gidemeyiz. anlıyorum, insan daha büyük şeyleri hedeflemelidir ki ufku genişlesin ve her türlü kazanımları artsın. küçük şeyler bizleri bulunduğumuz yerden öteye taşımaz, sınırlar.
ama herkesin gücü ve kapasitesi de bir olmadığına göre bazen de bazı şeylerle barışık olup olanı olduğu gibi kabul etmeyi ve mutluluğunu mümkün olabilecek şeylere bağlamayı bilmek, öğrenmek de iyi olabiliyor... insanın kendi sağlığı açısından..

çok şükür bu masada da ismim vardır.

bazen nispeten bunun verdiği "yaşam enerjisi, heves" dediğimiz şeyler olmasa nasıl yaşayabilirdim emin olamıyorum. bitkisel hayatta bi lavuk olurdum herhalde.

küçük şeylerden mutlu olan insan değerlidir, kıymeti bilinesidir ancak bizim toplumda deveyi diken insanı bilmem ne yapan insan anlayışı daha fazla hakim olduğu için küçük şeylerle mutlu olanlar çantada keklik görülmekte, nasıl olsa gitmez diye düşünülmektedir.
hayatın bana öğrettiği şeylerden biri de budur. evet, küçük şeylerle mutlu olan insanlardan o küçük şeyler bile esirgenmektedir. küçük şeylerle mutlu olan insanlar da hayatlarını idame ettirmek için birtakım kırıntılarla beslenmektedir. bu durum kendileri için olmasa da değer verdikleri kişiler adına acınasıdır, zavallıcadır.

mesele, büyük şeyler bile mutsuz edemiyorsa küçük şeyler mutlu eder meselesidir...