mesaja cevap vermemek

ben hemen her mesaja cevap veriyorum da kime ne yazsam cevap alamıyorum. normal düz, dümdüz bir şey sormak için bile yazsam görüldü geliyor, arkası gelmiyor. galiba sözlüğü kuruttum bu bağlamda.

her ne kadar sevmesem de olabiliyor bazen böyle şeyler
önceden mesele hâline gelen şey artık aşırı normalleşme hâlinde

mesajın aciliyetine göre görüldü yapmadan bakıp ruh haline göre daha seri cevap yazılabilecek ana kadar cevap vermeyi erteleme sanatı.

aciliyeti olan arıyor zaten.
bugün a-ferin ilacı sayesinde bütün gün uyudum mesela, açmadığım mesaj bir şey yediğimde boğazımda gıcık oluyor neden olabilir içerikliydi.

so what ?!

bazı mesajlar cevap beklemez. bir haftadır whatsappta okumadığım mesaj var, çünkü ne yazsam saçma bir diyaloğu uzatmaktan başka bir işe yaramayacak. birkaç ay sonra halini hatırını sormak için geri dönüş yaparım.

son görülmemi kapadım, mavi tik'i kapadım, çevrim içi görünmemi kapadım, profil fotosunu kaldırdım. çoğunluğuna geç dönüyorum, bir kısmına hiç dönmüyorum. doğru mu değil mi tartışılır ama kafam rahat.

gerçi konu buradaki mesajlaşma imiş. ben uyuyormuşum.

bn de vermiyorum artik.yaziolar da yaziolar.yazmayin abi bn mi diorum yazın die.

kabalık olarak adledilen davranış. ben genelde mesajlara dönmem. o yüzden de mesaj alımını kapattım arkamdan sayıp sövmeyin diye. şimdi kafam rahat.

ınstagramda gönderilen komik videoları ve whatsapp mesajlarını açmıyorum bazen. görüldü atmıyorum, mesajı hiç açmadan öylece bırakıyorum. altlara iniyor da iniyor sonra aradan çok zaman geçtiği için kaldığımız yerden de devam edemiyorum. konuşma ilerlerken ruh halim cevap yazmaya, sohbeti sürdürmeye elverişli olmayabiliyor. aradan üç dört gün geçince mesaj sahibine nasıl olduğunu sorarak telafi etmeye çalışıyorum. kabalık farkındayım. karşımdaki insana kötü hissettiyor olabilirim. bana yapılmasını ister miyim? çok da umrumda olmuyor artık. insanların bazen konuşacak enerjisi olmaz biliyorum. bir de mesajına çok sevindiğim, aslında konuşmayı çok istediğim insanlara hemen cevap yazamıyorum, yeterince iyi bir cevap bulamadığım için.

§ gördüğüm hâlde vermiyorsam ciddi bir sıkıntı yaratılmıştır karşı taraftan. çünkü ben genelde direkt yazarım. ve görüldüden nefret ederim. evet bu yüzden yapmam da genel olarak.
§ bildirim geldiği hâlde dönmemişsem daha önemli veya daha çok istediğim bir şeyle meşgulümdür. (yakın değilsek ciddi bir şey olmadan muhatap alınmayı sevmem. bu yüzden genelde önceliği kitaplara veya o tarz başka şeylere tanırım.)
§ uzun süre cevap vermiyorsam bu "çok boş yaptın/ yapıyorsun. seni hiç çekemem." demek.
§ konuşmayı bitirdikten sonra atılan mesajlara da dönmem. sonuçta kestik. bir anlasan mı acaba? bitmediyse bitirtme. böyle saçma sapan olaylara gelemiyorum. bu tipler misafirlikten ayrılırken kapıda 10 dk' dan fazla muhabbet eden tipler bence. kapıda muhabbet etme süren varsa neden bunu oturarak yapmıyorsun ki? (insanları çoğu zaman anlayamıyorum.)

bu dünyada beni irrite eden birkaç hareketten biri. sen kimsin oluum?!

bazı tuhaf soru ve yorumlara bende cevap vermem, asgari nezaket gereklidir cinsiyetten bağımsız.

bazen cevap vermemekte bir mesajdır. işte bunu bizim kekolar bir türlü anlayamıyor.

bazen en güzel cevaptır. (bkz: görüldü atmak)

yakınlık seviyesine göre ne olduğu değişir. tanımadığı bir insanı mesajla taciz eden birine verilen yerinde tepki iken, tanıdık ve yakın bir insana istisnalar dışında yapılmaması gereken bir hareket.

azıcık vicdan azabı verse de özgürlüğün gereklerinden biridir.

istemiyorum lan artık. aklına esmiş yazmış, yardıma ihtiyacı olmuş yazmış. sanki dünyada bir tek onun derdi varmış gibi.
istisna olmaya çalışan herkesin kendini biricik sanmasına tahammül edemiyorum artık.
hayat ben kendime öncelik vereyim diye bu kadar talepkar insanı başıma musallat ediyor biliyorum.

kime yaptığınıza göre değişir, kimine ayıp olur kimine de en güzel cevap.

(bkz: zorunda mıyım)

benim son zamanlarda ki güncel aktivitem özellikle iş yerinden insanlar, çok konuşmadığım aile bireyleri ( bilhassa işi düştüğü için yazanlar) ya da eski iş arkadaşlarım bir şey danışmak için yazdığında, bu tarifeyi uyguluyorum. hiç yüz göz olmadan, yazmalarından rahatsız olduğumu göstermiş oluyorum böylelikle. tabi bunun bir tepki olduğunu anlamayan ya da cevap alamadığı halde tekrar yazanlar oluyor. o zaman hiç acımadan çıkışıyorum.

bazen kendi hayat konforunuz adına, bazı insanlara tepki göstermeniz gerekiyor. güler yüzünüzü ve iyi niyetinizi suistimal etmek isteyen çok fazla tabiri caizse "çakal " olabiliyor.

normalde insanları kırmaktan çekinen, sürekli onlara yardım etmeye çalışan bir kadındım ama geçmişte girdiğim bir yabancı şirkette çalışırken, baktım ki pozisyonum sebebiyle arayan/ soran bitmiyor. tabi sırf pozisyonumdan faydalanmak adına oluyor bu yalan samimiyetler.. gece/ gündüz kavramı olmadan arayanlar mı dersiniz, benim numaramı bilmediği için annemi/ babamı arayanlar ve destek isteyenler mi.. tam o dönemlerde insanlara tepki göstermem gerektiğini anladım çünkü yüzsüz/ çıkarcı insanlarla baş edemezsiniz aksine hızlıca elemeniz gerekir hayatınızdan.

ve bende elemeye başladım. o gündür bu gündür hep eliyorum.

yazacak bir şey bulamadığınızı da gösterebilir.

genelde yapip gormemis gibi yapiyorum.